Nga Matthew Karnitschnig/ Gjermania duhet të fillojë të tregojë më shumë respekt në Evropën Qendrore dhe Lindore dhe të ndalojë të gjitha ligjërimet dhe të veprojë sikur të ishte e gjithë-ditura nga Kontinenti. Këndvështrimi nga Budapesti? Varshava? Mendoni përsëri. “Përse mendojnë gjermanët se mund t’u mësojnë polakëve se çfarë është demokracia?”, pyeti Presidenti i Parlamentit gjerman Wolfgang Schäuble në zyrën e tij me pamje nga lëndina gjigande e Bundestagut, para se të lartësojë “guximin dhe këmbënguljen” e njerëzve të Evropës Qendrore. “Mendoni për Vaclav Havel!”. Po të mos ishin polakët, hungarezët, çekët, sllovakët, etj., “asgjë nga këto nuk do të ishte e mundur”, shtoi ai, duke treguar gishtin e tij tregues në ajër. Me “këto”, Schäuble nënkupton jo vetëm fundin e komunizmit në Evropë, por edhe ribashkimin gjerman dhe dekadat e paqes dhe prosperitetit që rajoni ka gëzuar (pavarësisht disa g ungave në rrugë) që prej asaj kohe.
Pra, çfarë bëhet me sundimin e ligjit që është nën k ërcënim këtu dhe tani? “Është plotësisht e ligjshme të kesh m osmarrëveshje në mendime”, tha ai, ndërsa shtoi se “Kur takoj [Kryeministrin hungarez Viktor] Orban, i them saktësisht se çfarë mendoj se po bën g abim”. Në fund, u takon gjykatave evropiane të vendosin se ku janë kufijtë, edhe kur bëhet fjalë për Gjermaninë, nënvizoi ai. Në një kohë kur pjesa më e madhe e Evropës Qendrore është në anën e k eqe të Evropës për m inimin e normave demokratike, duke s ulmuar komunitetin LGBTQ+ dhe duke m inuar përgjithësisht imazhin progresiv që BE përpiqet të projektojë në pjesën tjetër të botës, linja jemi dakord-për të mos qenë dakord e Schäuble ndaj lindjes mund të tingëllojë paska jo pragmatiste. Megjithatë, në botën e tij, n darja në rritje Lindje-Perëndim përfaqëson një rr ezik më të madh për të ardhmen e Evropës sesa gjithçka që ndodh në një shtet anëtar individual, transmeton lexo.com.al.
Schäuble vuri në dukje se “Ne duhet të ndryshojmë qëndrimin në Evropë që të gjithë mendojnë se janë më të mirë dhe të tjerët nuk janë aq të shkëlqyeshëm”. Kushdo që e mban mend Schäuble si bête noir (b isha e zezë) të Greqisë dhe shkelësve të tjerë fiskalë të eurozonës gjatë k rizës së b orxhit që gati f undosi monedhën e përbashkët një dekadë më parë, mund të pyesë nëse ai po luan tani tenxheren apo kazanin. Atëherë, si ministër gjerman i financave, ai u pë rçmua në të gjithë Evropën Jugore si kuintesencial i n gushtë dhe arr ogant. Ai madje shërbeu si reklamë i së majtës e kstreme greke në fushatën e saj të suksesshme për referendumin e 2015 për të h edhur poshtë kushtet e shpëtimit të Greqisë. Por atëherë, ashtu si tani, veprimet e Schäuble lindën nga një im puls fisnik (të paktën në mendjen e tij) – për të mbrojtur dhe ruajtur Evropën.
Një ndjenjë e thellë e qëllimit
Çfarëdo që dikush mendon për Schäuble – dhe ai ka shumë k ritikë si brenda ashtu edhe jashtë Gjermanisë – pak do të venin në dyshim se mënyra më e mirë për ta përshkruar atë është si i lidhur pas detyrës. Ai ka shërbyer pa ndërprerje si deputet që nga viti 1972, duke e bërë atë deri më tani anëtarin më jetëgjatë të Bundestag. As pl umbi i një v rasësi – i shkrepur nga një i s ëmurë mendor në gjurmët e fushatës në 1990 – nuk arriti të ndalte karrierën e tij. Megjithëse ai ka qenë në një karrocë që atëherë, at entati kundër jetës së tij duket se vetëm sa ia thelloi ndjenjën e qëllimit. Pas at entatit, Schäuble, i cili ashtu si shumë kolegë të tij studionin për drejtësi, menaxhoi ribashkimin e Gjermanisë Perëndimore dhe Lindore, udhëhoqi ministri të ndryshme dhe madje shërbeu si drejtues i partisë së tij, Demokristianëve (CDU). Shumë e panë atë si princin e kurorës së Helmut Kohl. Por, çfarëdo ëndrrash që Schäuble kishte për t’u bërë kancelar u s hkatërrua nga një sk andal i financimit të partisë që e d etyroi atë të hiqte dorë si udhëheqës i CDU në 2000. Ai u pasua nga një kandidate ambicioze me emrin Angela Merkel, transmeton lexo.com.al.
