Nga Daniel Beizsley/ Udhëheqësit katanalas të p avarësisë kanë qenë të gatshëm të përballen me s hkopinjtë, b urgun dhe i nternimin me besimin se ata po ndërtojnë një vend më të mirë për nipërit e mbesat e tyre. F atkeqësisht, ajo që nipërit e mbesat e tyre thonë se duan është një punë më e mirë dhe qira më e lirë. Lëvizja e pavarësisë – e lidhur prej kohësh me katalanasit mjaft të vjetër për të kujtuar d iktaturën e Frankos – ka filluar të tregojë një fytyrë më të re në vitet e fundit. Studentët e moshës së shkollës së mesme bartën peshën më të madhe të d hunës p olicore gjatë d emonstratave të vitit 2019 kundër d ënimeve të a shpra me b urg të dhëna drejtuesve të pavarësisë. Kohët e fundit megjithatë, midis të rinjve, po z varriten d yshime për kauzën. Nëse trendi vazhdon, kjo do të sjellë fundin e lëvizjes së pavarësisë. Mbështetja për pavarësinë midis njerëzve të moshës 18-24 në rajon ishte 60 për qind deri në 2014. Tani sondazhet tregojnë se ajo ka rënë në 39 për qind midis të njëjtit grup. Drejtuesit e lëvizjes nuk mund të marrin më si të mirëqenë mbështetjen e katalanasve të rinj.
Ka një mundësi që b atica mund të ndryshojë përsëri. Por nëse jo dhe udhëheqësit e pavarësisë e humbin brezin e ardhshëm përfundimisht, atëherë lëvizja ka të ngjarë të ketë shuhet përfundimisht. Kthesa e lëvizjes drejt p opulizmit dhe politikës së identitetit duket se po tjetërson të rinjtë. Më herët në shekullin e 21-të, ndërsa mbështetja për s hkëputjen katalanase u rrit ndjeshëm, një numër në rritje i njerëzve në rajon filluan ta përshkruanin veten si katalanas – dhe jo spanjoll. Zhvendosja ishte një ndryshim i dukshëm nga brezi i rritur në fund të shekullit të 20-të, periudha post-d iktaturë, kur identitetet e dyfishta katalanase dhe spanjolle mbanin zakonisht ndikim. Sondazhet tregojnë se mbështetja për pavarësinë rritet me numrin e njerëzve që identifikohen si “vetëm katalanas” (një grup në të cilin mbi 90 për qind është pro s hkëputjes) dhe “më katalanas se spanjoll”. Por provat e sondazhit të fundit sugjerojnë se numri i katalanasve të rinj që e shohin veten në këtë mënyrë po bie, transmeton lexo.com.al.
Në vitin 2014, 28 për qind e katalanasve të rinj e përshkruanin veten si “vetëm katalanas”. Deri në vitin 2021 kjo ka rënë në 19.5% për qind. Në vitin 2014, më pak se një e treta shprehu një identitet të dyfishtë – duke u ndjerë njësoj spanjoll dhe katalanas. Sot, pak më pak se gjysma e bën këtë, përgjigja më e zakonshme në sondazhe. Rrëzimi i mbështetjes midis të rinjve katalanas bie në k ontrast me situatën në Skoci, ku mbështetja për pavarësinë ka arritur 70 për qind për të njëjtën moshë. Në Katalonjë, lëvizja duket se po ndjek hapat e Quebec, ku gjeneratat e reja të të rinjve kanë humbur interesin për sovranitetin, duke u angazhuar në vend të kësaj me çështje që lidhen me punën, racën dhe mjedisin.
Të rinjtë lëvizin drejt lëvizjeve idealiste shoqërore, por nuk janë b udallenj. Linja gjithnjë e më k onfrontuese e miratuar nga partitë e pavarësisë së Katalonjës, e mbushur me a nkesa historike dhe çështje identiteti, nuk përkon me shumicën e katalanasve të rinj, të cilët janë p ërjashtuar nga tregjet e punësimit dhe strehimit për një brez. Duke u përballur me një normë të papunësisë prej 41 për qind të të rinjve edhe para COVID-19, katalanasve më të rinj u thuhet nga udhëheqësit e pavarësisë se e vetmja rrugë drejt stabilitetit është të kenë vendin e tyre. Kjo ka filluar të tingëllojë zb razët për një grup që po përpiqet të fillojë jetën e tyre dhe janë shumë të vetëdijshëm se nuk kanë marrë pothuajse asgjë në këmbim të viteve të mbështetjes për pavarësinë, transmeton lexo.com.al.
Asgjë nuk është kurrë fikse në politikën katalanase. Mbështetja për pavarësinë mund të bëjë një kthim mes të rinjve, duke riafirmuar raison d’être të lëvizjes së pavarësisë. Por që të ndodhë kjo, qeveritë s eperatiste duhet të kenë diçka thelbësore për t’i ofruar të rinjve, përtej k onfliktit të zgjatur shoqëror. Deri më tani, ata nuk kanë ofruar shumë dhe mund t’iu mbarojë koha në dispozicion./Politico.eu/Lexo.com.al/e.c.
