Për herë të parë, edhe zëdhënësi i Kremlinit, Dmitry Peskov, gjithmonë i kujdesshëm në komentet e tij mbi ndërmjetësimin e SHBA-së, duket se po kalon vështirësi. Ai thotë se “i vlerëson shumë” përpjekjet e Donald Trump, duke thënë se ai “po punon sinqerisht drejt një zgjidhjeje”, siç demonstrohet nga përfshirja e “të gjithë ekipit të tij”.
Por kur u pyet nëse negociatat për t’i dhënë fund konfliktit në Ukrainë mund të përfundojnë deri në Krishtlindje, siç do të donte udhëheqësi i Shtëpisë së Bardhë, ai nuk komenton.
“Nuk do të bëj asnjë parashikim për afatin kohor; besoj se do të ishte një detyrë shumë e pafalënderueshme në këtë kohë. Mund të flas vetëm në emër të palës ruse, të Presidentit Vladimir Putin. Ai është i hapur për paqe, për një paqe serioze dhe vendime serioze. Ai absolutisht nuk është i hapur për truke që synojnë të blejnë kohë”. Dhe midis “mashtrimeve”, ai rendit edhe propozimet e palës kundërshtare për armëpushim. “Armëpushime artificiale dhe të përkohshme”, i quan ato.
Është për të ardhur keq që, në përgjigje të përpjekjeve të vazhdueshme të Kievit, Kremlini vazhdon të rrisë rreziqet dhe të mos tregojë asnjë prirje për kompromis. Lidhur me negociatat midis SHBA-së, Ukrainës dhe Evropës, Peskov nuk trajton meritat sepse “Uashingtoni nuk i diskuton propozimet që po diskutohen me Moskën në kohë reale” dhe po pret të “mësojë rezultatet”.
Por ajo që është e sigurt është se gatishmëria e Volodymyr Zelensky për të hequr dorë nga anëtarësimi i Ukrainës në NATO nuk është e mjaftueshme. Refuzimi i Kievit për t’u bashkuar me Aleancën Atlantike duhet të “diskutohet veçmas”, thotë Peskov, dhe të përfshihet në një “dokument ligjërisht të detyrueshëm” që është, sipas tij, “gurthemeli” i negociatave në vazhdim. Disa ditë më parë, ai e kishte quajtur tashmë propozimin e presidentit ukrainas për të mbajtur një referendum mbi transferimin e mundshëm të territoreve ukrainase të pretenduara, por ende jo të kontrolluara nga Moska, “një pretekst për të bërë thirrje për një armëpushim, një pauzë ose një armëpushim në front”. “Nuk do të kalojë”, premtoi ai.
Për Moskën, edhe dëshira e vendeve të BE-së për të përdorur asetet e ngrira ruse për të financuar Kievin gjatë dy viteve të ardhshme është vetëm një tjetër “mashtrim”. Një mashtrim për të cilin Brukseli mund të pendohet, megjithatë. Banka Qendrore Ruse ka ngritur një padi në Gjykatën e Arbitrazhit të Moskës, duke kërkuar 200 miliardë euro dëmshpërblim nga Euroclear, duke shënuar hapin e parë në atë që Kremlini ka paralajmëruar se do të ishte “një makth ligjor” për BE-në. Po hap një “kuti të Pandorës”, kërcënon i dërguari presidencial Kirill Dmitriev.
Edhe gazeta pro-qeveritare Izvestia akuzon Zelenskyn dhe Bashkimin Evropian se duan ta zvarrisin procesin e negociatave. “Kur diplomatët heshtën, topat filluan të flisnin dhe zëri i tyre u bë vendimtar në formësimin e realitetit politik të së ardhmes. Megjithatë, sot, armët dhe diplomatët flasin njëkohësisht, dhe zëri i këtij të fundit shpesh del më i lartë mes ciklit të lajmeve të përditshme.”
Megjithatë, për Izvestia-n, kjo “trazirë diplomatike” është thjesht “zhurmë sfondi”. Dhe propozimet e Zelensky-t në veçanti janë thjesht “një hap tjetër që synon vonimin e procesit të negociatave, një përpjekje për ta devijuar atë nga rruga e diskutimit kuptimplotë drejt humnerës së simulakrave politike”. Evropa, shkruan ai, “po ndjek një taktikë të ngjashme”, duke e përmbytur shtypin me “zbulesa, duke rishkruar planet amerikane të paqes dhe duke propozuar të vetat”. Grigory Karasin, kryetar i Komitetit të Punëve të Jashtme të Këshillit të Federatës, dhoma e lartë e parlamentit rus, akuzon gjithashtu evropianët se duan të “ndërlikojnë procesin” e negociatave.
Ndërkohë, armët ruse, megjithatë, vazhdojnë të bëjnë “bujë”. Kjo është ajo që ka vërtet rëndësi për Moskën. “Kievi tani është kapur në një shkëmbim zjarri, me një teh të përfaqësuar nga presioni politik i Uashingtonit dhe tjetrin, edhe më të mprehtë, nga sulmi ushtarak në rritje i Rusisë”, vëren Izvestia. “Përpjekjet evropiane për të zbutur këto presione kundërshtare kanë pasur vetëm efekt të kufizuar, duke e shndërruar procesin në një provë të dhimbshme dhe të përgjakshme në vend që ta shpëtojnë udhëheqjen ukrainase nga një fat tragjik. Herët a vonë, tehet do të takohen dhe pastaj, siç thonë, koka do të pritet”. Nga Luigji XIV te Luigji XVI, është një hap i shkurtër.(La Repubblica)
