Nga Fareed Zakaria/ Joe Biden e ka filluar presidencën e tij me shumë sukses. Ai ka lëvizur për të adresuar çështjen qendrore me të cilën përballet vendi – pandeminë – dhe ka propozuar politika të mëdha dhe të guximshme për të ndihmuar vendin të rimëkëmbet. Ai duket se ka mësuar një mësim kryesor nga vitet e Obamës: që demokratët bëjnë mirë kur veprojnë me imagjinatë dhe guxim, në vend që të presin dhe të ulin propozimet në shpresën e kotë të mbështetjes së republikanëve. Por ndërsa administrata e Biden ka miratuar një qëndrim të sigurt ndaj politikës së brendshme, në politikën e jashtme ajo ka marrë një qasje krejtësisht të ndryshme – h ezituese, të p aqartë dhe të fiksuar në zbutjen paraprake të k ritikave nga republikanët. Që kur Presidenti i atëhershëm Donald Trump u tërhoq nga marrëveshja për Iranin, Biden dhe këshilltarët e tij të lartë e kanë bërë të qartë se tërheqja ishte një g abim serioz, diçka që d ëmtoi në mënyrë d ramatike besueshmërinë e Shteteve të Bashkuara ndaj botës dhe krijoi një Lindje të Mesme më të rre zikshme. Marrëveshja e kishte vendosur Iranin në një kuti, duke vendosur k ufizime të rre pta në programin e tij bërthamor. Pa to, Teherani po shkon gjithnjë e më pranë a rmëve b ërthamore.
Ju do të supozonit se, pasi të ishte në detyrë, administrata e Biden do të kërkonte një mënyrë të shpejtë për t’u kthyer në marrëveshje. Por rezulton se jo. Si sekretari i shtetit ashtu dhe drejtori i inteligjencës kombëtare thonë se ribashkimi i marrëveshjes është “shumë larg”. Ata i nsistojnë që Irani të kthehet së pari në përputhje me k ushtëzimet, por kjo është kryesisht një taktikë për të s hmangur b allafaqimin me çështjen. Diplomatët mund të gjenin një metodë që të dy vendet të bashkohen njëkohësisht. Shumë nga zyrtarët e Biden ndihmuan në negocimin e marrëveshjes së Iranit dhe argumentuan fortë se ishte marrëveshja më e mirë që Shtetet e Bashkuara mund të merrnin. A kanë ndryshuar mendje? Ndaj Kinës, administrata po tejkalon vetën për të provuar se sa e ashpër është. Zbardhja amerikane nga telefonata e Biden me Presidentin kinez Xi Jinping dhe telefonata e sekretarit të shtetit Antony Blinken me homologun e tij kinez, Yang Jiechi, tingëllojnë më pak si dokumente diplomatike sesa pjesë të artit të performancës të dizajnuara për një audiencë vendase. Zbardhjet janë të mbushura me fjalë të tilla si “s htrënguese” dhe “të p adrejta”, dhe përfshijnë premtime të rre pta për ta mbajtur Pekinin “p ërgjegjës për përpjekjet e tij për të k ërcënuar stabilitetin”, transmeton lexo.com.al.
Fushata e Biden përshkroi l uftën tregtare të Trump me Kinën si “një k atastrofë të pazbatueshme” që i k ushtoi amerikanëve para dhe punë. Kur Biden u pyet në një intervistë në gusht nëse ai do të mbante tarifat e Trump, ai u përgjigj “jo” dhe lëshoi disa kritika për politikat e Trump ndaj Kinës. Por asgjë nga ato nuk po kthehet mbrapsht. E gjitha është “nën shqyrtim”. Në Kubë, gjatë fushatës Biden s ulmoi politikat e Trump dhe premtoi një kthim në përpjekjen e epokës Obama për të lehtësuar e mbargon dhe për t’u angazhuar me Kubën, duke argumentuar se këto politika do të ishin më efektive në ndryshimin e vendit sesa një politikë i zolimi dekada të gjatë dhe s anksionet. Asgjë nuk është p ërmbysur. Përsëri, e gjitha është nën “rishikim”. Dikush do të mendonte se Biden dhe këshilltarët e tij kishin kaluar tashmë katër vitet e fundit duke rishikuar me kujdes politikat e Trump, pasi ato i shpallën publikisht ato si k atastrofike.
Unë dyshoj se ekipi i politikës së jashtme të Biden po përpiqet të luajë me politikën e brendshme, duke shpresuar të shmangë k ritikat e republikanëve për të qenë të butë ndaj a rmiqve të SHBA. Nuk do të funksionojë. Tashmë, republikanët kanë ndjerë d obësi dhe po ndjekin një fushatë për të mbajtur marrëveshjen e Iranit të v dekur, e cila do të konsiderohej si një fitore e madhe për republikanët. Ndaj Kinës, Cliff Sims, një ish zyrtar i lartë i Trump, e lexoi zbardhjen e a shpër të telefonatës Biden-Xi duke sugjeruar se ishte një g ënjeshtër dhe se e vërteta është se Biden po e shet vendin me marrëveshje biznesi me Partinë Komuniste Kineze”. Ndërkohë, të njëjtën ditë, ish-sekretari i shtetit Mike Pompeo a kuzoi demokratët se po përpiqeshin t’i dhuronin dollarë të taksapaguesve Partisë Komuniste Kineze dhe vuri në dyshim p atriotizmin e tyre. Më lejoni të parashikoj me besim se pa marrë parasysh sa a gresive do të jenë politikat e Biden, senatori Marco Rubio, Senatori Tom Cotton dhe Pompeo do ta a kuzojnë atë për zbutje, transmeton lexo.com.al.
Demokratët duhet të kenë parasysh se kur ata tremben nga politika e jashtme, ata nuk fitojnë kurrë. Lyndon Johnson dërgoi gjysmë milioni t rupa në Vietnam nga f rika se republikanët do të thoshin se ai ishte i b utë ndaj komunizmit. Pas 11 shtatorit, demokratët votuan me padurim për Aktin Patriotik dhe L uftën në Irak. Senatori i atëhershëm John F. Kerry ishte një hero l ufte me tre medalje purple hearts dhe (si Biden) votoi për të autorizuar p ushtimin e Irakut. Në kthim, republikanët e n jollosën atë si një f rikacak që kishte g ënjyer për rekordin e tij të l uftës. Presidenti Barack Obama arriti sukseset e tij të politikës së jashtme – marrëveshjet e Parisit për klimën, b astisjen e bin Laden, marrëveshjen b ërthamore të Iranit, hapjen ndaj Kubës, Partneritetin Trans-Paqësor – sepse ai ishte një figurë e pazakontë e gatshme të vinte në dyshim mendimin e grupeve dy-partiake, të rr ezikonte dhe, mbi të gjitha, nuk bënte politikë të jashtme me kushtet republikane. Zyrtarët e Biden janë shumë inteligjentë dhe të aftë. Shumë prej tyre ndihmuan në hartimin e këtyre politikave. A nuk besojnë në arritjet e tyre?/TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
