Tensionet midis Armenisë dhe Azerbajxhanit vazhdojnë të rriten përgjatë kufirit, veçanërisht në fshatin Khnatsakh dhe rajonin strategjik të Syunikut, pavarësisht përpjekjeve për një marrëveshje paqeje. Të shtënat e përnatshme dhe incidentet kufitare po rrezikojnë stabilitetin në rajon. Ndërkohë, banorët lokalë jetojnë me frikën e përshkallëzimit të dhunës, edhe pse ka shpresa për normalizim dhe bashkëpunim të ardhshëm.
Muzgu është kohë ankthi për banorët e Khnatsakhut.
Çdo mbrëmje rreth orës 22:00, të shtënat automatike jehojnë nëpër fshatin e vogël në Armeni, thonë vendasit. Dëgjohet zhurma e trupave azerbajxhanase që qëllojnë në qiellin e natës nga pozicionet e tyre përtej kufirit, lart sipër.
Plumbat godasin rregullisht shtëpitë, megjithëse askush nuk është lënduar deri më tani, thonë fshatarët. Azerbajxhani mohon se trupat e tij kanë qëlluar përtej kufirit dhe ka akuzuar trupat armene për shkelje të armëpushimit.
“Është situatë shumë e tensionuar, sepse në shtëpi kemi fëmijët dhe të moshuarit”, tha Karo Andranyan, 66 vjeç, një mekanik në pension.
Njëqind metra larg derës së tij të përparme, në shpatin e kodrës, një pozicion ushtarak azerbajxhanas me një flamur që valëvitet në erë është një kujtesë e afërsisë së rivalit të hidhur të Armenisë. Kufiri prej 1 mijë kilometrash i militarizuar rëndë është mbyllur që nga fillimi i viteve 1990. Në mes të dy vendeve janë zhvilluar dy luftëra të mëdha në 40 vjetët e fundit, duke destabilizuar Kaukazin – rajon që transporton tubacione të mëdha nafte dhe gazi drejt Evropës dhe është strategjikisht i rëndësishëm për Rusinë, Iranin dhe Turqinë.
