Nga Zef Mazi/
Ka disa kohë që po përmendet, si pa të keq, mundësia e përdorimit të armëve bërthamore “taktike” (me rreze të vogël përhapje), sikur kjo të ishte një shkrepje pistolete. Në një shkrim të mëparshëm kam shënuar se shteti/et që posedojnë armë bërthamore nuk mund të munden strategjikisht. Cilido që mendon ndryshe sheh ëndrra, është i verbuar nga urrejtja, ose lëngon të mos e lëshojë hegjemoninë, aq sa ka mbetur prej saj.
Për shtetet me armë bërthamore ka dy opsione:
1) shteti të pranojë dështimin, humbjen, që nuk do të ndodhë, ose
2) shteti të kërcënojë me përdorimin e armës bërthamore nëse preket aty ku doktrina ushtarake bërthamore e tij e përcakton qartë se çfarë do të ndodhte.
Pas Luftës së Dytë Botërore në 1945 dhe krijimit të NATO-s në 1949, filloi Lufta e Ftohtë ndërmjet ish-aleatëve në Luftën e Dytë Botërore. Me një analizë të kujdesshme, nga afër dhe profesionale, hapja e Arkivave Kombëtare të Sigurisë dhe deklasifikimi i dokumenteve, të ndihmon të shohësh dhe të mësosh shumë të panjohura.
Nga vitet 1950 e këtej, SHBA dhe Bashkimi Sovjetik kanë shpenzuar triliona dollarë dhe rubla për t’u përgatitur për luftë bërthamore, përfshirë duke i rifreskuar protokollet përkatëse bërthamore ndër vite.
Ka disa dekada që planifikuesit kanë përgatitur të tillë skenarë makabër. Komanda dhe Kontrolli Bërthamor i SHBA-së i referohet një “sulmi të madh (bërthamor) të befasishëm” si “nje kërpudhë në qiellin blu”. “Nuk ekziston diçka e tillë si luftë e vogël bërthamore”, është fraza që përdoret më shpesh.
Shpërthimi i një arme termobërthamore me fuqi 1-megaton fillon me një shpërthim tepër të shndritshëm drite dhe nxehtësie sa është e pamundur ta rrokë mendja njerëzore: njëqind e tetëdhjetë milionë gradë Fahrenheit (afërsisht 150 milionë gradë Celsius), domethënë bëhet fjalë për një temperaturë 4-5 herë më të lartë se ajo në qendrën e diellit.
Në një fraksion sekonde të një milisekonde pas goditjes me bombë termobërthamore, ka ndriçim dhe dritë me rreze të buta X me gjatësi vale shumë të shkurtër. Ndriçimi i menjëhershëm e nxeh jashtëzakonisht shumë ajrin, deri në disa miliona gradë, duke krijuar një kërpudhë të madhe që përhapet me shpejtësi miliona kilometra në orë. Brenda pak sekondash, kërpudha e zjarrit përhapet në një diametër rreth 2 mijë metra përreth, me ndriçim dhe nxehtësi aq të lartë dhe intensive sa shpërthejnë sipërfaqet e asfaltuara, objektet metalike shkrihen ose avullojnë, gurët grimcohen, njerëzit menjëherë karbonizohen.
Një godinë pesëkatëshe, edhe nëse është super e madhe, për shembull 2 milionë metra katrorë, shpërthen, bëhet një pluhur shumë i nxehtë vetëm nga shpërthimi i ndriçimit dhe i valës së parë të nxehtësisë; të gjithë njerëzit që mund të jenë në atë çast brenda godinës vdesin në vend. Nuk mbetet asgjë në kërpudhën e madhe të flakës, gjithçka absolutisht rrafshohet.
Nxehtësia radioaktive që përhapet me shpejtësinë e dritës ndez çdo gjë në sa të kap syri, me dhjetëra kilometra përreth. Çdo gjë merr flakë, bëhet një flakadan gjigant në një hapësirë të madhe prej qindra kilometrash. Ata që shkrumohen në sekondat e para pasohen nga 1 deri 2 milionë të tjerë që pësojnë një tmerr të paparë, dëmtohen shumë rëndë, por që nuk kanë vdekur ende nga “Kërpudha e parë në Qiellin Blu” të sulmit bërthamor. Kjo ndodh në tre sekondat e para të shpërthimit fillestar.
Brenda pak sekondash të tjerë nga shpërthimi i një bombe termobërthamore 1-megaton, mbi një milion njerëz pësojnë djegie të thella, 90 % e të cilëve do të vdesin. Shumica nuk do të mundet të hedhin më shumë se tre-katër hapa nga vendi ku ndodhen pas shpërthimit të parë të bombës. Të gjithë vdesin. Këto janë shifra me të cilët shkencëtarët e mbrojtjes dhe akademikët janë marrë dhe dalë nga kalkulimet e bëra përgjatë dekadash.
