Nga Azeem Ibrahim/ Politika skoceze në vitet e fundit ka qenë vazhdimisht e p aqëndrueshme, duke lëvizur para dhe prapa midis s kandaleve të p aaftësisë, s kandaleve të k orrupsionit dhe madje s kandaleve k riminale midis figurave të saj më të shquara politike. Megjithatë, gjatë gjithë kësaj t razire, çështja kryesore politike për vendin mbetet nëse duhet të kërkojë pavarësi nga Mbretëria e Bashkuar. Gjithë ajo t razirë e brendshme, megjithatë, rr ezikon të e rrësojë aspektin më të rëndësishëm të pavarësisë skoceze – kjo do të ishte një k atastrofë gjeopolitike për Mbretërinë e Bashkuar, Shtetet e Bashkuara dhe vetë Skocinë. Pavarësia skoceze do të n eutralizonte në mënyrë efektive fuqinë u shtarake dhe diplomatike të Mbretërisë së Bashkuar në arenën globale dhe do të privonte Shtetet e Bashkuara nga një prej aleatëve të saj më të rëndësishëm, një aleat që mbetet një shtyllë k ritike e strukturës mbrojtëse të Shteteve të Bashkuara. Nëse Skocia largohej nga Mbretëria e Bashkuar, Mbretërisë së Bashkuar do i m inohej parandalimi i saj b ërthamor sepse Faslane, baza detare mbretërore ku ndodhen nëndetëset b ërthamore Trident, është në Skoci. Partia Kombëtare Skoceze (SNP) është e angazhuar për çaktivizimin e kësaj baze nëse Skocia bëhet e pavarur dhe nuk ka asnjë vend përgjatë bregdetit të Anglisë që është aq i përshtatshëm për një bazë zëvendësimi.
Në të njëjtën kohë, zemra e Mbretërisë së Bashkuar në ishullin e Britanisë së Madhe do të bëhej territor i diskutueshëm nëse Skocia do të gjente aleanca me fuqi që janë a rmiqësore me Britaninë e Madhe dhe Shtetet e Bashkuara. Për të qenë të sigurt, perspektiva e Parisit dhe Edinburgut që të bashkohen së bashku në Aleancën Auld nuk është më k ërcënimi që ishte dikur. Por vendet e vogla, të d ëshpëruara mund të kenë politikë çuditërisht r adikale, siç ka treguar Skocia tashmë. Pas pak kohe, roli dhe pozicioni i Mbretërisë së Bashkuar në rendin institucional global do të vihej në d yshim. Selia e përhershme e Mbretërisë së Bashkuar në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara mund të s fidohet a shpër nga anëtarët a rmiqësorë të Këshillit si Rusia ose fuqitë e dukshme si India. Dhe ndërsa Mbretëria e Bashkuar do të ishte e zënë me riorganizimin e të gjithë pozicionit të saj të mbrojtjes dhe aftësinë për të pasqyruar rrethanat e saj të reja, aftësia e saj për të projektuar çdo lloj fuqie u shtarake ose diplomatike ndërkombëtarisht për t’i rezistuar ndonjë prej këtyre zhvillimeve do të ishte praktikisht inekzistente. Mendoni për përpjekjen që Brexit ka kërkuar, duke k onsumuar energjinë e Mbretërisë së Bashkuar për vite me radhë, dhe më pas shumëfishoheni atë shumë herë, transmeton lexo.com.al.
