Nga Michala Clante Bendixen/ Çfarë ka ndodhur me Danimarkën? Dikur e njohur si një shoqëri liberale, tolerante, me mendje të hapur me respekt për të drejtat e njeriut dhe një shtet i mirë dhe njerëzor i mirëqenies, ne jemi bërë tani vendi i parë në Evropë që anulon lejet e qëndrimit për refugjatët sirianë. Javën e kaluar, autoritetet daneze vendosën që situata e sigurisë përreth Damaskut është përmirësuar, pavarësisht provave të kushteve të t merrshme të jetesës dhe p ersekutimit të vazhdueshëm nga r egjimi i Bashar al-Assad. Si rezultat, ata zhveshën të drejtën e 94 refugjatëve për të qëndruar në vend. Një propozim tjetër i prezantuar së fundmi do të zhvendoste të gjithë aplikantët e azilit jashtë Danimarkës. Me fjalë të tjera, Danimarka – vendi i parë që nënshkroi Konventën e OKB për Refugjatët në 1951 – tani ka miratuar një politikë azili që është më pak si ajo e fqinjëve të saj skandinavë dhe më afër si e vendeve n acionaliste si Austria ose Hungaria.
Fatmirësisht, askush nuk do kthehet në Siri së shpejti. Sipas sistemit të ri, refugjatët duhet të kenë jetuar në Danimarkë për të paktën 10 vjet që lidhja e tyre me vendin të konsiderohet mjaft e fortë për qëndrim të vazhdueshëm, pa marrë parasysh sa f ort kanë punuar ose studiuar. Sidoqoftë, aktualisht është e pamundur të d eportosh dikë përsëri në Siri – Danimarka nuk do të negociojë me Assad – dhe shumë pak sirianë janë të gatshëm të kthehen vullnetarisht. Kështu që ata që humbin lejet e tyre të qëndrimit ka të ngjarë të përfundojnë në k ampe daneze në pritje të d ëbimit ose në vendet e tjera evropiane. Por fakti mbetet që Danimarka po tani miraton ligje me qëllime të dukshme d iskriminuese, me politikanë si në të majtë dhe në të djathtë që flasin për pakicat etnike dhe myslimanët në terma që do të ishin të paimagjinueshme në vendet fqinje. Në të vërtetë, nëse ky ligj do të ishte shtyrë përpara nga një qeveri e së djathtës së f ortë, mund të mos ishte befasuese. Por Danimarka aktualisht drejtohet nga një koalicion i majtë i udhëhequr nga Social Demokratët. Çfarë, në të vërtetë, ka ndodhur me vendin tonë?, transmeton lexo.com.al.
Përgjigja qëndron në një situatë l ufte midis Social Demokratëve dhe Partisë së Popullit Danez të e kstremit të djathtë. Megjithëse Partia e Popullit Danez nuk ka qenë kurrë pjesë e një qeverie, përfaqësuesit e saj kanë kaluar dy dekadat e fundit duke përdorur mandatet e tyre për një qëllim të vetëm: Ata votojnë vetëm për projektligjet në lidhje me çështje të tjera nëse marrin k ufizime ndaj të huajve në këmbim. Hap pas hapi, Partia e Popullit Danez ka tërhequr të gjitha partitë e tjera në drejtim të tyre – askush më shumë sesa Social Demokratët me të cilët ata garojnë për votuesit e klasës punëtore. Në 2001, një qeveri e krahut të djathtë bëri k ufizimet e para r adikale për refugjatët dhe të huajt. Dhe ndërsa Social Demokratët e kundërshtuan së pari, ata shpejt ndryshuan strategjinë e tyre për të shmangur s fidën nga Partia e Popullit Danez. Në fillim, jo të gjithë Social Demokratët ranë dakord për politikën e re të vijës së a shpër, por partia gradualisht arriti ta përqafonte atë, së bashku me shumicën dërrmuese të votuesve të tyre. Sot, Partia e Popullit Danez është bërë pothuajse e tepërt. Politikat e tyre, dikur të d enoncuara si r aciste dhe e kstreme, tani janë bërë rrjedha kryesore.
Dy vjet më parë, qeveria miratoi legjislacionin duke kthyer konceptin e mbrojtjes së refugjatëve p ërmbys: Ajo zëvendësoi përpjekjet për integrim afatgjatë dhe të drejta të barabarta me qëndrime të përkohshme, me të drejta të k ufizuara dhe një fokus në d ëbimin në mundësinë më të hershme. Në mënyrë p aradoksale, kjo erdhi në një kohë kur Danimarka priti numrin më të ulët të refugjatëve në 30 vjet, dhe integrimi kishte shkuar më mirë se kurrë për sa i përket punësimit, arsimit dhe aftësive gjuhësore. Ndërkohë, Bordi Danez i Apelit për Refugjatë është zhveshur nga ekspertët e tij dhe është shkurtuar në vetëm tre anëtarë, përfshirë një punonjës nga ministria e migracionit, duke e bërë atë jo aq të pavarur sa pretendon qeveria, por më shumë në përputhje me Kryeministrin Mette Frederiksen i cili po ndjek qëllimin me “zero azilkërkues”, transmeton lexo.com.al.
Aktualisht, politikanët danezë po diskutojnë një projekt-ligj që është edhe më e kstrem sesa paraardhësit e tij: një plan i lirshëm dhe i p asaktë për një kontratë për transferimin e azilkërkuesve që mbërrijnë në Danimarkë në një vend jo-evropian (ka shumë të ngjarë në Afrikë), ku rastet e tyre do të përpunohen. Nëse u jepet azil, ata do të qëndrojnë në atë vend të tretë. Ministri thotë se do ta bënte sistemin e azilit më “njerëzor dhe të drejtë”, por organizatat daneze për të drejtat e njeriut dhe UNHCR thonë se do të bëjë pikërisht të kundërtën. Plani është në thelb një formë e re e k olonializmit, duke paguar të tjerët të kujdesen për persona “të padëshiruar” shumë larg Danimarkës dhe duke mos pranuar qoftë edhe një pjesë të vogël të miliona refugjatëve në botë. Për fat të mirë, duket se krahu i djathtë është aq i o fenduar nga Social Demokratët që bashkëpunojnë dhe zgjerojnë politikat e tyre sa që ata do të votojnë kundër tyre. Por nëse kalon, politika mund të ketë pasoja të t merrshme për bashkëpunimin brenda Bashkimit Evropian dhe në nivelin ndërkombëtar. Kjo lojë ka shkuar shumë larg. Shumica e danezëve nuk janë r acistë ose kundër të drejtave të njeriut dhe solidaritetit. Por po bëhet e vështirë të shohim se si mund ta gjejmë rrugën tonë të kthimit./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
