ANALIZA/ Revolta ushtarake kundër Joe Biden

Nga Peter Feaver/ Përjashtimi i senatores republikane Liz Cheney nga udhëheqja republikane të mërkurën për mëkatin e thënies së të vërtetës në lidhje me ish-Presidentin Donald Trump, mund të mos jetë shembulli më dëshpërues i marrëzisë partiake këtë javë. Jo më pak e trishtuar, për mendimin tim, ishte një letër e hapur e nënshkruar nga më shumë se 100 gjeneralë të pensionuar dhe oficerë të marinës që akuzuan Presidentin Joe Biden për instalimin e “një forme marksiste të qeverisjes tirane”. Ky dokument i tmerrshëm partizan ishte interesant kryesisht sepse u nënshkrua nga oficerë ushtarakë në pension të cilët, duke vepruar kështu, shkelën normat e profesionit të tyre dhe kontribuuan në gërryerjen e marrëdhënieve të shëndetshme civilo-ushtarake në Shtetet e Bashkuara. Ndoshta nuk duhet të tronditemi kur zbulojmë se në një kohë kur shoqëria amerikane po dridhet nga polarizimi ekstrem partizan – kur një numër i konsiderueshëm i politikanëve të shquar po promovojnë haptas gënjeshtra të tilla si pretendimi fals se humbja kumbuese e Trump në kutitë e votimit ishte për shkak të mashtrimeve zgjedhore – një pjesë e komunitetit ushtarak në pension ka rënë pre e të njëjtave mite.

Përmbajtja e letrës nuk është domosdoshmërisht çështja. Është hiperbolizmi partizan dhe lajthitja mashtruese për zgjedhjet e vitit 2020 që është i kudondodhur në cepat e errët të internetit dhe skajet më të këqija të Partisë Republikane. Ajo që e bën letrën kaq shqetësuese është se 124 nënshkruesit janë të gjithë anëtarë në pension të një profesioni, parimet e mbrojtura të të cilit kërkojnë që ai t’i nënshtrohet komandës civile dhe duhet të mbetet i ndarë nga politika partizane mendjengushtë. Ky është një grup burrash – duket se të gjithë janë burra – të cilët në mënyrë të përsëritur kanë premtuar një betim besnikërie ndaj Kushtetutës së SHBA dhe tani po bëjnë më të mirën e tyre për ta minuar atë dhe, në veçanti, parimin thelbësor të kontrollit civil. Në letër, grupi që e quan veten “Flag Officers 4 America” shkruan: “Ne jemi në një luftë për mbijetesën tonë si Republikë Kushtetuese si asnjë herë tjetër që nga themelimi ynë në 1776. Konflikti është midis mbështetësve të Socializmit dhe Marksizmit vs. mbështetësve të lirisë dhe lirisë kushtetuese”, transmeton lexo.com.al.

Megjithëse ata nuk thonë qartë se besojnë se zgjedhjet e vitit 2020 ishin të paligjshme – siç duket se besojnë një shumicë e republikanëve – nënshkruesit i afrohen kësaj dhe vendosin në dyshim “gjendjen mendore dhe fizike” të Biden. Ata shtojnë: “Përveç zgjedhjeve, administrata aktuale ka filluar një sulm të plotë ndaj të drejtave tona kushtetuese në një mënyrë diktatoriale duke anashkaluar Kongresin, me më shumë se 50 Urdhra Ekzekutivë të nënshkruara shpejt, shumë prej tyre duke ndryshuar politikat dhe rregulloret efektive të administratës së mëparshme”. Ky është i njëjti grup oficerësh në pension të cilët gjatë zgjedhjeve të vitit 2020 deklaruan se nëse Trump do të mposhtet nga Biden, “mënyra jonë historike e jetës është në rrezik”. Dikush mund të gjejë precedentë të bollshëm për këtë lloj sjelljeje partizane, veçanërisht nga pensionistë të tejkaluar ushtarakë, gjatë gjithë viteve. Megjithatë, ky rast është shqetësues sepse vjen në një kohë kaq të vështirë në historinë politike amerikane. Me prushin e përpjekjes së 6 janarit për të bllokuar tranzicionin paqësor presidencial që ende po digjet, kjo letër hedh benzinë ​​në zjarr në një përpjekje të pacipë për të ndezur sfida më antikushtetuese për qeverinë e zgjedhur.

