Nga Anna Sauerbrey/ Për dy vitet e fundit e gjysmë, pasi u bë e qartë se Kancelarja Angela Merkel nuk do të kandidonte përsëri për zyrën, ka pasur një pyetje të madhe të pazgjidhur në politikën gjermane: Kush do ta pasojë atë? Javën e kaluar, pasi të dy partitë që kryesonin në sondazhe emëruan kandidatët e tyre, ne u afruam shumë më afër për ta zbuluar. Unioni Kristian-Demokrat (CDU) i zonjës Merkel zgjodhi përfundimisht Armin Laschet, kreun e partisë. Sfiduesja nga Partia e Gjelbër mbizotëruese është Annalena Baerbock. Me shtimin e Olaf Scholz të Partisë Social Demokrate, një kandidat i besueshëm partia e të cilit ka mbetur prapa në sondazhe, formacioni për zgjedhjet e shtatorit është i plotë. Pas mbi 15 vjet sundimi nga znj. Merkel, Gjermania është në një udhëkryq. Tek z. Laschet, një guvernator rajonal 60-vjeçar, dhe tek znj. Baerbock, e cila në moshën 40 vjeçare është kandidatja më e re ndonjëherë për të kandiduar për Kancelare, votuesit kanë një zgjedhje të z ymtë midis një ikone të vazhdimësisë dhe një lajmëtari të ndryshimit. Personi që votuesit do të zgjedhin do të formojë të ardhmen e vendit, mbase për dekada. Pra, kush janë konkretisht kandidatët? Dhe si do të dukej një Gjermani e udhëhequr nga ndonjëri prej tyre?
Le të fillojmë me z. Laschet. Si një katolik praktikues nga Aachen, një qytet i vjetër që kufizohet me Holandën dhe Belgjikën, ai ndan me zonjën Merkel një botëkuptim të krishterë, humanitar. Cem Özdemir, një ligjvënës i Partisë së Gjelbër, i cili e ka njohur z. Laschet për dekada më tha se “Ai e merr C-në në C.D.U. shumë seriozisht”. Dhe ashtu si znj. Merkel, z. Laschet përshkruhet si personalisht modest dhe kryesisht i drejtë në diskutimet dhe negociatat politike. Ulla Schmidt, një ligjvënëse Social Demokrate që e njeh atë për 35 vjet tha se “Zakonisht ju merreni vesh shumë mirë me të”. I hapur për ide të reja dhe pozicione të ndryshme, z. Laschet shquhet për të pasur shumë miq në të gjithë spektrin politik. Si një ligjvënës i ri në fillim të viteve 1990, ai ishte ndër të parët në partinë e tij që u takua me përfaqësues nga Partia e Gjelbër – në një kohë kur shumë në C.D.U. ende mendonin për të Gjelbrit si një b andë me eco-punks të cilëve nuk mund t’u besohej të drejtonin asgjë, e lëre më një vend. Z. Laschet ishte gjithashtu nga të parët në partinë e tij që përqafoi hapur idenë se Gjermania është një vend i migrantëve. Serap Güler, një Kristian-Demokrat i lindur nga migrantë turq i cili shërben në administratën e z. Laschet në Nordrhein-Westfalen më tha se “Ai i ka fituar vetes shumë respekt në komunitetet e migrantëve, sepse ai ka dëgjuar ato që ata kishin për të thënë”, transmeton lexo.com.al.
Së bashku me qëndrimin e tij gjerësisht pro migracionit, z. Laschet është entuziast për arsimin, një l uftëtar i ashpër i k rimit të organizuar dhe një kundërshtar i zëshëm i partisë së e kstremit të djathtë Alternativa për Gjermaninë, me të cilën ai është zotuar të mos bashkëpunojë kurrë. Si një njeri i vërtetë i mesit politik, ai mund të pritet të qeverisë vendin me kompetencë dhe drejtësi. Por kandidatura e tij, e d obësuar tashmë nga sondazhet e tij të dobëta, është një bast që gjermanët duan më shumë nga e njëjta gjë. Përkundrazi, znj. Baerbock ofron diçka vërtet të re. E lindur në vitin 1980, ajo përfaqëson brezin që u rrit pas ribashkimit të vendit. E rritur në Hanover në perëndim, ajo – pas një periudhe në Bruksel ku ishte një menaxhere zyre për një ligjvënës të Partisë së Gjelbër në Bashkimin Evropian – mban aktualisht një vend në Brandenburg në lindje. Qasja e saj është e përshtatshme në mënyrë freskuese: Si një nënë e dy fëmijëve të vegjël, e cila ka folur në lidhje me përpjekjet për të qenë një nënë që punon, ajo nuk ka frikë të sjellë së bashku çështjet personale dhe politike.
