Nga Julian Zelizer/ Muaji i mjaltit është gati të përfundojë për Presidentin Joe Biden. Ai ka lundruar gjatë dy muajve të tij të parë në detyrë, duke përmbushur një numër qëllimesh të tij me reagime minimale. Por tani situata do të bëhet e as hpër dhe çdo propozim i ri do të përplaset me senatorin Mitch McConnell dhe ob struksionistët e druajtur. Administrata e Biden ka rritur me sukses shpërndarjen e vaksinave, duke arritur qëllimin e Presidentit për të administruar 100 milion doza në 100 ditët e tij të para, disa javë para afatit. Dhe ndërsa republikanët po nxisnin ze mërim për z. Potato Head dhe Dr. Seuss, demokratët fituan një fitore të madhe legjislative me Planin Amerikan të Shpëtimit prej 1.9 trilion dollarë. Masa, e cila është m asive në shtrirje, përfshiu kontrolle stimuluese për shumicën dë rrmuese të familjeve amerikane, si dhe një zgjerim të kredisë së taksës së fëmijëve dhe Aktit të Kujdesit të Përballueshëm.
Ndryshe nga ish-presidenti Barack Obama, Biden nuk humbi shumë kohë duke kërkuar mbështetje të pakapshme republikane dhe në vend të kësaj i dha dritën jeshile udhëheqësit të shumicës së Senatit Chuck Schumer për të përdorur procesin e pajtimit në mënyrë që demokratët të kalonin projektligjin me një shumicë të thjeshtë. Kjo strategji ka dhënë rezultat – sondazhet tregojnë se shumica e votuesve republikanë mbështesin projekt-ligjin dhe senatori republikan Roger Wicker nga Misisipi arriti aq larg sa të lavdërojë fondet e Planit Amerikan të Shpëtimit për bizneset e vogla, pavarësisht se vetë votuan kundër projekt-ligjit. Megjithëse disa dispozita kryesore u humbën gjatë rrugës, të tilla si një pagë minimale prej 15 dollarësh, fr aksionet brenda Partisë Demokratike dolën përpara dhe vendosën një front të bashkuar. Por tani Biden përballet me një b etejë të v ështirë. Pa pajtimin, i cili mund të përdoret vetëm për projektligje të caktuara tatimore, shpenzimesh dhe borxhi, Biden përballet me një djerrinë legjislative. Çdo iniciativë e madhe, qoftë ajo që adreson të drejtat e votimit apo ndryshimin e klimës, ka të ngjarë të përballet me McConnell, i cili ka provuar se është i gatshëm të bëjë gjithçka që është e nevojshme për të p enguar axhendën e demokratëve, edhe nëse kjo do të thotë të d ëmtojë fuqinë e Senatit si një institucion diskutues. Me ndarjen aktuale 50-50 në Senat, demokratët do ta kenë shumë të pamundur të përmbushin pragun prej 60 votash për të përparuar legjislacionin, transmeton lexo.com.al.
Demokratët duhet të konsiderojnë seriozisht reformimin ose br aktisjen e ob struksionizmit nëse duan një shans për të qëndruar në pushtet, duke u mbështetur në suksesin e Planit Amerikan të Shpëtimit dhe duke trajtuar pjesën tjetër të axhendës së Biden. Ndërsa McConnell k ërcënoi të ndiqte një politikë të tokës së dj egur nëse demokratët i japin fund ob struksionizmit dhe për të bll okuar të gjitha iniciativat e Biden, demokratët duhet të pranojnë se kjo është pikërisht ajo që ai do të synojë të bëjë gjithsesi. Ob struksionizmi nuk është parashikuar në Kushtetutë. Është një traditë e miratuar në shekullin e 19-të që lejon pakicën të bllokojë projektligjet. Ob struksionizmi u përdor kryesisht për të bll okuar legjislacionin e të drejtave civile deri në vitet 1970 – kjo është arsyeja pse Konferenca e Lidershipit për të Drejtat Civile konsideroi përfundimin e ob struksionizmit një nga qëllimet e saj kryesore në 1951, së bashku me kri minalizimin e linçimit dhe dhënien fund të nd arjes. Ndërsa ob struksionistët shpesh sjellin në mendje imazhe të politikanëve që mbajnë dyshemenë e Senatit për orë të tëra, kë rcënimi i thjesht i një ob struksionisti mjafton tani për të pe nguar legjislacionin.
