Nga Joschka Fischer
Kur Donald Trump fitoi zgjedhjet presidenciale në SHBA nëntorin e kaluar, elitat evropiane, me sa duket, menduan se Shtetet e Bashkuara do të bëheshin pak më izolacioniste, pak më nacionaliste. Por përndryshe, vazhdimësia do të mbizotëronte. Trump do të kërkonte që Evropa të paguante më shumë për mbrojtjen e saj, por NATO-ja – dhe garancia shumë e rëndësishme e sigurisë amerikane për Evropën – do të mbijetonte.
Sot, pas valës së paraqitjeve të zyrtarëve të lartë amerikanë në samitet e mëdha evropiane, ne e dimë se ky ishte një gabim i madh. Trump nuk dëshiron veçse një shkëputje të plotë me rregullat dhe aleancat që brezat e politikëbërësve amerikanë ndërtuan me mundim dhe sukses në dekadat pas Luftës së Dytë Botërore. Tani e tutje, Rusia, jo Bashkimi Evropian, do të jetë partneri i ngushtë i Amerikës. Nuk është më solidariteti i demokracive ai që ka rëndësi në Uashington, por marrëveshja e sundimtarëve autokratikë të fuqive globale; forca mbizotëron sërish edhe njëherë mbi ligjin.
Kjo është e qartë në qasjen e Trump ndaj luftës që Rusia po zhvillon në Ukrainë. Trump dëshiron t’i japë fund luftës sa më shpejt të jetë e mundur në bashkëpunim të ngushtë me presidentin rus Vladimir Putin, duke përjashtuar Ukrainën dhe aleatët e saj evropianë. Ukraina dhe Evropa do të duhet të durojnë shumicën e pasojave politike dhe materiale, por ata nuk do të kenë asnjë rol në negocimin e kushteve.