Pavarësisht p ërplasjeve të përsëritura me Merkel për gjithçka, që nga diskutimi i largimit të Greqisë nga euro te politika e r efugjatëve, Schäuble ka mbetur besnik. Kjo devotshmëri nuk ka qenë gjithnjë e ndërsjellë. Merkel i mohoi Schäuble ëndrrën e tij për t’u bërë President gjerman, duke e anashkaluar vazhdimisht atë. Pastaj, në 2017, ajo i kërkoi atij që të shkëmbente punën e tij në ministrinë e financave për t’u bërë President i Bundestag. Megjithëse është zyra e dytë më e lartë në vend për sa i përket protokollit (pas presidentit), është një rol kryesisht administrativ që përfshin veprimin si arbitri kryesor i parlamentit. Sidoqoftë, falë shtatit të tij, Schäuble i ka dhënë zyrës prestigj të ri. Ai ka arritur gjithashtu të f renojë sjelljet e pamëndë të Alternativës së eks tremit të djathtë për Gjermaninë, aktualisht grupi më i madh i opozitës në Bundestag.
Ai ka mbetur aktiv edhe në politikën e brendshme të CDU-së. Pasi nuk arriti të instalonte të mbrojturin e tij të njëhershëm, Friedrich Merz, si udhëheqës të partisë këtë vit, Schäuble l uftoi për njeriun që fitoi – Armin Laschet – duke e ndihmuar atë të siguronte nominimin e bllokut konservator për kancelar kundër një s fide nga udhëheqësi i partisë simotër të CDU bavareze. Edhe nëse Schäuble mishëron një u shtar të mirë proverbial në vepër, ai nuk ka t urp t’i tregojë botës se si ndihet me të vërtetë. Gjatë intervistës në dhomën e tij të madhe të pritjes, të zbukuruar me kopje të një skulpture të madhe shqiponjeje që dikur zbukuronte pallatin gjerman të Kaiser, ai vuri në shënjestër politikën e m igrimit të Evropës, duke thënë se edhe Komisioni Evropian dhe vendet anëtare i kishin rënë shkurt. Evropa duhet të jetë më fleksibile në qasjen e saj ndaj realiteteve në vendet individuale anëtare, argumentoi ai, veçanërisht kur bëhet fjalë për r efuzimin e grupeve të caktuara etnike ose fetare, transmeton lexo.com.al.
“Nëse dikush thotë, “në traditën e vendit tonë është e v ështirë t’i shpjegohet popullatës sonë se do të marrim një numër të madh të myslimanëve, ose njerëz nga vendet myslimane”, duhet të thuhet, “ok, atëherë le të flasim rreth mënyrës se si mund të kontribuosh””, tha Schäuble. Ai përsëriti gjithashtu s hqetësimin e tij rreth mënyrës se si vendet anëtare planifikuan të shpenzojnë paratë që marrin nga fondi i rimëkëmbjes pandemike të BE. Ai paralajmëroi se “Nëse ne i përdorim këto 750 miliardë euro për të hapur v rima në buxhet në vend të investimeve në të ardhmen, atëherë nuk do të ketë ndonjë ndryshim”.
Megjithëse shpesh pasqyrohej në k arikatura si “Dr. Jo” i eurozonës gjatë k rizës së b orxhit, Schäuble, ndryshe nga shumë në partinë e tij, nuk p ërjashtoi kurrë lëshimin e b orxhit të përbashkët në vetvete, por vetëm për sa kohë që nuk ka një politikë të përbashkët ekonomike dhe fiskale së bashku me zbatimin e duhur për të siguruar që vendet të mos t shpenzojnë përtej mundësive të tyre. Ai tha se “Unë mbështes më shumë Evropën, por pastaj duhet t’i japim Evropës fuqitë e nevojshme”. Por duke pasur parasysh se një Evropë e tillë do t’u kërkonte shteteve anëtare të heqin dorë nga ndikimi i tyre më i fuqishëm i mbetur – fuqia e çantës – skenari i ëndrrave të Schäuble nuk ka gjasa të realizohet së shpejti, transmeton lexo.com.al.
Edhe kështu, Schäuble shprehu optimizëm për të ardhmen e Evropës dhe mirëpriti normalizimin e marrëdhënieve me Shtetet e Bashkuara nën Presidentin Joe Biden. Ai sinjalizoi mbështetje për një linjë më të a shpër kundër Kinës sesa ajo e shprehur nga Merkel ose Laschet. Ai tha se “Askush nuk duhet të përpiqet të s undojë botën”, duke shtuar se Kina duhej t’i përmbahej marrëveshjeve të saj ndërkombëtare, si dhe që “Amerika ka nevojë për më shumë partneritet evropian dhe kur amerikanët kanë të drejtë, ata kanë të drejtë”. Schäuble do të bëjë që zëri i tij i f ortë të dëgjohet për Kinën, Evropën dhe një numër çështjesh të tjera në vitet që vijnë. Emri i tij do të kryesojë edhe një herë votimin e zonës së tij elektorale në Gjermaninë Jugperëndimore në zgjedhjet e përgjithshme të shtatorit. Megjithëse më i popullarizuar se kurrë në Gjermani, Schäuble ishte i matur nëse kishte ndërmend të mbetej President i Bundestagut, duke thënë vetëm: “Më pëlqen puna”./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
