Nga Alfred Peza/
Oferta që po ofron lidershipi i opozitës shqiptare në prag të fushatës elektorale, nuk është projeksioni i saj për Shqipërinë reale të së ardhmes, por Shqipëria e saj virtuale e së shkuarës. Nuk kemi të bëjmë thjeshtë me një qasje të gabuar, por me një strategji diabolike. Përmes saj, nuk po tentojnë që ti bëjnë shqiptarët të votojnë pro tyre, por që ti shtyjnë të votojnë kundër mazhorancës qeverisëse. Pra Lulzim Basha nuk po kërkon që të bëhet kryeministër, me anë të një vote popullore pro tij, por përmes votës kundër Edi Ramës. Është hera e parë në historinë e demokracive normale, që një opozitë nuk kërkon që të rikthehet në pushtet, përmes programit dhe alternativës më të mirë për të ardhmen e qytetarëve.
Rasti i debatit të fundit për përgjimet e “Ndrageta”-s e dëshmon këtë. Ajo tregon se opozita jonë nuk kërkon që ti joshë, duke i mbushur mendjen shqiptarëve që ta mbështesin, përmes një projekti realist dhe opotimist për të ardhmen e tyre. Lulzim Basha, Sali Berisha, Ilir Meta dhe Monika Kryemadhi po kërkojnë që të rikthehen në pushtet përmes një rruge të kundërt. Përmes trembjes. Duke dashur që të ngjallin tek qytetarët frikën, ankthin për të sotmen dhe të pasigurinë për të ardhmen e tyre. Duke mos patur fare program, lidershipi i opozitës nuk do që të na tregojë se janë më të mirë se Edi Rama dhe PS. Apo se janë më të zotë, se kanë ekip më të mirë dhe se mund të qeverisin ndryshe. Jo.
Thjeshtë duan të tregojnë se ata janë të njëjtët që ishin edhe gjatë qeverisjes së tyre të mëparshme, në vitet 1992-1997 apo 2005-2013. Janë të njëjtët që ishin edhe në 7-8 vitet e fundit në opozitës. Janë ata pra, që sulmojnë me molotovë institucionet kushtetuese të vendit. Që djegin mandatet e deputetëve që u dha populli opozitar, po pyetur fare për votën e tyre. Janë po ata që e braktisën Parlamentin dhe që i bojkotuan zgjedhjet. Janë po ata që çdekretuan zgjedhjet dhe që e përdorin zyrën e Kryetarit të Shtetit, si selinë e partisë së tyre. Duan tu dëshmojnë shqiptarëve, se ata nuk kanë një alternativë tjetër, ndaj duhet ti pranojnë ashtu siç kanë qenë. Ashtu siç janë. Sepse ashtu do të jenë, edhe pas kësaj. Kjo është me sa duket edhe arsyeja se përse përmes propogandës së tyre opozitare në mediat tradicionale dhe ato online, kanë krijuar Shqipërinë e tyre virtuale.
Shqipëria e opozitës sonë është një vend i zi, pas asnjë njollë të bardhë, gri apo me ndonjë ngjyrë tjetër normale apo sadopak optimiste. Është Shqipëria që do të kishim nëse opozitarët tanë do të ishin në pushtet përderisa e vizatojnë me aq shumë zell e pasion të pashuar; pa prova, pa fakte, pa dokumenta, pa dëshmi, pa u bazuar në asgjë reale. Por, vetëm me shpifje, të pavërteta, mite të rreme, gënjeshtra, mashtrime, sajesa dhe fantazi të sëmura. Në këtë Shqipërinë virtuale, çdo gjë shkon keq e më keq, sterrë e më sterrë, zi e më zi. Duke mos patur asgjë pozitive për të treguar. Asnjë shembull për tu ndjekur. Asnjë akt për tu lavdëruar. Asnjë vepër për të dëshmuar se edhe këtu punohet, luftohet e se në 28 mijë kilometrat e saj katrorë mund të jetohet. Jo. Ndaj transmetohet pa u ndalur vetëm kënga e kukuvajkës dhe e sorrave, duke i nxitur shqiptarët që tia mbathin me të katra natën, se mbase ditën bëjnë mëkat me ata që kanë vendosur të qëndrojnë.
Përtej kësaj Shqipërie virtuale, të opozitës sonë, ka edhe një Shqipëri tjetër. Është Shqipëria reale. Është ajo Shqipëria e njëmijë e një halleve dhe problemeve, por që jeton, që punon, përpiqet, që ka ndryshuar e po ndryshon. Nga dita në ditë, nga viti në vit dhe nga dekada në dekadë. Për të ardhur deri tek Shqipëria e sotme, që po ringrihet pas tërmetit, duke përballuar si të gjitha shtetet e tjera normale, pasojat e gjithanshme anormale të pandemisë globale. Kur vjen puna për të zgjedhur mes një Shqipërie të zezë virtuale të opozitës dhe një Shqipërie reale me gjithë sfidat e saj të së ardhmes, nuk ka asnjë dyshim që shqiptarët dinë ta bëinë. Sepse e kanë zgjedhur atë përjetësisht kur ka qenë shumë herë më keq, e jo të mos e zgjedhin më 25 prill, duke e parë çdo ditë me sytë e tyre që ajo do të jetë gjithmonë e më ndryshe!
