Ky është!
Ku? Ky?
Po, po, ky!!
Dëgjoj teksa zbres shkallët e një rrugice në qytetin B., teksa merrem si gjithmonë ndërkohë me celularin dhe nuk shoh se kush bëzanë.
“Nuk jam qesharak!” – dëgjoj një zë kumbues që më drejtohet nga lart.
Ngre kokën dhe e shoh. Janë një tavolinë e madhe në një lokal, ndërkohë unë jam anësh, poshtë, rrugë.
“Nuk jam qesharak!” – më thotë për herë të dytë.
“Nuk je 100 për qind ia kthej, por aty afër!” (dhe bëj me dorë për të thënë afërsisht).
“Ti nuk ke rrënjë këtu!” – më thotë.
“E sheh që je!” – i them.
“Unë jam autokton!” – më thotë.
“E sheh që je!” – i them.
“Ti je ardhës!” – më thotë.
“E sheh që je!” – i them.
“Ti je fondamentalist!” – më thotë.
“E sheh që je, edhe fondamentalist, edhe qesharak!” – i them.
“Hajde ik!” – më thotë.
“E sheh që je! Si mund të iki, kur unë s’kam ardhur!” – i them./TEMA
