Duke menduar për një periudhë afatmesme, pa lënë pas dore të tashmen: kështu që mendimet drejtohen te City dhe Milani, kjo është e sigurt, por kujdes nga nënvlerësimi i skenës së Monzës.
Fati i Simone Inzaghit është se ai mund t’i përballojë të gjitha këto nga kreu i një skuadre që i lejon atij të ndryshojë pa e shtrembëruar krijimin e tij. Në të vërtetë, nëse duam, emergjenca i ofron trajnerit të Interit mundësinë për t’u dhënë hapësirë dhe vëmendje atyre që kanë pasur më pak deri tani.
Përkthyer, ndaj Brianzas priten disa ndryshime në njëmbëdhjetëshen startuese: nuk ka ndonjë surprizë të veçantë, pra, të shohësh Lautaron duke nisur nga pankina. Udhëtimi i gjatë i Amerikës së Jugut pas nesh dhe Liga e Kampionëve në afërsi janë arsye.
Megjithëse kapiteni ende kërkon golin e tij të parë këtë sezon, mund t’i lërë kështu hapësirë Taremit, përpara Arnautovicit, si partneri i Thuramit. Nuk ka gjasa që Inzaghi të heqë dorë nga të dy “sulmuesit e parë” dhe për këtë arsye është më mirë të përfitojë nga vala e gjatë e formës së shkëlqyer të francezit.
Sa i përket sulmit, rrotullimet e tjera janë në rendin e gjërave. Në mesfushë, për shembull, Frattesi dhe Asllani do të gjejnë hapësirë dhe bashkë me ta edhe Zielinski: dy nga këta tre, me shumë mundësi do të jenë në fushë që në minutën e parë. Do të fillojë edhe Dumfries, me pushim pasues për Darmian.
Këtë herë shakaxhiu i Inzagian nuk “tërhiqet” në mbrojtje, megjithatë: në të djathtë, në treshen, konfirmoi Pavard, krahas tij shanset e De Vrij dhe Carlos Augusto janë të larta me pasojë pushimin fillestar për Acerbin dhe Bastonin.
Rrotullimet fiziologjike (do të jetë së shpejti radha e Martinezit dhe Sommerit) dhe gjithashtu të dobishme për ekuilibrin e grupit, po aq të përgjegjshëm dhe të vlerësuar në prag të turneut të parë të sezonit.