Në bombën termobërthamore ndodhin dy detonime të rrezatimit termik. Faza e parë zgjat një fraksion sekonde, pas saj vjen faza e dytë, që zgjat disa sekonda, që ndez dhe djeg lëkurën e njeriut. Shpërthimet e ndriçimit verbues janë të heshtura, pa zhurmë. Drita nuk ka zhurmë. Pas saj vjen një shpërthim si një ulërimë. Nxehtësia që krijohet nga ky shpërthim krijon një valë me presion shumë të lartë që përhapet nga qendra përreth si cunami, si një mur gjigant ajri tepër i komprimuar që përhapet me shpejtësi më të madhe se shpejtësia e zërit. Njerëzit i përplas përtokë, të tjerët i ngrenë përpjetë në ajër, njerëzve u shpërthejnë mushkëritë dhe daullet e veshit, disa njerëz i thith lart dhe i përplas përdhe si gjethe peme. Sipas një arkivisti që mblidhte këto statistika të tmerrshme për Arkivën Bërthamore, godinat shkatërrohen nga ndryshimi i presionit të ajrit, ndërsa të tjerat nga vala e erës.
Me zmadhimin dhe përhapjen e kërpudhës së zjarrtë, gjithçka fluturon në ajër, shkatërrohet dhe flaket përtej në distancë 4-5 kilometra përreth. Lëvizja e ajrit pas shpërthimit e shton shpejtësinë duke krijuar një erë me shpejtësi të jashtëzakonshme disa qindra kilometra në orë. Të gjitha strukturat metalike, godinat, përmendoret, shtyllat e tensionit, etj., ndryshojnë formë, përdridhen, shkatërrohen, dizintegrohen dhe bëhen pluhur. Kamionët e mëdhenj fluturojnë në ajër si të ishin topa tenisi.
Pas 35 sekondash, fillon të formëzohet reja kërpudhë, pjesa më e lartë dhe më e poshtme e të cilës ka në përbërje njerëz të djegur dhe mbeturinat e qytetërimit. Ndryshon ngjyra e kërpudhës – nga e kuqe, në ngjyrë kafe të errët, në ngjyrë portokalli. Pas kësaj vjen efekti i kundërt, ai i thithjes vdekjeprurëse, gjithçka është përreth thithet në qendër të ferrit përvëlues dhe flakës.
Pas 60 sekondash e gjithë kërpudha, nga toka në majë të saj, bëhet ngjyrë gri në të bardhë dhe ngrihet lart, fillimisht 7, dhe deri 15 kilometra nga toka. Kërpudha, pjesa e sipërme e saj, përhapet nga 10 deri në 50 kilometra përreth. Vazhdon ngjitja lart duke shkuar deri përtej troposferës, më lart se lartësia e fluturimeve ajrore, atje ku ndodhin shumica e fenomeneve të motit në tokë. Grimcat radioaktive bien si shi duke ndotur me radioaktivitet krejt territorin ku bien si dhe njerëzit. Mbi një milion njerëz vdesin në vend, ose janë duke vdekur, në më pak se dy minuta nga shpërthimi i parë.
Pas këtij fillon një ferr tjetër, një zjarr super gjigant, ndryshe nga shtëllunga e parë menjëherë pas plasjes dhe përtej presionit. Shpërthejnë tubacionet e naftës dhe të gazit, tubacionet e ujit, cisternat, fabrikat kimike, furrat kthehen në fanarë flake duke rrokur në flakë çdo gjë përreth që nuk ka marrë flakë ende. Cilido që ka parë me sy shpërthimin e parë të ndriçimit qorrohet edhe pse ndoshta ndodhet 25 kilometra larg.
Pas 8 minutash, gjithçka rrafshohet, nuk ka korrent, shërbim telefonik, nuk ka urgjencë, radio, internet, banka, sepse impulsi elektromagnetik i lokalizuar i bombës i bën pluhur e hi tërë radiot, televizorët, internetin, ndalin stacionet e pompave të ujit, nuk ka ujë…, nuk ka dhe nuk ka… E gjithë zona është e mbytur në radioaktivitet. Ata që duhet të përgjigjen në situata të tilla nuk mund të operojnë, sepse krejt territori kthehet në zonë të ndaluar!
Ata që munden t’i shpëtojnë vdekjes me shpërthimin e parë, me valën goditëse dhe balonën e flakës, vetëm ata mund ta kuptojnë të vërtetën e tmerrshme të luftës bërthamore. Ata shohin se kanë mbetur fillikat, të vetmuar. Gjithçka kishin dhe ishte përreth nuk është më!
Si mund të ndodhë, si është e mundur, që këto gjëra dihen nga qeveritë e vendeve që i kanë prodhuar ato armë, ndërsa popujt mbahen në errësirë?! Dhe ka mbi 60 vjet që qeveritë përgatiten për një luftë të tillë. Nëse do të ketë një luftë të tretë botërore dhe do të përdoreshin armët bërthamore, me siguri numri i viktimave do të jetë mbi dy miliardë!
Mendjet e njerëzve, duke bërë shkencë të madhe, e krijuan bombën bërthamore në shekullin e 20-të për të shpëtuar botën nga e keqja! Në shekullin 21 bomba bërthamore është gati të djegë dhe të shkatërrojë botën.
A janë në mend, a e dinë, cilidoqoftë ai ose ajo, “deep state” (burokracia e kalcifikuar shtetërore), neokonservatorët globalistë në drejtim në Amerikë dhe në Evropën Perëndimore, kryesisht në Bruksel, se për çka bëhet fjalë?! Kjo marrëzi duhet ndalur medoemos sot, dhe të hiqet nga mendja përdorimi i kësaj arme të tmerrshme çnjerëzore kundër njerëzimit, kundër jetës në planetin Tokë!/Java News
*Ambasador Zef Mazi, ish-Asistent Special për Strategjinë i Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë Bërthamore
