Për 72 orët e mëparshme, kërcënimet mbi kokat tona vinin prej dronëve vetëvrasës të Rusisë, duke kaluar dhe më pas duke goditur objektivat e tyre.
Tani zhurma vjen nga një avion ukrainas pa pilot, i cili nuk është dërguar për të vrarë, por për të transmetuar pamjet nga terreni i stërvitjes te komandantët e kthyer në bazë.
Ne kemi ardhur në një vendndodhje sekrete stërvitore në rajonin e Chernihiv, ku hyrja më e fundit e ushtrisë po gjurmohet me shpejtësi në fushën e betejës në përpjekjen e disatë për të zbehur përparimin e rëndë të Moskës.
Në breshërinë e zjarrit të mitralozëve dhe komandave të instruktorëve, aspekti më i mrekullueshëm i skenës është mosha e rekrutëve të rinj. Shumica duket se janë në të 40-at dhe 50-at e tyre.
Midis kontigjentit me flokë gri është Rostyslav, gruaja dhe dy fëmijët e të cilit po e presin në shtëpi në rajonin e Odesës.
Një muaj më parë ai ishte shofer. Muajin tjetër ai mund ta gjejë veten duke luftuar në tokën ruse, me Ukrainën që zotohet të mbajë tokën që kapi në rajonin e Kursk gjatë inkursionit të saj të një muaj më parë.
“Unë mendoj se kjo është gjëja e duhur për të bërë,” thotë ai për operacionin.
“Shikoni sa kohë kanë qenë në tokën tonë. Ne kemi vuajtur për kaq shumë kohë, duhet të bëjmë diçka. Nuk mund të ulesh aty, ndërkohë që ata po pushtojnë territorin tonë. Çfarë do të bëjmë atëherë? A do të bëhemi skllevër të tyre?”
Orari i stërvitjes që po shohim pasqyron programin e përshpejtuar që po kalojnë ushtarët e rinj, ndërsa Ukraina përpiqet të merret me masën e madhe të njerëzve që Rusia po angazhon në vijën e parë të frontit.
Ministria e Mbrojtjes në Londër vlerësoi se vetëm në maj dhe qershor kishte 70,000 viktima ruse në Ukrainë.
Nën diellin përvëlues, rekrutët e rinj ukrainas hyjnë dhe dalin nga mjetet luftarake të blinduara të prodhimit amerikan dhe hapin zjarr mbi pozicionet e armikut.
Ushtria, e shqetësuar se vendndodhja e këtij trajnimi mbetet sekret, kërkoi të shihte pamjet që ne regjistruam në vendndodhje përpara se kjo histori të raportohej në BBC News – por nuk pa asnjë skenar dhe as nuk kishte ndonjë kontroll editorial.
Ku do të jetë, pyes unë? “Ne jemi gati të mbrojmë tokën tonë ose në Donbas – ose Kursk,” thotë ai me krenari, por me një të qeshur nervoze.
Më parë, në rajonin Sumy të Ukrainës, ne kishim udhëtuar nën shoqërimin e ushtrisë në një bazë të re ukrainase vetëm disa milje larg kufirit rus.
Gjatë rrugës, kaluam rrugë të tëra të copëtuara nga zjarri i mëparshëm i artilerisë ruse.
Civilët kishin ikur prej kohësh dhe ngjyra që mbizotëronte ishte ajo e gjelbër, e automjeteve të ushtrisë.
“Ushtarët rusë që u dorëzuan, ne i morëm si robër lufte. Rusët që na sulmuan, ne i vramë”.
Është një përmbledhje nga komandanti ukrainas.
Brigada e tij e 22-të ishte e para që hyri në territorin rus dhe tani ai është kthyer për të treguar ngjarjen.
“Ne shkuam shumë në rajonin e Kurskut. Ishim në tokë të huaj dhe ndiheshim të huaj. Jo në shtëpinë tonë.”
“Këta jemi ne, atje,” thotë ai duke na treguar një video në telefonin e tij.
Si ishte të luftoje rusët në tokën e tyre, pyes unë?
“Unë shqetësohesha për veten dhe për grupin tim, për ushtarakët e mi, për të gjithë. Sigurisht që kishte frikë. ”
Ashtu si gjithë ushtria ukrainase që kam takuar, Storm është e kuptueshme që heziton të japë ndonjë informacion operacional që mund të ndihmojë rusët.