Demokratët liberalë kanë bërë thirrje për reforma prej dekadash dhe mbështetja është intensifikuar vetëm pasi republikanët, nën udhëheqjen e Mitch McConnell, përshpejtuan me shpejtësi përdorimin e ob struksionizmit gjatë viteve të Obamës. Ish-udhëheqësi demokrat Harry Reid përdori ob struksionizmin për gjyqtarët federalë dhe emërimet ekzekutive në 2013 para se McConnell të vazhdonte të bënte të njëjtën gjë për nominimet e Gjykatës Supreme në 2017. Shfuqizimi i ob struksionizmit – ose reformimi i tij duke e k ufizuar atë ose duke kërkuar një prag më të ulët për t’i dhënë fund debate – do të lejojë gjithashtu që Kongresi të miratojë HR1, një projekt-ligj që do të k undërshtonte përpjekjet republikane të nivelit shtetëror për të k ufizuar hyrjen në votime dhe që lejon më shumë amerikanë të marrin pjesë në zgjedhjet e ardhshme. Midis gerrymandering (ndryshime të zonave elektorale) dhe faktit që partia e presidentit zakonisht bën keq në mesin e saj të parë, demokratët do të përballen me një palë zgjedhjesh të ndërmjetme akoma më të v ështira në 2022 nëse republikanët arrijnë sukses në përpjekjet e tyre për të pastruar votuesit nga listat, të k ufizojnë votimin e hershëm dhe të mungesës, dhe të el iminojnë regjistrimin automatik dhe të njëjtën ditë të votuesve, transmeton lexo.com.al.
Nëse demokratët arrijnë të reformojnë ose të heqin dr edhitë dhe të mbajnë pushtetin në zgjedhjet afatmesme, ata do të jenë në gjendje të ecin përpara me një mandat të guximshëm për të miratuar versionin e Biden-it për një New Deal ose Great Society. Edhe pse progresistët dhe të moderuarit do të vazhdojnë të mos bien dakord mbi pikat më të hollësishme, qëllimi i përbashkët i prodhimit të legjislacionit thelbësor do të ishte i mjaftueshëm për të mbajtur së bashku fr aksionet demokratike. Nëse demokratët nuk e bëjnë këtë, rruga e vetme e Biden do të jetë përdorimi i pushtetit të tij ekzekutiv. Ai do të duhet të ndjekë rrugën e paraardhësve të tij duke përdorur urdhra ekzekutivë për të bërë ndryshime brenda ligjeve ekzistuese – në vend që të mbështetet te Kongresi për të hartuar ligje të reja. Pr oblemet me këtë, megjithatë, janë të shumëfishta. Siç ka mësuar çdo president në historinë moderne, qeverisja nga pushteti ekzekutiv është kalimtare, duke pasur parasysh se sa lehtë administrata tjetër mund t’i rikthejë ato urdhra. Në fund të fundit, nuk është një mënyrë efektive për të trajtuar sf idat afatgjata me të cilat përballet kombi ynë.
Sapo procesi legjislativ të ngadalësohet, te nsionet që ekzistojnë brenda Partisë Demokratike do të shfaqen dhe int ensifikohen në mënyrë të pashmangshme. Të moderuarit do ta nxisin Biden në mënyrë të pashmangshme për të marrë një faqe nga vitet e Klintonit dhe të përqendrohet në masa të vogla, të ngushta që mund të fitojnë një grusht votash të republikanëve. Progresistët, nga ana tjetër, do ta shtyjnë Presidentin të vazhdojë të marrë hapa të guximshëm, duke bërë pr esion ndaj centristëve të tillë si senatori Joe Manchin për të qëndruar me partinë dhe të përpiqen të ndërtojnë konsensusin publik për ndryshime ambicioze. Nëse Kongresi bll okohet, shanset që këto lu ftime të int ensifikohen dhe të përhapen në publik vetëm sa do të rriten. Demokratët nuk kanë hapësira për të lënë ob struksionistët në vend. Është sh katërruese për institucionin e Kongresit sepse ka krijuar një parakusht për super-maxhorancë në çdo legjislacion. Në një epokë të pol arizimit in tensiv, dhe një parti republikane të vendosur për të pe nguar, kalimi i projektligjeve përmes Dhomës së sipërme është në thelb i pamundur. Ob struksionizmi d ëmton gjithashtu aftësinë e senatorëve për të menduar dhe qeverisur, ndërsa ofron përfitime gjithashtu tek republikanët që kënaqën duke e parë Uashingtonin në bll okim./CNN/Lexo.com.al/e.c.
