Nga Pedro Marques – anëtar i Parlamentit Evropian në Grupin e Aleancës Progresive të Socialistëve dhe Demokratëve dhe nënkryetar përgjegjës për një Marrëveshje të Re të Gjelbër dhe komunikimin.
Kur Presidentja e Komisionit Evropian Ursula von der Leyen paraqiti një paketë historike të rimëkëmbjes së BE në përgjigje të kr izës së koronavirusit, u ndje si një moment historik. Plani ishte ambicioz: 750 miliardë euro, financuar nga borxhi i lëshuar bashkërisht, do t’u jepte vendeve të BE forcë shtesë zj arri për të nxitur rimëkëmbjen e tyre ekonomike dhe për t’i ndihmuar ata të kalonin kr izën më të madhe që nga L ufta e Dytë Botërore. Paketa – e cila arrin rreth 9 për qind të PBB-së së BE – është e krahasueshme në madhësi me paketën fillestare të rimëkëmbjes të përpiluar nga qeveria e Shteteve të Bashkuara, e cila mobilizoi një shumë ekuivalente me 10 për qind të PBB-së së saj.
Krahasimet e favorshme mbarojnë këtu. Ndërsa BE është ende duke kuptuar se si të zhbllokojë paratë e rëna dakord në mënyrë që ato të mund të disbursohen më në fund, Uashingtoni ka ecur shumë përpara. Paketa e fundit e stimujve të Presidentit të SHBA Joe Biden – Plani Biden – është projekt-ligji i tretë i qeverisë për stimulimin dhe rrit mbështetjen federale për ekonominë në më shumë se tre herë përgjigjen evropiane. Për të qenë të qartë, pabarazia në planet e rimëkëmbjes mund të shpjegohet pjesërisht me ndryshimet midis dy modeleve të qeverisjes – SHBA është një shtet federal, ndërsa BE është një bashkim i vendeve të pavarura. E megjithatë, ekziston gjithashtu një ndryshim i mprehtë në ambicien e përgjigjeve të SHBA-së dhe BE-së, madje edhe pasi të merrni parasysh masat kombëtare të vendosura nga vendet evropiane mbi paratë e gatshme të BE-së, transmeton lexo.com.al.
Jo vetëm që përgjigja e SHBA është shumë më e madhe por ndoshta më e rëndësishmja, ajo depërtoi ekonominë reale shumë më shpejt. Kjo për shkak se pjesë të mëdha të stimujve morën formën e pagesave direkte për familjet, ndërsa masat e tjera patën një ndikim të menjëhershëm në të ardhurat e qytetarëve dhe, si rezultat, në kërkesën. Çeku i stimulit prej 1,400 dollarësh që çdo i rritur do të marrë në bazë të Planit të Biden do të jetë çeku i tretë i tillë që ata do të kenë qenë në gjendje të arkëtojnë që nga fillimi i pandemisë. Në nivelin evropian, ndërkohë, jo vetëm që transferimet e drejtpërdrejta tek qytetarët duket se janë një tabu, por rregullat janë hartuar në një mënyrë që parandalon shumicën e parave të rikuperimit të BE-së të përdoren në terren tani, kur është padyshim më e nevojshme.
Si rezultat, OECD vlerëson se masat e rimëkëmbjes të marra nga SHBA do të kenë një ndikim pozitiv prej 3.8 për qind të PBB-së për 12 muajt e ardhshëm, duke filluar nga prilli. Ndikimi i fondit të rimëkëmbjes së BE-së, përkundrazi, vlerësohet të jetë ndërmjet 0.5 për qind dhe 1 për qind të PBB-së. Për t’i bërë gjërat edhe më k eq, parashikimet tregojnë se niveli i mbështetjes evropiane të ekonomisë mund të rezultojë i pamjaftueshëm. Edhe nëse Banka Qendrore Evropiane ishte e shpejtë dhe e guximshme në përgjigjen e saj ndaj k rizës (ndonëse ka më shumë që mund të bëjë në muajt në vazhdim), politika monetare ka kufijtë e saj. Dhe kur bëhet fjalë për politikën fiskale, BE del me shkurtime, transmeton lexo.com.al.
BE-ja duhet të shpërndajë më shumë burime në terren tani dhe jo vetëm në planin afatgjatë. Ndërsa përhapja e vaksinave do të forcohet dhe ne lehtësohemi nga bll okimet, ne duhet të sigurojmë që kompanitë të mbajnë vendet e punës dhe të vazhdojnë të kenë klientë, veçanërisht kur skemat e pushimit nga puna të mbështetura nga qeveria të ndalen. Kjo do të thotë se kemi nevojë për një paketë të fortë stimuluese që aktivizon ekonominë menjëherë. BE duhet të dërgojë një sinjal të fortë për qeveritë kombëtare që ata duhet të vazhdojnë me mbështetjen për ekonomitë e tyre dhe të sigurohen që paratë e BE-së të arrijnë destinacionin e synuar për disa muaj, jo për vite.
Por ka një mënyrë edhe më të mirë për t’u siguruar që fondet e rimëkëmbjes sigurojnë stimulin e nevojshëm: Përdorni muajt që do të duhen për të miratuar planet kombëtare të rimëkëmbjes për të gjetur një mënyrë për të paguar 1.000 euro për çdo person të papunë, të moshuar dhe prind. Pagesat e drejtpërdrejta nuk do të jenë një zgjidhje përfundimtare, por ato do t’i sigurojnë ekonomisë një g oditje aq të nevojshme në krah – domethënë nëse BE është në gjendje të kapërcejë tabunë e saj. Dhe pse nuk duhet ta bëjë? Blloku bëri historinë vitin e kaluar me marrëveshjen e tij të rikuperimit. Me siguri, mund ta bëjë përsëri në këtë mënyrë më të vogël, por po aq vendimtare./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
