Rrefimi i mjekut reanimator italian, qe i shpetoi koroinavirusit duhet te na beje te gjitheve te reflektojme, e te veprojme me pergjegjshmeri totale, per veten dhe gjithe familjaret tane. Quhet Angelo Vavassori, reanimator ne Bergamo, qe pas betejes se vet me koronavirusin thote mes lotesh: “Kisha frikë se nuk do t’i shihja me fëmijët e mi”.
Simptomat e para, ishin ethet e larta, kriza e frymëmarrjes dhe më pas erdhi shërimi: «Unë kam akoma ankthe natën, por shpresoj të kthehem në punë së shpejti. Qytetarët duhet të kuptojnë se ata duhet të qendrojne në shtëpi”, thote ai. “Më vjen keq nëse po ju telefonoj tani, por pushova sepse ende nuk mund të fle natën. Kam makthe. Jam më mirë, marr frymë mirë, por psikologjikisht është e vështirë».
Keshtu e nis rrefimin mjeku 53 vjecar, qe u kujdes per rastet e para te koronavirusit nderkohe qe edhe vete ishte i semure. Ethet dhe kriza e frymëmarrjes e rikthyen në spital, por si një pacient serioz. Tani ai është në shtëpi në Treviolo, duke u rimekembur. Ai thote se ne fillim ishin vetem 16 vende ne pavion, 15 prej te cilave ishin te zena, nderkohe qe situata tani eshte dramatike. Tani është një botë krejt tjetër, ata kanë bërë shtretër në çdo vrimë në spital.” Cfarë menduat kur mbërriti pacienti i parë? “Unë mendova: tani filloi dhe nuk do të përfundojë më, do të ketë raste pa fund. Pacienti i parë mbërriti në 21 shkurt, pastaj vdiq. Mbrëmjen e 1 Marsit po trajtoja djalin e tij i cili ishte në të njëjtën gjendje. Unë menjëherë pata perceptimin se përhapja ishte e shpejtë
Pritej kaq shumë? “Po, në kokën time unë menjëherë mendova se duhet të mbyllim gjithçka, se duhej të bëhej një zonë e kuqe. Atë të Dielë mezi prisja mbarimin e turnit, por ka nje protokoll qe duhet zbatuar, duhet te besh dush me sapun dezifektant pastaj me ate te zakoshem. Une po dridhesha ne dush. Kur e kuptuat se mund të ishte koronavirus? Të hënën u zgjova dhe nuk pata ethe. Në mbrëmje per gjysme ore me shkoi në 38.8. Gjëja që më frikësoi pak ishte se nuk ndjehesha i lodhur. Ethet bakteriale te hedhin në tokë, ajo virale jo
Dhe ti nise te dyshoje Temperatura nuk zbriti me paracetamol. Shkoi mbi 39 dhe e perballova mire, me pas thirra mjekun dhe pas testit doli se isha pozitiv. Dhe pastaj çfarë? Unë u izolova në dhomën e mysafirëve, por të premten fillova të mos merrja frymë mirë dhe kur u rendova shkova ne spital. Për fat të mirë, ishte liruar ne vend ne terapine intensive. Kishit frikë? Po, nuk kam turp ta them. Kur dola nga shtëpia, i thashë lamtumirë 4 fëmijëve të mi dhe mendova se nuk do t’i shoh më kurrë. Si jetuat në spital, si pacient? “Mbi të gjitha, unë rizbulova infermieret, njerëz që i njoh shumë mirë, por nga nje tjeter kendveshtrim, humaniteti. Si mjek ne përqendroheni te pacienti, nga ana profesionale, dhe e humbet kete pjese. Infermierja që hyn me një buzëqeshje te ndryshon jetën, sikur të ishit në një det të ashpër dhe ne ate moment studia te mbaroje.
Pse keni makthe nga kaska(pajisja që ndihmon pacientët të marrin frymë artificialisht per te furnizuar mushkerite) Nën te ka rrjedhje shumë të shpejtë të ajrit dhe oksigjenit dhe një zhurmë e vazhdueshme. Te ndihmon të marresh frymë, por ndihesh si i mbytur. Djersitesha dhe mundohesha ta fshija, qe mos te me futej ne sy. A e ndryshoi kjo përvojë perspektivën tuaj? Po, plotësisht. Dhe unë do të doja te jepja nje mesazh: e vetmja mënyrë për të ndaluar përshkallëzimin është të qëndroni në shtëpi. Ne duhet ta bëjmë kete nëse duam që gjërat të kthehen në normalitet edhe ne spitale. Halla ime u shtrua në spital këto ditë dhe mbeti në dhomën e urgjencës për një ditë e gjysmë me 88 persona të tjerë para saj.
Si ishte kthimi ne familje? Kam qarë me lot për 10 minuta dhe u clirova nga gjithcka. Tani do të doja të kthehesha për të ndihmuar, por ende përpiqem të qëndroj në këmbë me forcat e mia, sepse kam humbur 6 kilogramë mase muskulare, pasi nuk mund të haja dot. Dje mbarova mjekimin dhe për herë të parë kam ngrene dreke pa pasur ndjesine e te vjellit. Nje keshille per te semuret? Covid 19 te shkaterron, mbi te gjitha në nivelin psikologjik. Ne duhet të përpiqemi të qëndrojmë të qetë, të zbrazim nga koka mendimet negative dhe te perqendrohemi vetem ne nje qellim: te kthehemi ne shtepi. Perndryshe frika do ju marre nje pjese te jetes suaj.
