Nga Mero Baze
Të gjithë ata që besonin se Kuvendi i Berishës nuk mund të prodhonte ndonjë lajm, gabuan.
Gabuan në fillim ata që ishin delegatë të Kuvendit dhe nuk shkuan. Gati 60 për qind e delegatëve mungoi, edhe pse Berisha i ka shkurtuar nga 4500 në 1200. Në sallë nuk ishin as 400 prej tyre, dhe me siguri që ishin të dëshpëruar nga formaliteti i votëbesimit të Berishës.
Gabuan deputetët e Grupit Parlamentar që refuzuan të marrin pjesë në Kuvend, duke menduar se do të bëheshin fasadë e një votëbesimi formal të Berishës, kur dihej përfundimi. Për më tepër që ata dhe ashtu nuk është se i kanë raportet e mira me Berishën.
Gabuan gazetarët që mendonin se Kuvendi do ishte një formalitet qesharak i panevojshëm, për një grupim politik i cili ende nuk ka vulë dhe logo.
Gabuan, se nuk u shkoi mendja që Berisha do votëbesonte vajzën e vet si pasardhëse të tij dhe ky ishte lajmi që prodhoi.
Dhe nuk e ka menduar keq si strategji.
Së pari, me këtë votëbesimi për vajzën e tij si trashëgimtare e partisë së tij, Berisha ka sfiduar opozitën, duke i përcaktuar asaj dhe të ardhmen e saj me një “non grata” tjetër në krye.
Pra në vend të një rezolute ku të dënohej SHBA dhe të hidhej poshtë “non grata” e Berishës, ai zgjodhi një gjë dhe më radikale, duke përcaktuar që edhe pasardhësi i tij në atë parti do të jetë “non grata”.
Pra e ktheu “non grata”-n në një fat të partisë së tij. Ata që pranojnë Berishën dhe familjen e tij, duhet të pranojnë që do të jenë në një betejë afatgjatë me SHBA dhe Perëndimin, që i ka shpallur ata “non grata”.
Dhe ky është një akti i guximshëm dhe i sinqertë kundër Perëndimit nga Sali Berisha dhe mbështetësit e tij, pasi ata shpallën një betejë të përjetshme të këtij grupimi kundër SHBA, Britanisë së Madhe dhe Perëndimit në tërësi.
Së dyti, shpallja e pasardhëses, është një përgjigje për të gjithë ata që janë ambiciozë apo vërtiten rreth Berishës me shpresën që kur të vdesë ai, ata të marrin partinë apo meritat që i qëndruan besnikë.
Të gjithë duhet ta kuptojnë që do të kalojnë nga vartës të Berishës, në vartës të Argitës apo Shkëlzenit, por meqë ai mund të ketë punë me drejtësinë, hë për hë, do të jenë vartës të saj.
Dhe kjo i jep fund iluzioneve të tyre për të ardhmen rreth Berishës. Akoma më keq, kjo i jep fund dhe etikës së Berishës që bën sikur i respekton, derisa t’i heqë nga mundësia e bashkimit me Bashën.
Së treti, shpallja e Argitës si pasardhëse nga familja e tij, është një zgjedhje edhe biologjike, pasi Berisha mund të linte pasardhës edhe dhëndrin që është në burg, apo nusen e djalit, që nuk janë “non grata”. Madje nusja e djalit ka mundësi të shëtisë në Perëndim si blogere. Edhe një farë kulture e ka, se ka lexuar një libër për Merlin Monro. Madje dhe fansat i ka përafërsisht sa Berisha në rrjetet sociale.
Por nuk ja la as asaj, as dhëndrit, por vajzës, pasi vetëm kështu ai është i sigurtë që të gjithë duhet të binden qysh tani se fati i opozitës është i lidhur me fatin e familjes së Sali Berishës.
Por mbi të gjitha, përzgjedhja e Argitës, është një leksion i hidhur për çdo bashkëpunëtor të vjetër të Berishës që ka iluzionin se ai është njeri parimor dhe nuk lufton për familjen e vet. Ai mund të kishte zgjedhur fjala vjen Jozefinën, madje dhe profesor Spahon, apo dikë tjetër që i kanë qëndruar besnikë kaq vite dhe janë gati të shkojnë me të deri në varr, por ai ka hallet e veta, nuk ka hallet e tyre.
Duke legjitimuar Argitën si pasardhëse, ai legjitimon historinë e pistë të pushtetit të tij, dhe i detyron të gjithë ata që i shkojnë pas, të pranojnë si standard politik një familje të korruptuar, një baba hajdut, një nënë hajdute, një djalë hajdut, një vajzë hajdute, të gjithë të sanksionuar nga SHBBA si të përfshirë në korrupsion madhor, minim të demokracisë dhe shantazhues të sistemit të drejtësisë.
Pra Berishës nuk i mungonin njerëzit për të lënë pasardhës. Nuk i mungon as besimi tek ata. Berishës i mungon standardi politik i familjes së tij biologjike, pra ai ka nevojë të pranohet familja e tij dhe të imponohet si standard në atë parti, dhe jo të gjejë udhëheqës të pakorruptuar apo që nuk janë “non grata”.
Nën këtë frymë u zhvillua i gjithë Kuvendi i sotëm i partisë së tij me një sallë mbushur me pak se gjysma.
Duke u përpjekur t’u imponojë mbështetësve të pakt të tij, familjen e tij, Berisha dukej sikur thoshte: Deri sa të mbarojë Kuvendi, do jem me këta të shtëpisë, pastaj me ju të tjerët. Pak a shumë si ata që festojnë Vitin e Ri me shtëpinë deri më 12 të natës, pastaj dalin me shoqërinë.
