Presidenti i Serbisë, Aleksandër Vuçiç, tha në emisionin “Ćirilica” në Tv Happy, duke komentuar deklaratat e disa pjesëmarrësve të protestës dhe politikanëve, se “thirrjet” për vrasjen e tij “nuk janë të rastësishme, por se ka edhe të rënda dhe gjëra komike”, duke veçuar liderin e Novit të DSS-së, Millosh Jovanoviç, si një nga figurat e opozitës, të cilin ai e akuzon për deklarata të tilla.
Çdo disa muaj, në faqet e para të mediave pro regjimit përmendet organizimi i vrasjes së kreut të shtetit, ndërsa presidenti dhe zyrtarë të tjerë debatojnë për këtë në transmetime dhe paraqitje të tjera të ftuar në televizionet e përshtatshme. “Vrasësi” sigurisht që nuk është gjithmonë i njëjti, por ecën mes armiqve të regjimit aktual në varësi të kontekstit të situatës në të cilën presidenti dhe njerëzit e afërt kanë frikë për sigurinë e tij.
Gënjeshtra për vrasjen
Metoda e “ata të tjerëve” në retorikën e presidentit është bërë një rrëfim i përdorur shpesh gjatë viteve të mbretërimit të tij. Megjithatë, nuk është diçka që e ka shpikur vetë Vuçiç. Ekzistenca e një armiku të tillë, i cili ndryshon formën e tij nga opozita në mercenarë të huaj, dhe ndonjëherë mbetet i papërcaktuar si “ata”, përfaqëson një taktikë demagogjike populiste me të cilën presidenti pozicionohet njëkohësisht si viktimë dhe hero. Sipas Millosh Jovanoviç, kreut të DSS-së së Re, kjo është një tjetër “përpjekje tragji-komike për të diskredituar kundërshtarët politikë”. “Është plotësisht e qartë se çfarë thashë dhe si dhe kushdo që është i interesuar mund ta shikojë regjistrimin. Por me të vërtetë nuk do të përfshihesha shumë me marrëzitë progresive dhe çfarë jo. Procesi i shndërrimit të tyre në një të kaluar të shëmtuar është duke u zhvilluar dhe është i pakthyeshëm”, tha Jovanoviç.
Burgu, fundi i Vuçiçit
Ai me këtë rast është deklaruar në rrjetet sociale duke thënë se presidenti nuk duhet të frikësohet për jetën e tij, por se “nuk do të shpëtojë nga burgu”. “Askush nuk dëshiron ta vrasë Aleksandër Vuçiçin, as të negociojë me të, as të shkojë në referendumet apo zgjedhjet e tij, as të merret me problemet e tij. Ai nuk është kompetent dhe nuk është temë”, tha ai. Analisti Igor Avzner e komentoi deklaratën e presidentit përmes metaforës së një djali që tremb fshatin duke bërtitur “Ujku, ujku!”. “Fshatarët nga tregimi e kuptuan pakrahasueshëm më shpejt se ishte gënjeshtër, derisa vërtet u shfaq ujku dhe hëngri delen e djalit. Në rastin tonë nuk është djali që bërtet mbi televizionin kombëtar, por i paaftë. Dhe “fshati”, dhe gjimnazistët, dhe studentët, dhe populli e dinë se nuk kam qenë unë që kam thënë: “Ne rinovuam gjithçka, përveç atij kulmi”. Pse? Nuk e di vërtet”, tha Avzner duke aluduar në deklaratën e presidentit.
“Revolucioni me ngjyra”
Ai shtoi se deklarata e Millosh Jovanoviçit ishte “prerë brutalisht për të ndryshuar kontekstin dhe kuptimin”, në mënyrë që presidenti të kishte diçka të re për të shpallur. “Realiteti është se studentët nuk do të mund të paraqesin gjithçka vetë, ndërkohë që partitë opozitare kanë humbur besueshmërinë e tyre. Njerëzit që mbështesin studentët janë një grup i paorganizuar, asnjëherë më i madh dhe asnjëherë më i rrezikshëm për këtë regjim, por i paorganizuar. Është e nevojshme të gjendet elementi më i vogël i përbashkët dhe të mundësohet veprimi i të gjitha pjesëve të shoqërisë në një drejtim”, përfundoi Avžner. “Nuk e di se çfarë lloj revolucionesh me ngjyra pret Vuçiç. Në Serbi ka një rebelim autentik të qytetarëve të udhëhequr nga studentët. Gjithçka tjetër janë manipulime të tij”, tha për “Danas”, Radomir Lazoviç, bashkëkryetar i Frontit të Majtë të Gjelbër dhe deputet. Siç vëren ai, Vuçiq përhap pak urrejtje dhe kërcënon forcën në ato paraqitje të përditshme të ftuar në kanalet televizive të regjimit, ndërsa rrallë jepte ryshfet, ofronte kredi dhe tregonte përralla për Serbinë si një tigër ekonomik.