Nga ana e saj, Skocia do ta gjejë veten në një pozitë edhe më të pasigurt si strategjikisht dhe fiskalisht. Falë popullsisë së saj të shpërndarë, me pasoja të shtrenjta, rreth 9 për qind e shpenzimeve publike skoceze subvencionohen drejtpërdrejt nga qeveria e Mbretërisë së Bashkuar. Me zhdukjen e këtij subvencioni, jo vetëm që Skocia do të l uftonte për të ndërtuar shpejt infrastrukturën e saj të mbrojtjes, por gjithashtu do të duhet të kërkojë çdo partner ndërkombëtar të mundshëm për financime dhe investime për të mbyllur hendekun dhe për të ndalur një reagim të mundshëm politik kundër SNP. Kjo d obësi ka shumë të ngjarë të shërbejë si një mundësi për vendet a rmiqësore ndaj Mbretërisë së Bashkuar dhe Shteteve të Bashkuara, të tilla si Kina dhe Rusia, për të hyrë dhe për të blerë ndikim dhe leva me para të gatshme. Kjo nuk është thjesht spekulim akademik. SNP ka tashmë lidhje të ngushta të ngushta me Kremlinin; ish-udhëheqësi i SNP Alex Salmond, babai i vërtetë i lëvizjes moderne të pavarësisë në Skoci i cili është i përfshirë në l uftën e tanishme të pushtetit brenda partisë, ka kohë që ka një shfaqje televizive politike në RT, një nga mediat kryesore të Moskës, ndërsa versioni anglisht i Radio Sputnik ka selinë gjithashtu në Edinburg.
Kjo nuk duhet të jetë surprizë për askënd: Kremlini do të financonte dhe mbështeste këdo që do të m inonte forcën e aleancës perëndimore, nga Skocia në Katalonjë te çdo forcë politike n acionaliste në Evropë që është kundër Uashingtonit dhe Bashkimit Evropian. Lidhje të tilla janë veçanërisht të dukshme me n acionalistët skocezë. Të paktën, kjo do të thotë që qeveria e parë e një Skocie të pavarur do të ketë tashmë një marrëdhënie shumë më të vendosur me Moskën sesa me Uashingtonin. Vetëm kjo duhet të vendoste a larmet të bien në Shtëpinë e Bardhë. Dhe aty ku Kremlini tashmë ka lidhje politike, Kina do të vinte me paratë, e aftë të tejkalojë të gjithë të tjerët në atë front dhe me një metodë tashmë të vendosur dhe të rafinuar për diplomacinë e çeqeve të krijuara për të zënë në g rackë “partnerët e saj tregtarë” dhe për t’i përkulur ato në planet gjeopolitike të Pekinit. Nëse Kina do të financonte dhe ndërtonte një port të madh në Skoci siç bëri në Sri Lanka dhe Xhibuti, kjo do të ishte tashmë një vrimë k ritike në ombrellën e mbrojtjes të Atlantikut të Veriut të Shteteve të Bashkuara, transmeton lexo.com.al.
A mund të lëvizin Shtetet e Bashkuara si partneri më i afërt i Skocisë dhe i Mbretërisë së Bashkuar? Absolutisht. Dhe Britania e Madhe do të kishte nevojë për rezervimin e Uashingtonit si parazgjedhje – ndërkohë që ishte gjithashtu në gjendje të ofronte pak të çmuar në këmbim. Por në Skoci, kjo do të ishte një b etejë e vështirë. Në krye të lidhjeve paraekzistuese me Kremlinin, afërsia e Uashingtonit me Londrën do të konsiderohej e dyshimtë. Kulturisht, Skocia anon shumë më shumë drejt modelit socialdemokrat evropian sesa modelit politik dhe ekonomik anglo-sakson, kështu që do të kishte r ezistencë të qenësishme ndaj pritjeve reale dhe të perceptuara të Shteteve të Bashkuara nga një marrëdhënie e ngushtë ekonomike. Për më tepër, duket jashtëzakonisht e pamundur që Shtetet e Bashkuara të mund të ofrojnë nga pikëpamja politike përfitime të drejtpërdrejta monetare në mënyrën se si do të ofronte Kina. Për këto arsye, zbutja e pasojave të pavarësisë pasi të ketë ndodhur tashmë do të jetë një detyrë jashtëzakonisht e vështirë dhe e kushtueshme. Dhe kjo është arsyeja pse skenari i pavarësisë është një skenar humbës për të gjithë: Uashingtonin, Londrën dhe vetë popullin e Skocisë. Ai do të shërbejë vetëm si një mundësi për Moskën dhe Pekinin.
