New York Times rindërton se si inteligjenca izraelite mund të ketë lokalizuar udhëheqës dhe komandantë iranianë, përfshirë Presidentin Pezeshkian, duke përdorur telefonat celularë të truprojave. Me sa duket, kjo ishte gjurma që Izraeli ndoqi për të identifikuar udhëheqës të caktuar iranianë gjatë konfliktit të fundit. Duke monitoruar pajisjet, ata nisën një sulm të synuar ndaj një bunkeri, i cili, megjithatë, dështoi të eliminonte objektivat, përfshirë Presidentin Masoud Pezeshkian, i cili u plagos lehtë.
Historia bazohet në një ekskluzivitet të New York Times bazuar në burime të ndryshme, si në Republikën Islamike ashtu edhe në Izrael. Për vite me radhë, Mossadi mblodhi një mori informacionesh mbi armikun, duke përpiluar, së bashku me IDF-në, një listë prej gati 400 individësh që mund të ishin në shënjestër. Lista – përsëri sipas gazetës – u reduktua në njëqind emra, duke përfshirë zyrtarë dhe shkencëtarë bërthamorë, dhe më në fund u reduktua në 25-30.
Një arkiv i krijuar duke shfrytëzuar njerëz të brendshëm, duke ndjekur aktivitetet e përditshme hap pas hapi dhe duke shfrytëzuar spiunë të mirëvendosur. Në Teheran, ata ishin të vetëdijshëm për rreziqet. Në të kaluarën kishin ndodhur shumë vrasje të synuara, sabotime dhe “incidente” misterioze që përfshinin figura të shquara ose vende strategjike. Pasdarani i besoi Gjeneralit Javad Assad detyrën e rritjes së mbrojtjes me njësinë speciale Ansar al Mehdi. Ministrave dhe zyrtarëve të lartë iu urdhërua kështu të mos përdornin telefona celularë dhe të ishin të kujdesshëm në komunikimet e tyre. Këshillat e përgjithshme shoqëroheshin, në disa raste, me paralajmërime specifike.
Një nga shkencëtarët e eliminuar, Mohammad Tehranchi, ishte paralajmëruar për rrezikun konkret dhe të afërt. Alarmi ishte i pabazuar, siç ishte rasti për hierarkinë. Ndalimi i telefonave celularë, në fakt, nuk ishte i rreptë: fillimisht u vendos mbi VIP-at dhe vetëm më vonë u shtri edhe te personeli i sigurisë. Megjithatë, disa njerëz – teorizon New York Times – nuk e ndoqën urdhrin dhe truprojat u bënë “bipi” për t’u parë. Operacioni u bë i mundur, vazhdon gazeta, nga pakujdesia (e supozuar) e agjentëve, të cilët dyshohet se i përdorën telefonat e tyre pa kujdes, përfshirë në mediat sociale, përpara se të hakoheshin nga
Mossadi dhe ndoshta nga njësia e inteligjencës elektronike e IDF-së, Njësia 8200.
Kështu, më 16 qershor, Izraeli arriti t’i “udhëhiqte” objektivat në një kompleks nëntokësor në pjesën veriore të kryeqytetit. Ky ishte një vend i sigurt ku po takoheshin anëtarët e Këshillit të Sigurisë, ata që ishin përgjegjës për inteligjencën, gjyqësorin dhe mbrojtjen.
Asnjëri prej tyre nuk kishte sjellë telefonat e tij celularë, ndërsa telefonat e “hijeve” të tyre që prisnin jashtë ishin me sa duket aktivë. Ky sinjal ishte i mjaftueshëm për të shkaktuar sulmin.
Forcat Ajrore Izraelite kryen një bastisje, duke hedhur të paktën gjashtë bomba, të cilat, megjithatë, nuk i vranë oficerët e lartë. Fati i shumë komandantëve, ndër më të rëndësishmit e regjimit, dhe i rreth pesëmbëdhjetë studiuesve dhe profesorëve të përfshirë në programin bërthamor ishte shumë i ndryshëm. Në fakt, ata kanë qenë viktima të sulmeve të tjera serike, të shkatërruara nga bomba, raketa dhe ndoshta raketa të lëshuara nga toka nga celula nën urdhrat e Mossadit. Me shumë mundësi anëtarë të opozitës së brendshme.
Reagimet nga nomenklatura izraelite kanë qenë të përziera. Disa kanë pranuar nivelin serioz të infiltrimit izraelit, kanë theksuar aftësitë teknologjike të armikut, kanë implikuar tradhtarë dhe kanë spekuluar mbi përdorimin e pakujdesshëm të WhatsApp si një portë hyrëse. Ish-Presidenti Ahmadinejad pretendoi se një oficer në krye të një njësie të ngarkuar me gjueti spiunësh ishte vetë në shërbim të Tel Avivit. Të tjerë, megjithatë, e kanë minimizuar infiltrimin.
Megjithatë, konfirmim indirekt ka ardhur nga arrestimet e individëve të paraqitur si pionë të Mossadit, ekzekutimi i disa “bashkëpunëtorëve” – siç është shkencëtarja Roozbeh Vadi – e kundërshtarit dhe thirrja për mobilizim të vazhdueshëm kundër një kërcënimi delikat, por konkret.
Njoftimi i fundit në orët e fundit ka të bëjë me arrestimin e tetë personave në provincën Khorasan. Ashtu si me zbulimet e tjera – siç janë pagerët shpërthyes të përdorur kundër Hezbollahut ose metoda e përdorur për të vrarë udhëheqësin e Hamasit, Ismael Haniyeh – gjithmonë ka një patinë paqartësie. Historitë e treguara në media nuk përfaqësojnë përfundime zyrtare; ato janë vetëm një pjesë e rrëfimit. Ndoshta vendimi për të zbuluar metodën është marrë sepse është “shumë e lodhur”, ose ndoshta është pjesë e së vërtetës. Rrjedhjet e informacionit janë të ndërthurura me nevojën për të mbuluar taktikat dhe bashkëpunimin. Irani dhe Izraeli parashikojnë beteja të mëtejshme; ata kanë nevojë për “surpriza”./Corriere della Sera
