Ditën e shembjes së Teatrit Kombëtar, Alfred Lela ka qenë një ndër të shoqëruarit në polici. Që prej asaj dite, Lela ka bërë disa shkrime e reagime, ka dhënë dhjetëra intervista, ndërsa ka pasur edhe dhjetëra reagime të tjera për të. Kuptohet, ndalimi i një gazetari dhe aq më tepër dhu nimi i tij, është një akt i dë nueshëm. Por, siç e ka thënë edhe vetë Lela, ai në protest nuk ishte si gazetar. Nuk po raportonte për shëmbjen e Teatrit.
Ai kishte rrë mbyer biçikletën dhe kishte dalë me të shkurtra (madje kishte edhe geta poshtë tyre, si çiklist), për të parë sip o shëmbej Teatri. Në një moment që disa police femra kanë ndaluar ish-deputeten e LSI, Silva Caka, Alfred Lela iu është lëshuar atyre, duke i kapur për dore dhe duke u përpjekur që t’ua heqë nga dora Cakën. Në çdo vend të botës, kushdo që prek me dorë policin, arr estohet. Kjo ndodhi edhe me Lelën, që e shoqëruan në rajon si një person civil, jo si gazetar, që ku ndërshtoi dhe pengoi policinë për të bërë detyrën e saj. Asnjë gjë më shumë nuk ndodhi.
Por, meqë po do ta bëjë veten hero të medies, ai dhe opozita, po ju sjellim një rast heroi të vërtetë. Ai quhet Fatos Mahmutaj. U që llua me ar më nga Garda e Sali Berishës dhe Lulzim Bashës, ndërsa bënte detyrën e tij si gazetar dhe raportonte ndërsa protestohej më 21 janar. Për fat, plu mbi e zuri vetëm në dorë. Askush nuk reagoi për të, madje u përpoqën të mbajnë të fshehtë ngjarjen. Sot Mahmutaj është azilant, pasi përveçse e që lluan dhe për pak e vra në, e hodhën në rrugë të madhe dhe e kër cënonin të heshte.
(TemA)
