Vetëm teknologjia nuk mund të mbrojë kufijtë. Teknologjia është thelbësore për menaxhimin e kufijve. Por, siç tregojnë ngjarjet e 7 tetorit, nevojitet një ekuilibër delikat midis përdorimit të tij dhe pranisë së trupave, shkruan Financial Express.
Lehtësia me të cilën sistemet e shumëpërfolura të mbrojtjes kufitare izraelite u shpërbënë më 7 tetor, vazhdon të sfidojë vëzhguesit dhe praktikuesit teksa ata kërkojnë një kuptim më të mirë të asaj që ndodhi në të vërtetë. Me një hap, Hamasi rrëzoi sistemet e gardhit të drejtuara nga teknologjia, moderne, të shtrenjta dhe të nivelit të lartë të quajtur “Muri i Hekurt”, të cilin Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) e kishin ngritur përgjatë 65 km të kufirit të tyre me Gazën në vitin 2021, për të shmangur pikërisht infiltrimin.
Në thelb, paaftësia e “gardhit të zgjuar” për të shmangur Hamasin nxjerr në pah marrëzinë e mbështetjes së tepërt në teknologji për mbrojtjen e kufijve. Teknologjia dhe makineritë nuk mund të zëvendësojnë “çizmet ushtarake” në terren në zonat e pasigurta kufitare. Ndërsa ato janë elemente thelbësore të praktikave moderne të menaxhimit të kufirit dhe sigurisë, duhet të ketë një ekuilibër delikat midis tyre dhe pranisë fizike të trupave.
I pajisur me kamera termike, radarë dhe sensorë të fundit, të cilët do të siguronin përgjigje në kohë reale nga mitralozë të telekomanduar për të shmangur çdo përpjekje për infiltrim, logjika e Tel Avivit ishte se “gardhi i zgjuar” i teknologjisë së lartë ishte i padepërtueshëm. I mbuluar me tela me gjemba dhe i fortifikuar nëpërmjet një baze të thellë betoni për të penguar lëvizjen e tunelit nga Gaza në Izrael, muri 20 metra i lartë, i ndërtuar me mbi 140,000 tonë hekur dhe çelik me një kosto prej mbi 1 miliard dollarë, iu deshën më shumë se tre vjet për t’u ndërtuar.
Ndërsa Muri i Hekurt supozohej të vepronte si një mburojë kundër Hamasit, mbështetja e tepërt në teknologji ose “fetish teknologjik”, siç përshkruhet, u hodh në tokë në ditën e sulmit të përgjakshëm të Hamasit.
Sipas IDF, 29 pika në të gjithë gardhin e zgjuar u thyen nga Hamasi më 7 tetor. Sulmi i Hamasit filloi duke ngritur fillimisht dronët e blerë komercialisht për të hedhur eksplozivë në infrastrukturën e komunikimit, armët me telekomandë dhe pikat e vëzhgimit pranë gardhit. Kjo e vuri në rrëmujë mekanizmin e mbikëqyrjes dhe reagimit të kufirit. Hamasi më pas përdori eksplozivët për të hedhur në erë pjesë të gardhit. Më në fund, ata vendosën buldozerë për të zgjeruar boshllëqet që ishin krijuar në gardhin e zgjuar përmes bombardimeve.
Kjo mundësoi që makinat, xhipat dhe biçikletat të ngarkuara me luftëtarë të Hamasit të kalonin nëpër gardh. Ndërsa postat e vëzhgimit dhe mitralozat u rrëzuan gjithashtu, shumë kaluan nëpër gardh si paragliderë. Rrjedhimisht, Hamasi nisi vargun e tij të sulmeve në të gjithë Izraelin, duke çuar në vdekjen e shumë civilëve, gjë që më pas rezultoi në shënjestrimin e pamëshirshëm të Gazës nga Izraeli dhe në konfliktin më të madh.
Në dështimin e Murit të Hekurt të Izraelit ose “gardhit të zgjuar” qëndron mbivlerësimi i aftësisë së teknologjisë për të mbrojtur rajonet kufitare të diskutueshme.
Në përpjekjen e saj për të vendosur epërsi teknologjike, IDF nënvlerësoi mundësinë e një sulmi të sofistikuar të armëve të kombinuara nga një armik me një bazë të teknologjisë së ulët. Izraeli gjithashtu dështoi në vendosjen e kushteve të paparashikuara për t’u marrë me sulmet kur mund të kishte dështime ose probleme teknologjike, duke eliminuar gjithashtu reagimin njerëzor të nevojshëm për të penguar sulmet e papritura. Superioriteti teknologjik errësoi gjykimin e IDF-së, duke i përgjumur ata në një ndjenjë të rreme sigurie.
