Mevlani dhe Lediana u përfshinë totalisht në takimin mes tyre gjersa drekonin në një restorant në natyrë. Ndryshe nga takimi i kaluar, ata u treguan më të afërt. Mevlani gjatë bisedës i rrëmbeu një puthje, ndërsa vajza ia ktheu me shuplakë.
Ledjana: Unë kam pas lidhje por nga ana e shpirti nuk kanë qenë si ty, kështu ishin të palestruar por sado trupi edhe bëhet. Më duket sikur ke një jetë që më njeh. Unë kënaqem se personi me kë rri ka hyrë në brendësi time.
Mevlani: E ke mendu që do ishim këtu?
Ledjana: Jo se kisha menduar, jam e lumtur, s’kam bërë aq sa duhet sepse nuk jam treguar aq e kujdesshme me ty sa ti me mua.
Ledjana: Ca do bësh kur të dalësh?
Mevlani: Normalisht do rri me ty këtu.
Ledjana: Po të vret dielli?
Mevlani: Po ti je diell vetë moj.
Lediana: Ti ke frikë mos më humbet mua? S’do të humbasësh kurrë.
Mevlani: Se di premtim ky?
Lediana: Po.