Pra, kur e pyes nëse ai e di se sa kohë do të qëndrojë në territorin rus kur të kthehet, përgjigjja të lë të kuptosh se koha do të jetë e gjatë.
“Ne po përmbushim një urdhër. Ne do të jemi atje për aq kohë sa na thuhet. Nëse na thuhet të ecim përpara, ne do të ecim përpara. Nëse na thonë tërhiqemi, ne do të tërhiqemi”.
Ai vazhdon në të njëjtën mënyrë: “Nëse kemi një urdhër për të ecur përpara, ne mund të arrijmë në Moskë – dhe ne do të tregojmë se çfarë do të thotë Ukraina dhe si janë djemtë tanë – Kozakë të vërtetë”.
Është raportuar se Ukraina dërgoi deri në 10,000 trupa elitare në Rusi si pjesë e përparimit të saj të shpejtë.
Ministria ruse e mbrojtjes pretendon se Kievi ka pësuar mijëra viktima.
Kreu i ushtrisë ukrainase, gjenerali Oleksandr Syrskyi, njoftoi se rusët kishin dërguar tani 30,000 trupa për të mbrojtur Kurskun. Të gjitha këto shifra janë të vështira për t’u verifikuar.
Në një vend tjetër sekret, një ekip ngjitet në një automjet të blinduar, të rekuperuar.
Shoferi, i cili përdor tabelën e thirrjes “Prodhuesi”, është baba i dy fëmijëve që nuk i ka parë për tre vjet.
Ata u arratisën në Itali me nënën e tyre në javët pas pushtimit të plotë të Rusisë në shkurt 2022.
Ndërsa ne nuk jemi në gjendje të përcaktojmë nivelin e humbjeve në Ukrainë, është e qartë se Prodhuesi ka qenë i zënë me kthimin e automjeteve të dëmtuara dhe të shkatërruara nga brenda Rusisë.
“Dua që kjo luftë të marrë fund”, na thotë ai i lodhur me një anglishte shumë të mirë.
“Kjo sepse nuk ka asnjë arsye për këtë (luftë). Një burrë, Vladimir Putin, sulmoi vendin tonë. Pra, çfarë duhet të bëjmë? Ne duhet të mbrojmë shtëpinë tonë. Duke mbrojtur, duke mbrojtur, duke mbrojtur. Por Ukraina është vendi më i vogël.”
Mospërputhja midis Moskës dhe Kievit mbetet një fije kryesore e thirrjes së vazhdueshme të Presidentit Zelensky për ndihmë më të madhe perëndimore.
Nëpërmjet futjes së luftës në Rusi, Ukraina nxiti publikun e saj, por shqetësoi disa aleatë që mbeten të frikësuar nga përgjigja e Vladimir Putinit dhe spektri i një konflikti më të gjerë.
Deri më tani, Presidenti Putin ka injoruar kryesisht, të paktën publikisht, plagën e shkaktuar në anën e vendit të tij.
Ukraina thotë se, ndryshe nga Rusia, ajo nuk ka rezerva të pakufizuara të rekrutëve për të katapultuar në vijën e frontit.
Presidenti Zelensky argumenton se ndihma shumë më e madhe amerikane dhe evropiane në mbrojtjen ajrore është më jetike se kurrë dhe se leja për të përdorur raketa me rreze të gjatë të prodhimit të huaj për të goditur më tej Rusinë duhet të jepet urgjentisht.
Sidomos tani që Kievi po bën një betejë brenda dhe jashtë vendit.
Rostyslav, i cili dëshiron të kthehet në Odesa e tij, beson se presidenti i tij ka absolutisht të drejtë.
“Rusët mund të arrijnë në territorin tonë me armë me rreze të gjatë dhe ne nuk kemi një armë të tillë për të arritur në territorin e tyre. Nuk mund ta durojmë më këtë”, shpjegon ai.
“Ne do të donim të godisnim Moskën për t’i dhënë fund kësaj lufte të pistë. Fëmijët dhe civilët vuajnë, të gjithë vuajnë.”
Një tjetër granatë me raketë gjëmon nëpër fushën e djegur të stërvitjes. Herën tjetër, nuk do të jetë një stërvitje./ BBC
