Ovidio Guzman, djali më i vogël i bosit të kartelit Sinaloa në Meksikë, i arrestuar para tre ditësh, ishte përfshirë në trafikimin e Fentanilit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës për një dekadë. Ishte FBI që donte ta kapte. I arrestuar edhe në vitin 2019, ai u lirua nga autoritetet lokale për shkak të kërcënimeve për kryengritje nga klanet
Pseudonimet, ndonjëherë tregojnë. Dhe kështu ka një arsye pse Ovidio Guzman, djali i lordit të drogës El Chapo, është riemërtuar “El Bebè”, si dhe “El Raton”, miu.
Ovidio, me 33 vitet e tij, është “më i riu” nga katër vëllezërit/gjysmë vëllezërit që kontrollojnë një pjesë të kartelit Sinaloa në Meksikë.
Më të rëndësishmit Ivan Arcivaldo, Joaquin dhe Jesus Alfredo që drejtonin klanin, u përfshinë në një luftë të përgjakshme në shumë fronte. Ata që e njohin atë botë, thonë se Ovidio, i arrestuar më 5 janar, e nisi vonë karrierën e tij si narkotrafikant.
Ai u mbështet me dashuri nga gjyshja e tij Maria dhe jo nga e ëma Griselda, ndoqi një shkollë të mirë katolike, por më pas ndërpreu studimet për të “punuar”. Jo me kohë të plotë.
Dëshmitë e mbledhura nga mediat pretendojnë se për një periudhë të caktuar, ai ka preferuar të argëtohet, duke përdorur burimet e mëdha financiare në dispozicion.
Shihej në lagjet më të bukura të Culiacanit në Sinaloa me makinat e tij luksoze, por edhe si një tip i thjeshtë, si çdokush, në një kafe “Starbucks” për të pirë diçka.
Gjëra të vogla e të mëdha të dikujt që kishte një mbiemër dhe duhej të fitonte një emër për vete. Dhe, përsëri sipas ekspertëve, ishin vëllezërit e tij ata që e përfshinin më gjerësisht në biznes.
Zgjedhje e detyrueshme. Çdo familje e madhe krijon një grup, mbështetet tek të afërmit e afërt dhe të largët, sepse lidhjet mund të çojnë në mosmarrëveshje dhe të shmangin tradhtitë.
Edhe pse ngjarjet meksikane janë plot me kthesa dhe grindje, veçanërisht kur organizata rritet ose përballet me faza të vështira.
Jo vetëm. Zotëruesit e krimit janë pjellorë, kanë bashkëshortë dhe dashnorë të shumtë, djem e vajza, të njohur e të panjohur.
Ndonjëherë lidhja e gjakut zbehet, duke lënë vend për hakmarrje. Kështu që Ovidio iu përkushtua trafikimit, menaxhimit të disa zinxhirëve të furnizimit me drogë.
Së pari me produktet klasike – marijuanë, kokainë – më pas me fentanilin vdekjeprurës, drogën sintetike të kërkuar dhe fitimprurëse për ata që e prodhojnë.
Sipas hetuesve amerikanë, të cilët kishin vendosur një shpërblim prej 5 milionë dollarë për “kokën” e tij, “El Bebe” ka qenë aktiv për më shumë se një dekadë: teza e mbështetur nga dokumente zyrtare dhe prova të mundshme që dalin nga hetimet që dokumentojnë dërgesat nga Kolumbia dhe Argjentina, krijimin e laboratorëve, kontakte transnacionale.
Me kalimin e kohës “i riu” Guzman, duke mbetur një hap pas të tjerëve, ka bërë rrugën e tij. Ose të paktën është bërë një nga simbolet e së keqes, një kartë “Most Wanted”, një fytyrë për t’i dhënë rrugë një kërcënimi të përhapur.
Kapja e babait, mbretit të narkos, ka rritur përgjegjësinë e trashëgimtarëve. Aq i vetëdijshëm për sfidën ashtu edhe për kundërshtarët. Askush nuk fal, nuk ka kufi. Ovidio e di mirë këtë, pasi vëllai i tij Edgar u vra në vitin 2008 në një pritë në një zonë tregtare.
Në Meksikë nuk mungojnë plumbat apo vrasësit, gjithçka mund të blihet dhe shitet. Kjo vlen për zyrtarët e korruptuar, aq më tepër për kriminelët. Jeta e kumbarëve të rinj është ndryshe nga ajo e prindërve të tyre, ata janë rritur në rehati, me dobësi dhe tundime. Përdorimi i mediave sociale, ekspozimi, fotot.
Të paktë janë ata që i kanë pis rrobat e stilistëve, nuk kanë kaluar javë të tëra duke u fshehur në kasolle në Sierra, nuk kanë përjetuar adrenalinën e një arratisjeje përmes tunelit të kanalizimeve me mbathje dhe këmishë të brendshme.
Në fakt, dy nga djemtë e El Chapos u rrëmbyen dhe më pas u liruan nga kundërshtarët e tyre në një restorant të bukur në bregun e Paqësorit.
Me kalimin e kohës “i riu” Guzman, duke mbetur një hap pas të tjerëve, ka bërë rrugën e tij. Ose të paktën është bërë një nga simbolet e së keqes, një kartë më e kërkuar, një fytyrë për t’i dhënë një kërcënimi të përhapur.
Ovidion e kishte kapur policia meksikane në tetor 2019, në një vilë në Culiacan. Imazhet e kishin treguar atë me një këmishë me ngjyrë të çelur dhe një kapele bejsbolli.
I përkulur, i befasuar që donin ta çonin në burg. Dhe në fakt ai nuk përfundoi në qeli: rojet e lanë të ikte, pasi iu dorëzuan kërcënimeve të banditëve.
Një provë forcash, e njohur si “Culiacanazo”, të cilën narkotrafikantët u përpoqën ta përsërisnin më kot dy ditë më parë, duke i vënë flakën qytetit.
Rreth tridhjetë vdiqën në përleshjet ku u përdorën mitralozë, avionë dhe helikopterë. Vetëm këtë herë Ligji rezistoi dhe Ovidio tani mbahet në burgun Altiplano në pritje të një vendimi për fatin e tij.
Uashingtoni e kërkon atë për ta ekstraduar, për ta dënuar për mëkatet e tij dhe ndoshta për ta bindur të bashkëpunojë.
Babai i tij, pavarësisht se është “varrosur” në burgun e Florences në Kolorado (SHBA), për momentin e ka mbajtur gojën mbyllur.
Thuhet se Ovidio i vogël ka të njëjtin temperament. Ndërkohë, Meksika po frenohet. Një gjykatës bllokoi ekstradimin e shpejtë të tij dhe vendosi një masë sigurie me paraburgim të përkohshëm prej dy muajsh.
Një periudhë kohore gjatë së cilës klani Sinaloa do të përdorë çdo mjet për të parandaluar dërgimin e “El Bebe”-s në Amerikë, klientit të pangopur të helmeve të shitura nga Meksika, por edhe një armik i rrezikshëm.
