“Nuk është punë profesionistësh”. Edhe këtë ndodh të lexosh, në edicionin online të Izvestia, një nga gazetat më të vjetra të Rusisë, e themeluar në vitin 1917 si organ i Petrograd Sovjetik dhe tani organ i ortodoksisë së Putinit – kështu shkon historia.
Duket pothuajse sikur plani i ri i paqes është “fëmijë i askujt”. Ose të paktën, me nënë të panjohur. “Në Perëndim flitet hapur për një “nismë ruso-amerikane””, shkruan Mikhail Rostovsky, analisti politik i Moskovskij Komsomolets, i konsideruar nga shumë si një njësi e saktë matëse e humorit të Kremlinit. “Por, nga një pikëpamje formale, Moska nuk ka lidhje fare. Kremlini kufizohet të vëzhgojë, sepse i shkon për shtat çdo fat i versionit aktual të planit. Rusia nuk është aspak “e burgosur” e këtij propozimi. Nëse të paktën këtë herë Trump do të arrijë të bindë pjesën tjetër të Perëndimit, do të ishte fantastike. Nëse do të dështojë sërish, s’do të ishte kurrë një dramë”.
Konfirmimi i këtij rrëfimi vjen nga vetë Vladimir Putin. Në takimin javor të Këshillit të Sigurimit, ai komentoi për herë të parë dokumentin Witkoff-Dimitriev, me përgjigje që theksonin mungesën e përfshirjes së Kremlinit dhe pritjet e ulëta për një dritë jeshile nga Kievi. “Plani amerikan është një version i përditësuar i asaj që u ra dakord në Alaska, i cili mund të formojë bazën për një zgjidhje paqësore”, tha presidenti rus. “Megjithatë, teksti i ‘modernizuar’ nuk u diskutua me Rusinë sepse SHBA-të nuk morën pëlqimin e Ukrainës, e cila, së bashku me miqtë e saj evropianë, ende ëndërron të na mposhtë.”
