Nga Denis Dyrnjaja

Përveç rezultatit zyrtar ku PS mori një mandat tjetër qeverisës dhe PD e aleatët e saj një mandat tjetër për të qenë në opozitë, për herë të katërt radhazi, procesi zgjedhor na zbuloi atë që ndoshta përfytyrohej, mendohej por nuk pranohej, tjetërsimin e votës dhe brenda vetë partive politike.

Pas certifikimit të rezultatit një proces i paprecedent ka nisur mes kandidatëve në opozitë veçanërisht në PD, të cilët pretendojnë se rezultati është deformuar, duke iu vjedhur votat njëri tjetrit. Kjo ka ndodhur edhe në garën e listës së hapur e të mbyllur në PS, por me fuqinë absolute të pushtetit të tij hegjemonist, Rama i vuri veton procesit të ankimimeve brenda të vetëve.

Vendim jo moral, por pragmatik, pasi nëse do lejonte të niste kjo sagë, do të deligjitimonte procesin zgjedhor në tërësi e do të krijonte një pështjellim total e klimë frustruese brenda llojit por edhe do të merrte përgjegjësi për të gjithë procesin në tërësi. Fakti që Rama e bllokoi e Berisha formalisht e lejoi ankimimin, nuk ndryshon gjë në brendi, pasi fakti ka ndodhur, vota është prekur dhe vullneti i qytetarëve pavarësisht nivelit apo thellësisë, është deformuar.

Kjo na konfirmon realitetin se nuk mund të kemi një proces të drejtë dhe transparent zgjedhjesh pavarësisht përpjekjeve për të krijuar perceptimin e garave reale në përballjet kundërshtare mes kampeve, por edhe përmes primareve, apo lirisë politike për të zgjedhur më të mirët ndër të gjithë brenda kampeve politike.

Në këto rrethana nuk përcaktohet dot kush është më problem një mazhoramcë që pretendohet se prek votat e kundërshtarëve, apo një opozitë ku kandidatët vjedhin votat e njëri tjetrit pa gajle. Krahasimi ndoshta duket disi i zhdrejtë dhe jo korrekt, por në thelb ka të bëjë me mendësinë që dominon sot realitetin politik, qëllimin për të manipuluar vullnetin real të njerëzve si brenda partive, ashtu dhe mes tyre në garën politike për pushtet. Tashmë këtë që na shfaqej here pas here si nocion episodik, tani e kemi faktik si një fenomen epidemik.

Dhe këtu qëndon dhe problemi primar sesi ne e mendojmë dhe ushtrojmë demokracinë. Por kjo sindromë tashmë e përhershme dhe tejet korruptive, nga ana tjetër ka edhe një anë pozitive të rëndësishme, e cila na vë para përgjegjësisë së faktit, se vota preket dhe se në fund ky që kemi nuk është rezultat real qoftë dhe për një kandidat të vetëm që pretendon deformimin e vullnetit të njerëzve, nga kolegët e e tij në parti, apo nga kundërshtarët e tij në qeveri.

Nëse prekja e votës ose ndikimi apo orientimi ndaj saj, ndodh brenda vetë grupimeve politike, atëherë çfarë pritshmërish duhet të kemi për procesin në tërësi?! Kjo pyetje nuk do të marrë dot përgjigje deri ditën kur ata që merren me rregullat e lojës, mos të mendojnë dhe hartojnë ligje e kode zgjedhore, duke patur parasysh skema dhe llogari manipulative zgjedhore për emra konkret ku jo rrallë herë përfshihet edhe vetja e vet. Nëse ka një themel mbi të cilin demokracia qëndon, është vota.

Këtë themel për fat të keq në 3 dekada demokraci vetëm e kemi shtrembëruar ose kemi menduar e tentuar dhe ja kemi arritur për ta deformuar, duke ndërtuar një realitet që të gjithë e dinë se është i gënjeshtër, por njëherësh të gjithë hiqen si jomëkatarë duke mëkatuar.

Demokracia reale në Shqipëri do të nisë ditën kur njerëzit të votojnë të lirë në çdo forum politik apo parti, pastaj të pretendohet për një garë reale mes kundërshtarëve se kush do të marrë besimin e popullit dhe përmes këtij mandati do të drejtojë në qeveri. Deri kur të vijë kjo ditë, Shqipëria nuk ka proces real zgjedhor, por marifet zgjedhor manipulator.

Demokracia fillon nga partia dhe mbi të gjitha nga liria, liria për të zgjedhur jo emëruar, liria për të debatuar e kundërshtuar e jo për t’u vënë në rresht si njerëz të nënshtruar, apo duke bërë demagogji e ndryshe duke vepruar. Jemi ende shumë larg faktit për të qenë të lirë në mendjen tonë, varësia ose autovarësia ndaj udhëheqësisë ka vrarë deri më sot shpirtin e demokracisë, votën, votën reale duke ushqyer gjithmonë e më shumë votën formale!