Dhe Moska dhe Pekini janë të interesuar vetëm për mundësi që do t’u shërbejnë ekskluzivisht interesave të tyre, jo interesave të askujt në Skoci ose dikujt në botën e gjerë perëndimore. Nga këndvështrimi i Uashingtonit, koha dhe burimet që do të kërkoheshin për përpjekjet për të zbutur efektet gjeopolitike të pavarësisë skoceze kanë të gjitha shanset për të prishur plotësisht atë që Uashingtoni me të vërtetë duhet të bëjë në vend të kësaj: rindërtimin e aleancës perëndimore pas d ëmit të shkaktuar nga vitet e Trump. Presidenti i SHBA Joe Biden është tashmë plotësisht i vetëdijshëm për rëndësinë e këtij projekti. Fuqia globale e SHBA-së është në një spirale në rënie për shkak të sistemit të bashkuar të aleancave pas L uftës së Dytë Botërore, me pasoja jo vetëm për interesat e SHBA por edhe sigurinë e saj. Nga ndryshimi i klimës tek përhapja globale e paqëndrueshmërisë politike dhe pasojat e migracionit m asiv, pasojat e dekadës së fundit në udhëheqjen amerikane kanë qenë më të dukshme në Botën e Vjetër, transmeton lexo.com.al.
Mënyra e vetme për të ndaluar valën e k aosit që mbart vakumi global i fuqisë i lënë nga ish Presidenti i SHBA Donald Trump është që Shtetet e Bashkuara të rindërtojnë një rend të ri dhe të përmirësuar, të bazuar në rregulla globale, të garantuara, edhe një herë, nga u shtria amerikane dhe të mbështetur nga rrjeti i aleancave i udhëhequr nga SHBA që kanë mbajtur botën e lirë së bashku që nga L ufta e Dytë Botërore. Mbretëria e Bashkuar, në formën e saj aktuale, ka qenë një nyje thelbësore në atë rrjet aleancash që nga fillimi, dhe mbetet e tillë edhe sot e kësaj dite. Është i vetmi aleat i madh që i ka qëndruar përkushtuar këtij modeli të patundur gjatë gjithë viteve të Trump dhe ndërsa aleatët e tjerë tradicionalë si evropianët, japonezët dhe madje Izraeli kanë filluar të shohin interesat e tyre duke u larguar më larg nga Uashingtoni. Por perspektiva e pavarësisë Skoceze k ërcënon ta bëjë Mbretërinë e Bashkuar të pafuqishme dhe kështu të padobishme në këtë projekt të rindërtimit global, pikërisht në këtë kryqëzim k ritik kur do të ishte më e nevojshme. Kjo është arsyeja pse administrata e Biden-it duhet të vëzhgojë shumë afër se çfarë po ndodh me tendencat e s eparatizmit në Britaninë e Madhe, më shumë se ndoshta kudo tjetër në botë. Për shkak të afërsisë së tij me Irlandën, Biden po vëren tashmë me vëmendje pasojat e Brexit në Irlandën e Veriut.
Dhe ai tashmë ka bërë një ndërhyrje shumë të dobishme në atë çështje, kur, gjatë fushatës presidenciale, ai k ërcënoi të b llokonte një marrëveshje të ardhshme tregtare me MB nëse MB do të largohej nga BE në një mënyrë që k ërcënonte Marrëveshjen e së Premtes së Madhe dhe paqen në Irlandë. Biden dhe administrata e tij duhet të jenë njësoj të vërtetë ndaj k ërcënimit real dhe të afërt që del nga Skocia. Por Biden do të kishte një avantazh kryesor nëse ai merret me këtë çështje personalisht: Trump ishte i u rryer nga populli i Skocisë ndërsa përkushtimi i Biden për Marrëveshjen e së Premtes së Mirë është gjerësisht i njohur dhe i respektuar. Biden do të vinte në këtë bisedë me një grup shumë të madh besueshmërie dhe kapitali politik – dhe populli skocez do t’i jepte atij një seancë dëgjimore të drejtë. Kjo mund të sjellë ndryshimin për të ardhmen e Skocisë, Mbretërisë së Bashkuar dhe aleancës Perëndimore./ForeignPolicy/Lexo.com.al/e.c.
