Nga Ilirjan Blloshmi/
Unë jam një lexues i rregullt i Kim Mehmetit. Më pëlqen stili i tij. Nuk them se, kam lexuar gjithçka që ai ka botuar, por e ndjek në çdo dalje publike, qoftë kur ligjëron Shqip, qoftë kur flet Maqedonisht. Përveç se është romancier, publicist dhe eseist, Kim Mehmeti ka disa teza shumë të mira për Shqiptarët. Ai gjithmonë thotë: “Shqipëritë e mija”, “Shqiptarët e mi”.
Mehmeti është nga të paktët, ose më saktë, i vetmi shqip-folës që nuk është përlyer me politkën. Pasi e ndoqa edhe kur ishte i ftuar tek Adi Krasta, jam i mendimit se, Krasta kishte krijuar një shfaqje teatrale, e cila ishte ndërtuar me shkathtësi për ti “marrë” Mehmetit atë që Krasta donte. Pra, spektaklin dhe një fjalë të keqe për Edi Ramën.
Adi Krasta është “prishur” me Edi Ramën për interesa personale, sepse parimet në Shqiperi janë okulte. A është Adi Krasta show man? Po, është. A i duhet ky show man Shqipërisë? Po, i duhet. A ka “luftuar” Adi Krasta për Shqiptarët? Jo, jo, dhe jo. Krasta nuk reagoj kur njerzit e SHIK i nxinë sytë. Afishimi i qëllimeve është i rekomandushëm se, në këtë mënyrë njerzit e kuptojnë qëllimin.
Një ndër pyetjet që më bëri përshtypje të Krastës ishte: “Erdogan po ndërton 500 shtëpi, a po lejon Edi Rama të bëhemi një “vilajet” i Turqisë?”. Me këtë pyetje Krasta priste që Mehmeti të thoshte po, po Edi Rama po e lejon këtë gjë.
Por duke qënë një super vlerë, Mehemti nuk ra në këtë kurth, ruajti qetësinë dhe u përgjigj ashtu si di ai, ëmbël, bukur, qetë dhe me logjikë. Duke qenë se, përgjigja e tij i tejkoj pritshmërit e Krastës, ia ndërpreu fjalën. Irritimi i Krastës në këtë momënt u duk siku i tha: “Dëgjo ti shkërdhatë; herën tjetër kur të dalësh në television për të folur, do të ecësh sipas planit tim”.
Nësë Shqipëria është në këtë gjëndje kjo është për faj të politikës, për faj të Edi Ramës, për faj të Sali Berishës, për faj të Fatos Nanos, për faj të Ilir Metës. Pra ky “krimineli” Rama që është në pushtet është aty dhe për faj të Adi Krastës. Bësoj se Adit i kujtohet kur sëbashku më Artur Zhejin kanë qënë “kuruesit” mediatik të Edi Ramës në fillimet e ti në politikë. Të dy janë prishur me Edi Ramën. Se për cfarë janë prishur këtë e di Edi, Adi, Turi.
Me ardhjen në pushtet, marrëdhëniet e politikanit me shtypin bëhën më të vështira. Në momnetin që është në pushtet do t’i kërkohet cfarë bën e jo vetëm se cfarë ka qëllim të bëjë. Ndonjë herë, njerzit e shtypit janë tekanjoz, të nënshtruar nga humori i përfitimit personal.
Po le të kthemi tek intervista e Mehmetit. Kim Mehmeti ka kritikuar Berishën për embargon e naftës. Nuk ja përtoj as Nanos kur takonte Miloshevicin, apsulutisht nuk mund të heshtë dhe për Ramën. Mehmeti ka një brishtësi ndjenjash ndaj Shqiptarizimit.
Nëse flitet për Shqiptarizmin, Mehemti nuk ka “mik” apo “armik”. Kim Mehmeti nuk është oportunist kur flet për “shqipëritë e tij” apo “shqiprarët e tij” (zakonisht oportunistët janë të rreshtuar sipas parimit të atij që fiton, janë të gatshëm t’u shërbejnë të plotfuqishmëve në cdo moment). Ai është realist dhe nuk i interson se kush është kryeministër në Shqipëri, në Kosovë apo në Maqedoni. Kështu ka folur gjithmonë, kështu foli dhe tek Krasta, por Krasta u duk qatë që nuk i pëlqu kjo gjë. Mosmirënjohja që Krasta tregoj ndaj një mëndje kaq të bukur tregon se mosmirënjohja joshet nga cdo gjë.
Monologet e Krastës për fjalën e lire, për varfërinë, për uzurpimin që bën pushteti u shëmbën pikërisht në 5 minuta para një njeriu që nuk di se cfarë është kompromisi.
