Këto duhet të jenë zgjedhjet më të fshehta në botë. Kur 133 kardinalë katolikë të mbyllen në Kapelën Sistine të mërkurën për të zgjedhur një pasardhës të Papa Françeskut, secili prej tyre do të ketë bërë një betim mbi ungjijtë për t’i mbajtur detajet sekrete për gjithë jetën.
E njëjta gjë vlen edhe për çdo person brenda Vatikanit gjatë konklavit: nga dy mjekët e pranishëm për çdo emergjencë, deri te stafi i dhomës së ngrënies që ushqejnë kardinalët. Të gjithë betohen të respektojnë “sekretin absolut dhe të përhershëm”.
Vetëm për të qenë të sigurt, kapela dhe dy shtëpitë e mysafirëve do të kontrollohen për mikrofonë dhe përgjues. “Ka bllokues elektronikë për t’u siguruar që sinjalet e telefonit dhe të wi-fi nuk po hyjnë ose dalin. Vatikani e merr idenë e izolimit jashtëzakonisht seriozisht”, tha John Allen, redaktori i faqes së lajmeve Crux.
Bllokim total
Bllokimi i famshëm nuk ka të bëjë vetëm me mbajtjen sekret të vetë procesit të votimit: ndalimin e “forcave të liga” nga përpjekja për ta hakuar atë për informacion ose për të prishur gjërat.
Masat kanë të bëjnë gjithashtu me sigurimin e izolimit të plotë të burrave me të kuqe nga bota laike dhe ndikimet e saj, ndërsa përgatiten të votojnë.
Katolikët do t’ju thonë se zgjedhjet udhëhiqen nga Zoti, jo nga politika. Por hierarkia nuk merr përsipër asnjë rrezik.
Me të hyrë në konklavë, të gjithë janë të detyruar të dorëzojnë të gjitha pajisjet elektronike, duke përfshirë telefonat, tabletët dhe orët inteligjente. Vatikani ka policinë e vet për të zbatuar rregullat.
“Logjika është të besosh, por të verifikosh”, tha John Allen.
“Nuk ka televizorë, gazeta apo radio në shtëpinë e mysafirëve për konklavë – asgjë”, tha Monsinjor Paolo de Nicolo, i cili ishte kreu i familjes Papale për tre dekada.
“Nuk mund të hapësh as dritaret sepse shumë dhoma kanë dritare drejt botës së jashtme”, shtoi ai.
Vendi tjetër kryesor për të kapur një kardinal është pranë vetë bazilikës, pranë lakimit të kolonave që përqafon sheshin kryesor. Çdo mëngjes ka një grumbull kamerash dhe gazetarësh që kërkojnë burrat me dantella dhe rroba të kuqe të ndezura.
Tani në qytet ka gati 250 kardinalë, të thirrur këtu nga e gjithë bota, megjithëse ata të moshës 80 vjeç e lart nuk kanë të drejtë vote.
Ndërsa shkojnë në Vatikan për kongregacionet e tyre të përditshme për të diskutuar zgjedhjet, secili prej tyre është i rrethuar dhe i bombarduar me pyetje mbi progresin.
Ata kanë dhënë pak përgjigje përtej “nevojës për unitet” ose garancive se konklavi do të jetë i shkurtër.
Bota e jashtme
“E gjithë ideja është që ky të jetë një vendim fetar, jo politik. Ne themi se Fryma e Shenjtë udhëheq bisedën dhe votimin”, shpjegon Ines San Martin.
Por Papa kryeson një institucion të madh dhe të pasur me autoritet të konsiderueshëm moral dhe ndikim global mbi gjithçka, nga zgjidhja e konflikteve deri te politika seksuale.
Pra, njeriu i zgjedhur – dhe vizioni dhe prioritetet e tij – kanë rëndësi shumë përtej Vatikanit.
Disa monarkë katolikë kishin të drejtë vetoje në zgjedhje deri në vitin 1907. Sot, zëra nga të gjitha anët përpiqen të ndikojnë në debat – më qartë përmes medias.
Në një moment, gazeta Il Messaggero e Romës qortoi një kandidat të supozuar kryesor, Kardinalin italian Parolin, për “një lloj vetëkandidimi”.
Pastaj pati një video të Kardinalit filipinas Tagle duke kënduar këngën “Imagine” të John Lennon, me sa duket për të ulur popullaritetin e tij. Në vend të kësaj, u bë virale.
Ndërkohë, një libër me shkëlqim që nxjerr në pah disa kandidatë të mundshëm po bën xhiron, duke lavdëruar konservatorët si Kardinalja Sarah e Guinesë për dënimin e “të këqijave bashkëkohore” të abortit dhe “agjendës së të njëjtës gjini”.
“Ka grupe në qytet që po përpiqen të bien daulle për çështje me interes për ta. Kardinalët janë të vetëdijshëm për këtë lloj gjëje, ata lexojnë gazetat. Por ata do të bëjnë gjithçka që munden për ta bllokuar atë “, thotë John Allen.
“A ka lobime që po ndodhin? Po, si në çdo zgjedhje. Por nuk është aq e zhurmshme sa mendoja se do të ishte “, pajtohet Ines San Martin.
Ajo argumenton se kjo është pjesërisht sepse Papa Françesku emëroi kaq shumë kardinalë të rinj, përfshirë edhe nga vende të reja.
“Pesëdhjetë ose gjashtëdhjetë përqind e tyre as nuk e njohin njëri-tjetrin. Pra, edhe nëse do të ishe një grup i jashtëm, duke u përpjekur të kishe një agjendë, është shumë e vështirë të zgjedhësh kardinalët e tu që në fillim”, shtoi ajo.
Mbyllja e zhurmës
Deri të mërkurën në mëngjes, të gjithë zgjedhësit duhet të jenë brenda Vatikanit – të zhveshur nga telefonat e tyre dhe të izoluar nga pjesa tjetër e botës.
Që nga ajo kohë, John Allen beson se preferenca personale do të dominojë mbi politikën, fraksionet liberale ose konservatore ose “zhurmën e debatit publik”.
“Unë me të vërtetë mendoj se diskutimet e kardinalëve midis tyre tani janë çelësi. Shumë kanë folur për herë të parë. Nuk e di kurrë se sa frymëzues mund të jetë njëri prej tyre”, pajtohet Ines San Martin.
