Në maj të vitit 1945, pas rënies së Berlinit, ushtarët aleatë hynë në bunkerin e Adolf Hitlerit.
Mes tyre ishte koloneli amerikan Roswell P. Rosengren, i cili mori si “suvenir” një copë nga divani ku udhëheqësi nazist kishte kryer vetëvrasje. Tetëdhjetë vjet më vonë, ajo copë e njollosur me gjak u përdor për të parë për herë të parë ADN-në e Hitlerit, duke zbuluar detaje të pazakonta mbi gjenet dhe shëndetin e tij.
Hulumtimi, i realizuar nga profesorja e Universitetit të Leicesterit Turi King – e njohur për identifikimin e eshtrave të mbretit Richard III – do të prezantohet në dokumentarin e Channel 4 “Hitler’s DNA: Plani i një Diktatori”.
Sipas analizës, Hitleri vuante nga sindroma Kallmann, një çrregullim gjenetik që pengon zhvillimin normal të pubertetit dhe organeve seksuale. Kjo gjendje shpjegon nivele të ulëta testosteroni dhe mundësinë e problemeve të funksionit seksual, të cilat, sipas historianëve, mund të kenë ndikuar në izolimin e tij personal dhe përqendrimin obsesiv në politikë.
Studimi rrëzon gjithashtu mitin e vjetër se Hitleri kishte prejardhje hebraike, duke konfirmuar origjinën e tij austriake-gjermane.
Nga ana tjetër, analiza poligjenike sugjeron se ai kishte predispozita të larta për autizëm, skizofreni dhe çrregullim bipolar, megjithëse studiuesit theksojnë se këto nuk përbëjnë diagnoza dhe nuk mund të justifikojnë veprimet e tij.
“Gjenetika nuk mund ta justifikojë asnjëherë atë që bëri Hitleri,” tha profesorja King. “Por ndihmon të kuptojmë kompleksitetin biologjik dhe psikologjik të një figure historike kaq të errët.”
Shkencëtarët u kujdesën të theksojnë se këto zbulime nuk duhet të përdoren për të stigmatizuar njerëzit me gjendje të ngjashme. Siç shprehet psikologu Simon Baron-Cohen nga Universiteti i Kembrixhit: “Sjellja njerëzore nuk është kurrë 100 për qind gjenetike. Të lidhësh mizoritë e Hitlerit me çrregullime të tilla do të ishte një padrejtësi ndaj miliona njerëzve që jetojnë me to.”
Mostra e përdorur, e ruajtur në Muzeun e Historisë së Gettysburgut në SHBA, u vërtetua si autentike pasi ADN-ja e saj përputhej me atë të një të afërmi të njohur të Hitlerit.
Përfundimisht, studimi i ri nuk ofron një “kod gjenetik të së keqes”, por tregon se gjenet janë vetëm një pjesë e historisë – ndërsa pjesa tjetër shkruhet nga zgjedhjet, rrethanat dhe shoqëria.
