Si Franca mund të shmangë një “l uftë të përjetshme” në Sahel. Do të duhet durim dhe bashkëpunimi i aleatëve lokalë.
Për tetë vitet e fundit, Franca ka udhëhequr një l uftë kundër t errorizmit në Afrikë. L uftimet zhvillohen kryesisht në tre vende – Mali, Niger dhe Burkina Faso – dhe shtrihen në një zonë katër herë më të madhe se vetë Franca, duke u shtrirë nga dunat e mëdha në skajin jugor të Saharasë deri tek rajonet e ashpra të Sahelit. Është b rutale. Vitin e kaluar, d huna e lidhur me x hihadistët në rajon mori rreth 6,200 jetë. Pothuajse 2 milion njerëz janë larguar nga shtëpitë e tyre. K onflikti nuk po shkakton vetëm m jerim mes popullatave më të v arfra dhe me rritjen më të shpejtë në botë. Ai k ërcënon gjithashtu të përhapë k aos në vendet bregdetare të tilla si Bregu i Fildishtë, Gana dhe Benin, stabiliteti i të cilave është thelbësor nëse kjo pjesë e madhe e Afrikës do të bëhet më e pasur.
Një vit më parë, me mbështetjen e udhëheqësve në rajon, Presidenti Emmanuel Macron udhëhoqi një mini-vërshim në përpjekje për të shtyrë x hihadistët, duke shtuar rreth 600 trupa për të çuar forcën totale të Francës, të njohur si Operacioni Barkhane, në 5,100. Duke punuar me u shtritë lokale, trupat franceze kanë fituar disa suksese të mëdha taktike, veçanërisht kundër Shtetit Islamik në Saharanë e Madhe (ISGS). Duke b ombarduar vendet e saj të f shehura dhe duke ndjekur kolonat e saj të motoçikletave dhe kamionëve, Barkhane ka t ronditur këtë grup x hihadist. Megjithatë, edhe pse trupat franceze kanë g oditur m ilicitë e lidhura me ISGS, të tjera kryesisht të lidhur me një degë të al-Kaidës kanë vazhduar biznesin e tyre v dekjeprurës. E vërteta m izore është se Franca e gjen veten duke udhëhequr një l uftë që do të l uftojë për të fituar, dhe për të cilën askush nuk është veçanërisht mirënjohës, transmeton lexo.com.al.
Në shtëpi, Barkhane gëzon mbështetjen ndërpartiake, por një sondazh i ri sugjeron që një shumicë e pakët e votuesve francezë tani e kundërshtojnë l uftën. Në rajon, ku Franca shpesh ka mbështetur a utokratët ose ka mbyllur një sy q orr ndaj g rushteve të shtetit në ish kolonitë e saj, ajo përballet me p rotesta të vazhdueshme. Në 16 Shkurt, pas një samiti me udhëheqësit e Sahelit, z. Macron premtoi se ai nuk do të tërhiqte menjëherë t rupat, por tha se kjo nuk ishte “një l uftë e përjetshme”. U shtritë e vetë rajonit janë përmirësuar në mënyrë të konsiderueshme që nga viti 2013, kur r ebelët dhe x hihadistët p ushtuan të gjithë Mali-n verior dhe po m arshonin në Bamako, kryeqyteti i saj. Por ata nuk janë askund gati për të mbajtur linjën pa mbështetjen e trupave franceze dhe f uqisë ajrore, mbledhjes së informacionit amerikan dhe trajnimit nga fuqitë e tjera perëndimore. Qeveria e Malit mezi k ontrollon pjesën më të madhe të veriut ose qendrës së vendit përtej qyteteve të saj më të mëdha, dhe kjo është vetëm me ndihmën e një f orce unike prej 15,000 trupash.
Ekzistojnë gjithashtu k ufizime për ato që mund të arrijnë të jashtmit e a rmatosur r ëndë, siç u shtritë perëndimore kanë mësuar në Somali dhe Afganistan. Kjo është një l uftë që në fund të fundit do të fitohet ose humbet nga qeveritë e rajonit. Kjo, nga ana tjetër, do të varet nga fakti nëse ata mund të rimarrin besimin e popullatave rurale të n eglizhuara prej kohësh, të cilët shpesh i shohin x hihadistët si më pak g rabitqarë dhe të k orruptuar se shteti. Qeveritë e Mali-t, Niger-it dhe Burkina Faso duhet të bëjnë një punë më të mirë në furnizimin e shërbimeve të tilla si ujë të pastër, shkolla dhe klinika. Ata do të duhet gjithashtu të f renojnë s hkeljet e k orrupsionit dhe të të drejtave të njeriut. Vitin e kaluar, më shumë civilë në Sahel u v ranë nga u shtarët e qeverisë sesa nga x hihadistët. Ka shumë që Franca dhe aleatët e saj perëndimorë mund të bëjnë për të përmirësuar qeverisjen Saheliane. Por ata mund ta bëjnë mbështetjen e tyre për udhëheqësit lokalë dhe u shtritë më të k ushtëzuar nga ndryshime të prekshme, të tilla si n djekja p enale e u shtarëve që janë a kuzuar për k rime l ufte. Një fund i p uçeve, të tilla si ai në Mali vitin e kaluar, do të ndihmonin gjithashtu, transmeton lexo.com.al.
Nëse Franca dëshiron që qeveritë e Sahelit të marrin më shumë përgjegjësi, mund të duhet të pranojnë që udhëheqësit e tyre mund të hyjnë në bisedime paqeje me disa nga x hihadistët që po l ufton. A rmëpushimet lokale si ajo e arritur në Djibo, një qytet në veri të Burkina Faso, mund të jetë një pikë fillestare e dobishme dhe një mënyrë për të lejuar që mësuesit dhe infermierët të kthehen. Sado që z. Macron do të donte të gjente një mënyrë për të sjellë t rupat e Francës në shtëpi, shumë të tilla do të nevojiten në Sahel për vite me radhë. Sidoqoftë, është e paarsyeshme të presësh që Franca të mbajë e vetme b arrën l uftarake. I gjithë rajoni do të d ëmtohej nëse shtetet tashmë të d obëta të Sahelit do të s hembeshin. Vendet me u shtri efektive si Gana mund të bëjnë më shumë për të mbrojtur veten duke mbrojtur fqinjët e tyre. Disa nga aleatët evropianë të Francës kanë ecur përpara me f orca të vogla komando. Të tjerët duhet të mbajnë premtimet e tyre për t’u bashkuar me ta. Askush nuk dëshiron të n gecë në një l uftë të përjetshme. Por zmb rapsja e x hihadistëve do të kërkojë t rupa, para, bashkëpunim dhe, mbi të gjitha, durim./TheEconomist/Lexo.com.al/e.c.
