Nga Mero Baze/
Shpërthimi i sotëm i Berishës kundër gjykatëses së çështjes së tij dhe dy prokurorëve Arben Kraja dhe Enkelejda Millonai, nuk ka të bëjë me humbjen e qetësisë, por me përpjekjen e tij të fundit për t’i frikësuar prokurorët dhe gjyqtaren e çështjes. Dhe është më shumë një dëshpërim që nuk po ja del dot.
Përpara kësaj Berisha ka krijuar një mjedis frikësimi për të gjithë këta. Gjyqtaren Irena Gjoka e ka rrethuar me intimidues nga njerëz të tij në adresë të familjarëve të saj, me shpresë se trembet. Prokuroren Millonai po ashtu. Njerëz të Berishës përhapin gjithandej legjenda frikësimi ndaj tyre, shumica e të cilave janë gënjeshtra, por që Berishës i nevojiten që të autosugjestionohet se është duke i frikësuar. Për Arben Krajën të vetmin argument ka, që dy vitet e para të jetës së tij si jurist, ishin dy vitet e fundit të diktaturës. E thotë këtë një sekretar partie, që i ka shërbyer komunizmit shumë herë më tepër se Sigurimi i Shtetit.
Por tërbimi ndaj Arben Krajës ka dhe një shpjegim tribal. Për të rregulluar raportet e tij politike me Krajën, Berisha ka bërë shef kabineti Akil Krajën, kushëririn e tij. Natyrisht për këtë nuk ka faj as Akili, as Arbeni, por truri i Berishës funksion në atë mënyrë. Meqë nuk funksionoi ky investim politik, tani i është turrur Arben Krajës si oficer sigurimi, ndërkohë që ai është jurist dhe jo oficer sigurimi. Ka mbaruar shkollën më 1988, kur dhe Berisha që ishte sekretar partie, kishte filluar të mos kishte më frikë nga komunizmi.
E vetmja gjë që mund të ndodhë është se mund të ndjehet keq shefi i tij i kabinetit, se mirë që po i shan kushëririn, se biografia e kushëririt nuk të zë, por ka pasur babain oficer sigurimi në Portin e Durrësit deri më 1990. Nuk është as ky ndonjë krim, por meqë Berisha vendos vetë standardet çfarë është krim në këtë vend, duhet të jetë më i besueshëm, që të mos duket që e bën vetëm për hallin e tij, ashtu siç në fakt është e vërteta.
Tani ky njeri ka dy vjet, që kur është shpallur “non grata”, që thotë më gjeni një fakt të vetëm kompromentues dhe unë iki. Prokuroria i gjen jo një, por disa. Tani në vend të hedhë poshtë faktet që nuk i hedh dot, se 17 kulla nuk futen kollaj në një thes, sulmon prokurorët dhe gjykatësit që merren me këtë çështje.
Pra ky nuk pranon më as faktet, as gjetësit e fakteve, as gjykuesit e fakteve. Në këto kushte debati publik nuk ka më kuptim, por duhet të shikojmë procesin juridik. Dhe ai po ecën mirë. Sidoqoftë një lëshim mund t’i bëhej lidhur me masën e sigurisë për të mos udhëtuar jashtë shtetit. Të lejohet të udhëtojë në SHBA dhe Britaninë e Madhe, që t’ia plotësojnë një dëshirë.
