Nga Ylli Pata
Sot ne jemi gati një muaj pas mbylljes së zgjedhjeve të 11 majit, por rezultati zyrtar as ka në mend të dalë deri në fund të korrikut të paktën.
Kjo pasi përfaqësuesit e PD-së në KQZ, apo KAS, po shfrytëzojnë si “mëngjes suedez” të drejtën e rinumërimit në qarqet më të mëdha në vend.
Në fakt, edhe pse vonesë, nuk është dramë. Pasi bëhet një rimarrje me “redaktim” e votave të 11 majit, e rezultati del si ai “i ftohti” që dikur rrinte në shtypshkronjë si redaktor për të mos lënë gabimet gramatikore dhe kuptimore të gazetës.
Me një fjalë, sa herë hapen kutitë, aq më mirë është për transparencën në përgjithësi, për mediat nëse duan të shikojnë çfarë ka ndryshuar dhe si, por edhe për studentë e studiues të shkencave politike, që doktoraturat të mos i marrin vetëm nga youtube apo emisionet, por duke prekur me dorë realitetin politik shqiptar.
Ky realitet është një gjë krejt tjeter me atë që na japin pasqyrat mediatike. Përshembull me vitin 2009. Kur zgjedhjet sollën një rezultat shumë të ngushtë ndërmjet PS dhe PD. Ku gjithçka u zgjidh nga një deputet në Fier dhe në Berat. E PD, në atë kohë kishte dy pesha të rënda si drejtues politik: i ndjeri Sokol Olldashi në Fier e Genc Pollo në Berat.
PS, përkatësisht njerëzit e opozitës në KQZ kërkuan rinumërim në disa qendra votimi, jo në të gjithë këto dy qarqet. Kreu i Komisionit Qëndror të Zgjedhjeve ë kohës, Arben Ristani, i cili më pas u zgjodh numri 2 i PD-së, nuk pranoi rihapjen e disa kutive.
Dhe të jemi të qartë nuk flitej për kuti të fletëve të votimit, po kuti të materialeve zgjedhore, të cilët përmbajnë listat e votuesve me firmat e tyre, numrat e letërnjoftimeve, si dhe shenjat e objektet e tjera që duhen ruajtur në arkivin e shtetit. Qoftë edhe si artefakte historike të një ngjarjen, që në realitet është thelbësore për zhvillimin politik të vendit.
Po ç’bëri Ben Ristani? I dogji materialet zgjedhore me ceremoni në lumin Erzen, si pasojë e një inati, apo mirë më thënë urdhëri të dalë nga damari i inatit, që e kap shpesh doktor Berishën.
I cili pak ditë më pas, u sfidua hapur në parlament nga kreu i opozitës në Kuvend. Që nuk ishte Edi Rama, pasi kreu i PS-së, ishte kryetar i bashkisë së Tiranës në atë kohë, pra në 2009, dhe rolin kyç të liderit të opozitës e kishte Gramoz Ruçi.
I cili, me nje gjetje alla shqiptaret sfidoi Sali Berishën kokë për kokë, por që ky i fundit i bishtnoi. Gramoz Ruçi, doli në podiumin e Kuvendit dhe tha: Sali, hap vetëm kutinë e materialeve zgjedhore të fshatit Ruzhdie në Fier. Po dolën letrat në rregull, unë jap dorëheqjen dhe largohem nga politika. Përndryshe; bëj transparencë në kërkesat e opozitës. Sali Berisha nuk foli, ose foli me gjuhën e zjarrit, që i vuri Ben Ristani materialeve zgjedhore.
Sinjal që nuk e ka dhënë asnjë pushtet në vendet postkomuniste të Ballkanit dhe të Lindjes. Ai zjarr nuk ishte thjeshte sinjal për opozitën, e cila kishte kaluar kohëra edhe më të frikshme me “doktorin” që Rama ka një ndajshtim tjetër elektoral, por për ndërkombëtarët. Që në të vërtetë nuk se e vranë shumë. Dhe Rama ua mbajti në xhep, e sot, i kujton Ruzhdien,
Para ca ditësh, Edi Rama nxorri një foto me një nga veteranët e CDU-së gjermane, i cili edhe sot është një lobist dhe mbështetës i Berishës. Përkatësisht ish-eurodeputeti Elmr Brok, i cili në 2009, ka qenë një aktor kyç në negociatat që më pas shkuan në darkën famëkeqe të Krokodilit. Që nuk prodhuan asgjë pasi Berisha urdhëroi Ristanin të aktivizojë operacionin”çakmaku”./Tema
