Lamine Yamal (17 vjeç) u nominua nga revista ‘France Football’ në mesin e 30 kandidatëve për “Topin e Artë” 2024 dhe botimi francez zgjodhi të riun e Barçës, si yllin e kopertinës së shtatorit. Si rezultat, Lamine Yamal dha një intervistë në të cilën ai shpjegoi se si filloi si lojtar, derisa u bë një nga talentet më të mëdhenj në botë.
“Unë shkoja gjithmonë me topin tim. Mbaj mend që e mbaja me një çantë në shkollë dhe e gjuaja me shqelma derisa të shkoja në klasë. Kur të shkoja në klasë, e fshihja në çantën e shpinës sepse mësuesja nuk e lejonte.
Unë kam qenë gjithmonë me një top,- thotë Lamine Yamal, i cili gjithashtu zbuloi se “kam luajtur shumë me të rriturit, sepse im atë më tha se nuk do të më kafshonin” dhe se ai fitoi aftësi të mëdha sepse “të luash kundër një më të madhi është gjëja më e vështirë që mund të bësh”.
Lamine Yamal shpjegoi gjithashtu se “ndeshjet në rrugë më hoqi frikën për të luajtur kundër njerëzve më të mëdhenj” dhe kjo është evidentuar me paraqitjet e tij të shkëlqyera me Barçën dhe skuadrën spanjole.
“Në fund kam luajtur gjithmonë me miqtë e mi dhe skuadrat rivale që ishin 20 vjeç dhe unë isha 11 ose 12. Kështu që kjo më hoqi shumë frikën dhe më bëri të aftë të kënaqesha dhe të luaja kundër kujtdo.
E gjithë kjo të bën të rritesh edhe nëse mendon se jo, të ndihmon gjithmonë, sepse kur sheh dikë më të madh se ti, di të shkosh pas tij dhe ta driblosh në mënyrë që të mos të godasë,”- shtoi anësori i ri i Barcelonës, i cili rrëfeu se në La Masia ishte vendi ku ai mësoi “stilin e lojës” për të pasur një sens më kolektiv të futbollit.
“Kur erdha nga La Torreta është e vërtetë që kisha atë kundër një, atë vertikalitet dhe gjithçka, por nuk e kisha kontrollin e vetes. Të dija kur të luaja shpejt, ose kur të luaja ngadalë, të isha në gjendje të luaja si ekip. … Të gjitha këto gjëra që në fund i mësova te Barça, e cila është klubi që di të përdorë më së shumti lojtarët për këtë”, tha Lamine Yamal.
Lamine Yamal kujtoi ditën e tij të parë në dhomat e zhveshjes së Barçës dhe pranoi, se “kisha turp të hyja në dhomën e zhveshjes sepse Jordi (Alba) ishte atje, Pique… Pjanic ishte atje”,- por që pasi fitoi besim, nervat e tij u larguan dhe ai ishte në gjendje të shijonte debutimin e tij në maksimum.
Me gjithë rininë e tij, ndërkombëtar spanjol shprehu gjithashtu dëshirën e tij për t’u përmirësuar, duke thënë se “Më pëlqen gjithmonë kur është më e vështirë, preferoj të mos luaj për të luajtur gjithçka dhe që të jetë shumë e lehtë”, ndërsa ishte ambicioz për e ardhmja.
“Për mua gjëja më e rëndësishme është të lini një trashëgimi, të keni karrierën tuaj. Në fund të fundit, të krahasohesh me Leon, është më e rëndësishme të mos i kushtosh vëmendje.
Është e vërtetë që nëse të krahasojnë me lojtarin më të mirë në histori do të thotë se po i bëni gjërat mirë “Nuk më shqetëson, natyrisht, por përpiqem të jem gjithmonë unë,” tha Lamine Yamal .
Neymar, idhulli i tij
Nuk është sekret se referenca e madhe e Lamine Yamal është Neymar dhe anësori i Barçës kujtoi se si idhujtaria e tij për yllin brazilian lindi kur ai ishte shumë i vogël.
“Në atë moment më kujtohet që Neymar ishte te Santos, Messi padyshim… Messi, Villa, Pedro… Të gjithë te Barça. Janë imazhet e para që më bënë të shoh futboll. Që i vogël, me babanë dhe nënën në shtëpi, kjo është gjëja e parë që mbaj mend shtëpi, në dhomën time,” kujton Lamine Yamal.