Duhet të merret seriozisht – jo si një deklaratë serioze e problemeve, të cilat nuk janë, por si një shfaqje serioze e një sëmundjeje shoqërore me të cilën amerikanët duhet të përballen kolektivisht. Le të jemi të qartë: Letra ngre disa fusha legjitime të debatit mbi politikat, përfshirë ato mbi të cilat udhëheqësit e lartë ushtarakë, aktivë dhe madje në pension, mund të ofrojnë një perspektivë të dobishme. Cilat rreziqe duhet të ndërmarrin Shtetet e Bashkuara për të menaxhuar ambiciet bërthamore të Iranit – a janë rreziqet që vijnë nga ringjallja e një marrëveshjeje bërthamore shumë të dobët të vitit 2015 më keq se rreziqet e ndjekjes së sanksioneve maksimale që Irani do të sfidojë? A ka mënyra për të ofruar siguri kundër një sulmi tjetër ndaj Kapitolit të SHBA që imponojnë më pak barrë gatishmërie për ushtrinë? Këto janë të gjitha tema që unë dhe specialistë të tjerë të panumërt të sigurisë kombëtare kemi debatuar dhe janë në tryezë sot. Shumë oficerë të lartë ushtarakë – megjithëse pak nga ato që e nënshkruan këtë letër – kanë përvojë përkatëse që i bën mendimet e tyre veçanërisht të denja, transmeton lexo.com.al.

Por shumica e letrës largohet nga fushat ku ushtria si një e tërë – dhe firmëtarët në veçanti – mund të retendojnë ndonjë ekspertizë të veçantë. Cila procedurë zgjedhore mbron më së miri të drejtat e qytetarëve për të votuar dhe, në të njëjtën kohë, integritetin e votave të tyre? Sa drejtë po zbatojnë ligjin organet e zbatimit të ligjit dhe sistemi gjyqësor? A nuk ndryshon një axhendë progresive nga një axhendë socialiste apo një marksiste? Nëse elektorati amerikan zgjedh kandidatin më progresiv, a duhet respektuar ajo zgjedhje? Mbi të gjithë këto çështje, ushtria si profesion nuk ka ndonjë ekspertizë të veçantë ose pretendim autoriteti dhe të pretendosh ndryshe do të thotë të ndjekësh rrugën nga oficerët e prirur për grusht shteti në demokracitë e paqëndrueshme. Dhe kjo është akuza e vërtetë e letrës. Kjo letër është një ulërimë kryesore nga disa burra të moshuar republikanë që janë të zemëruar që elektorati, në një zgjedhje të lirë dhe të ndershme, zgjodhi Biden si President në vend të kandidatit të tyre të preferuar, Trump. Në vend që të pranojnë këtë humbje dhe të përgatiten për zgjedhjet e ardhshme, ata po përpiqen të delegjitimojnë fitoren duke bërë pretendime të rreme në lidhje me komandantin e përgjithshëm të zgjedhur siç duhet.

Ata kanë të drejtë të besojnë të pavërtetat, madje edhe të shprehin të pavërtetat, por e vetmja arsye që shqetësohemi t’i vërejmë ato është se ata dikur ishin komandantë në instrumentin më të fuqishëm shtrëngues të pushtetit shtetëror, ushtrinë – dhe për frikën që ata mund të flisnin edhe për të tjerë të cilët kanë aktualisht potencialin për të përdorur fuqi reale shtrënguese. Unë jam i bindur që ata nuk e bëjnë këtë, duke iu nënshtruar paralajmërimit të deklaruar në fillim: Pa dyshim që një pjesë e vogël e ushtrisë me detyrë aktive strehon pikëpamje të ngjashme të gabuara, sepse një ushtarak nuk mund të izolohet kurrë plotësisht nga toksinat e përhapura në shoqërinë civile. Por shumica dërrmuese – veçanërisht në nivelet më të larta që komandojnë ndikimin më të madh në të gjithë ushtrinë – marrin betimet e tyre më seriozisht dhe me nder se sa nënshkruesit e kësaj letre, transmeton lexo.com.al.

Administrata e Biden-it nuk ka nevojë të përfshihet në një shkëmbim të zgjeruar me këtë letër, pasi kështu do ta lartësonte atë përtej asaj që meriton. Ajo që nuk do të ishte keq është një deklaratë e thjeshtë, e drejtpërdrejtë dhe e qartë që tregon pa dyshim se kush është në krye të zinxhirit të komandës të përcaktuar me kushtetutë dhe kush është zgjedhur nga elektorati për të vendosur politikën. Kjo është diçka që Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin është i pozicionuar në mënyrë unike për të thënë. Ai jo vetëm që është civili i dytë më i vjetër në zinxhirin e komandës në krye të të gjithë ushtrisë aktuale që shërben, por ai vjen gjithashtu nga radhët e ushtarakëve të moshuar në pension nga i cili nxori nënshkruesit e kësaj letre. Ai ka shërbyer gjithashtu me një dallim më të madh se cilido nga nënshkruesit, dhe kështu zëri i tij imponon respekt më të madh midis komuniteteve në detyrë aktive dhe pensionistëve. Tani do të ishte një kohë e mirë që ai të përdorë atë zë për të folur edhe një herë në emër të Kushtetutës dhe kundër atyre që kanë humbur qëndrimet e tyre profesionale./ForeignPolicy/Lexo.com.al/e.c.