Italia është mjaft e madhe për të t hyer Evropën. Disa vende, të tilla si Greqia ose Portugalia, janë shumë b orxhlinj, por evropianët e tjerë mund t’i shpëtojnë ata, nëse është e nevojshme. Të tjerët, si Franca, Spanja ose në të vërtetë Gjermania, kanë borxhe të mëdha në terma a bsolutë, por falë madhësisë së ekonomive të tyre dhe një rekordi të mirë të rritjes, ata mund të përballojnë pa t ronditur tregjet. Vetëm Italia ka t ronditjen e trefishtë: një gjendje e madhe b orxhi në terma relativë dhe a bsolutë, plus një ekonomi që ishte në stanacjon edhe para g oditjes së Covid-19. Ardhja e Mario Draghi, i betuar si Kryeministër i Italisë në 13 shkurt, ofron disa shpresë se i s ëmuri i Evropës mund të marrë një d ozë shëruese jetike. Z. Draghi, një ish-shef i Bankës Qendrore Evropiane, është i fundit në një radhë të gjatë teknokratësh që instalohet në zyrën e Kryeministrit. Kjo nuk është ideale. Krerët e qeverive të pazgjedhura, në parim janë një z hgënjim për demokracinë. Ata shpesh janë të k ëqij në komunikimin me publikun. Ngritja e tyre mund të përdoret nga p opulistët, të cilët do të pretendojnë gjithmonë se elitat po k omplotojnë për të s hkatërruar masat. Kur Kryeministri në fjalë është një ish-bankier ndërkombëtar, p arullat d emagogjike flasin praktikisht vetë për këtë. Megjithatë, z. Draghi gëzon mbështetjen e të gjitha partive kryesore të Italisë, me përjashtimin e Vëllezërve të Italisë, një strukturë me origjinë neof ashiste, e cila pa dyshim do ta s ulmojë në mënyrë të rre zikshme anësore. Z. Draghi është më shumë sesa thjesht një teknokrat; ai ka gjithashtu aftësi të konsiderueshme politike dhe diplomatike, siç tregoi kur ruajti euron gjatë k rizës së saj një dekadë më parë. Ai do të ketë nevojë për to, transmeton lexo.com.al.
Qeveritë e mëparshme kanë rënë shpesh dakord gjerësisht për atë që duhet të bëhet për të shpëtuar Italinë nga s ëmundja e saj k ronike. Është një nga vendet më të k ëqija në Bashkimin Evropian për të bërë biznes, për shkak të një sistemi gjyqësor të ngadaltë dhe të p aqëndrueshëm, një d obësie të b urokracisë dhe një sistemi taksash që d ekurajon krijimin e vendeve të punës. Subvencionet qeveritare nuk kanë arritur të korrigjojnë çekuilibrin e thellë strukturor midis veriut të prosperuar dhe jugut të Italisë, një nga rajonet më pak të prosperuara të Evropës. Të gjitha këto gjëra kanë nevojë për rregullim, por një sërë qeverish të dobëta, të koalicionit të mbingarkuara kanë bërë pak përparim. Z. Draghi ka një shans për të bërë më mirë. Tani për tani, të paktën, ai ka një shumicë të madhe në parlament. Ai do të ketë gjithashtu shumë burime për të ndihmuar të kapërdihet situata e p akëndshme. Falë një fondi shërimi prej 750 miliardë euro (900 miliardë dollarë) që BE pranoi të merrte verën e kaluar, Italia ka të drejtë për rreth 200 miliardë euro në grante dhe kredi gjatë gjashtë viteve të ardhshme. Paratë vijnë me llojin e duhur të kushteve të bashkangjitura. Pjesa më e madhe e saj duhet të shpenzohet për projekte të gjelbërta ose ato dixhitale; dhe dakordësia për një program të detajuar të reformave është një pjesë kryesore e përzierjes. Projekt-plani i Italisë është më i mirë se disa që vendet e tjera anëtare kanë paraqitur në Bruksel. Edhe kështu, z. Draghi duhet ta përmirësojë atë. Në një fjalim në Parlament në 17 shkurt ai shprehu fjalët e duhura, duke premtuar të reformonte taksat, gjykatat dhe administratën publike, por duke premtuar gjithashtu të mos shpëtonte firmat e p aqëndrueshme.
Nëse z. Draghi është një bast i mirë për Italinë, ai duket i mirë edhe për BE-në. Këshilli Evropian mund të përdorë një peshë tjetër të rëndë. Angela Merkel është në largim e sipër, pasi ka premtuar se mandati i saj aktual si Kancelare e Gjermanisë është e fundit; zgjedhjet priten në 26 shtator. Emmanuel Macron përballet me b etejën e tij të rizgjedhjes në fillim të vitit të ardhshëm. Britania, që në të kaluarën ishte pika e l ëkundur në treshen e fuqive d ominuese të Evropës, ka b raktisur skenën, transmeton lexo.com.al. Një italian i f uqishëm dhe shumë i vlerësuar do të ndihmojë gjithashtu në zhvendosjen e ekuilibrit ideologjik të BE në drejtimin e duhur. Nëse do të m bijetojë dhe lulëzojë, blloku duhet të investojë shumë më shumë para, duke i shpërndarë ato në tregjet ndërkombëtare dhe duke lejuar që vendet e tij më të d obëta të përfitojnë nga kredia e unionit si një e tërë. Fondi i rimëkëmbjes ofron një model të mirë që duhet të përdoret përsëri në të ardhmen; Z. Draghi do të jetë në gjendje të bëjë p resion për këtë. Kjo mund të ndodhë, megjithatë, vetëm nëse plani ekzistues është i suksesshëm. Nëse Super Mario nuk do të jetë në gjendje ta bëjë atë të funksionojë për Italinë, mbase askush nuk mundet./TheEconomist/Lexo.com.al/e.c.