Por ajo nuk u shmanget d ebateve thelbësore – rreth ndryshimit të klimës ose politikës së jashtme – ose negociatave të vështira politike. Në vitin 2017, për shembull, kur të Gjelbrit po diskutonin një marrëveshje të mundshme të koalicionit me Kristian-Demokratët dhe Partinë e Lirë Demokratike (e cila u tërhoq në momentin e fundit, duke shkatërruar planin), znj. Baerbock kërkoi që vendi t’i jepte fund përdorimit të qymyrit dhe madje ndërmjetësoi një kompromis, duke bërë përshtypje tek kundërshtarët dhe kolegët për qëndresën e saj dhe komandën e detajeve. Këto cilësi kanë qenë të dukshme në udhëheqjen e saj të partisë, një pozicion që ajo e fitoi çuditërisht, së bashku me një bashkëkryetar, në 2018. Ndonëse e p ërçarë nga l ufta midis krahëve të saj të majtë dhe të djathtë, Partia e Gjelbër nën znj. Baerbock ka qenë veçanërisht e bashkuar. Kjo ka kontribuar në ngjitjen e jashtëzakonshme të partisë, nga një forcë margjinale mjedisore në një pretendent serioz për pushtet. Ndërsa ajo qëndronte dikur në 5 për qind ose 6 për qind të miratimit, partia tani qëndron në rreth 20 për qind – me hapësirë për t’u rritur, transmeton lexo.com.al.
Në ngritjen e saj të ngadaltë, por të qëndrueshme, partia u zhvendos në mesin politik, me stil dhe përmbajtje, dhe zbuti disa nga idetë e saj më r adikale, siç ishte shpërbërja e NATO-s. Edhe kështu, platforma e partisë për zgjedhjet kombëtare është veçanërisht e gjerë, duke kërkuar një “transformim social-ekologjik” dhe një ekonomi me emisione zero (kristian-demokratët nuk e kanë publikuar ende platformën e tyre). Shumë nga detajet e dokumentit mbeten të paqarta, por është ra dikale në gjuhën dhe idetë e tij. Nëse znj. Baerbock do të bëhej Kancelarja e parë e të Gjelbërve – partia shërbeu si partneri i vogël në një koalicion kombëtar me Social Demokratët nga 1998 në 2005, por nuk ka pasur kurrë më parë një shans për të arritur kancelarinë – sigurisht që do të ishte një eksperiment i madh politik.
Mungesa e përvojës, thonë kundërshtarët politikë, do të ishte një p engesë e madhe. Ndërsa është e vërtetë që znj. Baerbock nuk ka përvojë qeveritare, ajo është e njohur për këmbënguljen dhe gatishmërinë e saj për të l uftuar. Në garën për t’u bërë kandidatja e partisë, ajo filloi si kandidatja e dobët – bashkëkryetari i saj, Robert Habeck, pritej të komfirmohej – por ajo ndërtoi në mënyrë sistematike dhe strategjike mbështetje, si brenda ashtu edhe jashtë partisë. Është e lehtë të shohësh se si e bëri atë: Në bisedë, ajo shfaqet si mendjemprehtë, por edhe si e ashpër dhe e disiplinuar. Dhe ajo ka qartësisht një talent për të motivuar dhe entuziazmuar të tjerët. Ndryshe nga z. Laschet, kandidatura e të cilit u k ontestua ashpër, ajo është e dashur për partinë e saj. Në muajt e fundit, dështimi i qeverisë për të ndaluar valën e infeksioneve të reja të koronavirusit, për të forcuar shërbimin shëndetësor dhe për të filluar vaksinimet ka krijuar pakënaqësi. Gjermanët duken të gatshëm për diçka të re. Pyetja është: Sa e re do të jetë?/NYT/Lexo.com.al/e.c.
