Këtë nate të trazuar gushti, kur Shqipëria eshte ne flake nga zjarre të qëllimshme e të paqëllimshme, fshatari patronazhist Helidon, pa enderr sikur ishte në sallën e konferencave të qeverisë ku po zhvillohej një ngjarje historike: prezantimi i sukseseve të Shqipërisë në uljen e lindjeve, me të dhënat e INSTAT për gjashtëmujorin e parë të vitit 2025. Në podium, Ministri i Popullsisë – një post i shpikur enkas dhe që paguhet vetëm për të vënë firmën – u ngjit me një buzëqeshje dhe nisi me krenari:
— Të nderuar qytetarë, kemi lajme fantastike! Lindjet kanë rënë edhe këtë vit. Nga 12,620 në vitin 2021, kemi arritur në vetëm 9,644 në vitin 2025. Një ulje historike prej 24%! Ne udhëheqim rajonin në kursimin e burimeve natyrore – sa më pak njerëz, aq më pak ujë, energji, pelena dhe qumësht. Kjo e fundit ka rëndësi sepse edhe numri i krerëve të lopëve si dhe i bagëtive të imta ka shkuar më pak se krahasuar me vitin 1938. Kjo nuk është thjesht statistikë, është art! Disiplinë kombëtare!
Duke parë reagimin e të pranishmëve, ministri mori zemër dhe shtoi:
— Me vdekjet që kalojnë lindjet me 835 persona, po çlirojmë ekonominë nga barra e pensioneve. Në 30 vjet nuk do kemi borxh ndaj pensionistëve… sepse nuk do ketë pensionistë. Por dhe ata pensioniste qe kane mbetur ketu, ua kemi lene pensionet aq te ulta saqe femijeve te tyre u bije me lire qe ti marrin prinderit me vete ne emigracion, sesa t’u dergojne para per te mbajtur frymen gjalle ketu. Ky është inovacion financiar që as Gjermania nuk e ka shpikur.
Kur u pyet për krahasimin me fqinjët, ministri u shtriq në buzëqeshje:
— Po ç’të thuash për fqinjët tanë?! Ata janë për të ardhur keq! Kosova ende ka një lindshmëri si në vitet ’80. Maqedonia e Veriut paguan nënat për fëmijën e tretë 8,000 denarë në muaj për 10 vjet, plus një ndihmë modeste për të parin. Serbia? Për fëmijën e parë japin 100,000 dinarë menjëherë, për të tretin 100 euro në muaj për 10 vjet, për të katërtin 150 euro në muaj dhe deri në 18,000 euro bonus. Kroacia? Një qytet si Novska jep 10,000 euro për fëmijën e tretë. Hungaria fal taksat përjetë për nënat me mbi dy fëmijë. Italia dhe Gjermania hedhin nga 85 deri në 219 euro në muaj për çdo fëmijë, për vite me radhë. Franca jep deri në 500 euro në muaj për familjet me katër fëmijë e më shumë. Dhe ne…? Ndërsa ne? Ne e kemi kuptuar sekretin: më e lirë është të mos bësh asgjë. Kjo është politika që s’ka dështuar kurrë!
Më pas, me një krenari të ftohtë prej mjeshtri të strategjive, ministri shtoi:
— Dhe nuk ndalemi vetëm te lindjet. E kemi bërë të pamundur për të rinjtë të kenë një punë të qëndrueshme dhe u kemi lënë ta kuptojnë mirë se këtu nuk do ndryshojë diçka. Çmimet e apartamenteve në qytetet kryesore? I kemi ngritur aq lart, sa shumica as nuk guxon t’i afrohet me mendim, jo më me kredi. Kjo është politikë demografike e sofistikuar: kur nuk ke ku të rrisësh fëmijën, nuk bën fëmijë.Ne themi me plot gojen se zjarret nuk na trembin prandaj fuqizojme me perpara me mjete divizionet e prishjeve te ndertimeve pa leje, se sa mjetet zjarrfikese.
Me një ndriçim krenarie në sy, ministri vazhdoi:
— Strategjia jonë për integrimin në Europë ka qenë një sukses i madh… individual. Kemi integruar një pjesë të madhe të brezit të ri në Gjermani, Francë, Belgjikë, Itali e gjetkë. Ata po jetojnë ëndrrën europiane. Dhe kjo na lehtëson edhe më shumë punën: sa më pak të rinj të kemi, aq më pak halle për punësim, shkolla, shëndetësi. Gjithashtu jemi krenarë se djemtë dhe vajzat tona po e mbushin Gjermaninë, Francën, Anglinë, Greqinë etj. me mijëra gjermanë, francezë, anglezë, grekë dhe italianë të vegjël. Dhe të jeni të sigurt, që ata, kur të rriten, do të thonë me krenari që janë me origjinë nga vendi i shqiponjave.
Në ekran, ministri projektoi një grafik ku vija e lindjeve binte si skiator në pistat e lojërave olimpike. “Ky është kërcimi olimpik drejt qetësisë kombëtare” – tha me krenari.
— Brenda pak dekadash, Shqipëria do të jetë vendi më i qetë në rajon. Nuk do keni radhë në spitale, as zhurmë në lagje, as trafik. Çdo fshatar do ketë një fshat të tërë për vete, së bashku me dy lumenj dhe tre kodra bonus. “Një fshatar – një fshat” është vazhdim i politikës sonë “nje pallat – një votë”, por e modernizuar dhe e përshtatur për epokën e Inteligjencës Artificiale.
Pastaj erdhi pjesa e artë e konferencës:
— Kjo është formula jonë fituese: ulje lindjesh + rritje vdekjesh + emigracion masiv. Tre-në-një, si shampot e lira. Lindjet i ulim vetë, vdekjet i shton natyra me pak ndihmë nga infrastruktura jonë shëndetësore, emigracionin e menaxhojmë me një politikë të thjeshtë – mos krijo kushte që t’i mbajnë njerëzit këtu. Mos u jep shpresë… Dhe besomëni, funksionon!
Në fund, për t’i vënë kapakun, ai tha me ton solem:
— Kush do popullsi të re, le të shkojë në Kanada. Ne duam cilësi, jo sasi. Dhe cilësia arrihet kur gjysma e popullsisë është jashtë, gjysma tjetër është në pension dhe fëmijët… janë thjesht legjenda urbane.
Një këshilltar i qeverisë e përforcoi mesazhin:
— Me këtë ritëm, Shqipëria do të jetë si Zvicra… por pa zviceranë.
Në dalje, një gazetar guxoi të pyesë nëse nuk kishin frikë nga boshatisja e vendit. Ministri buzëqeshi i qetë:
— Jo, jo. Është faza e parë e projektit tonë për të rritur cilësinë e jetës… duke ulur sasinë e atyre që e jetojnë.
Dhe kështu u mbyll konferenca më optimiste për lajmin më pesimist që mund të ketë një komb. Siç do ta thoshte Mark Tueni: “Kur nuk ke dot shpresë, bëje të paktën një broshurë me ngjyra dhe quaje strategji kombëtare.”
