Rreth 3 miliardë vjet më parë, një shkëmb gjigant nga hapësira, katër herë më i madh se mali Everest, por edhe më i madh se meteori që çoi në zhdukjen e dinosaurëve 66 milionë vjet më parë, u përplas në Tokë, duke riformuar kushtet në planet duke bërë më të pajtueshmet për zhvillimin e jetës.
Teoria e re u prezantua në konferencën e Unionit Gjeofizik Amerikan në San Francisko dhe siç raportohet nga Washington Post, tre grupe shkencore, të cilët punuan të pavarur nga njëri-tjetri, dolën në këtë përfundim.
Ndikimi i shkëmbit gjigant hapësinor fillimisht krijoi një mjedis djallëzor. Ndikimi ishte aq i fuqishëm sa që oqeanet filluan të ziejnë. Valët e baticës u ngritën qindra metra, ndërsa magma e shkrirë binte shi nga qielli. Atmosfera u mbush me hi dhe planeti u zhyt në errësirë.
Por ishte ndryshimi i kushteve që çoi në shfaqjen e jetës. “Kushtet për zhvillimin e jetës u përmirësuan si rezultat i ndryshimit gjeologjik”, thekson Naza Drabon, gjeologe në Universitetin e Harvardit, një nga drejtueset shkencore të kërkimit.
Ujërat u përzien dhunshëm me elementët e tokës, duke rritur nivelet e hekurit, një element kritik për pothuajse të gjithë organizmat e gjallë dhe lëndëve të tjera ushqyese që favorizuan rritjen e jetës. “Përveç kësaj, kushtet e serrës që u krijuan pas ndikimit mund të kenë çuar në rritjen e erozionit dhe motit, duke injektuar lëndë ushqyese si fosfori në oqeane”, deklaroi Naza Drabon në një video që detajon kërkimin e saj.
Në kohën e goditjes, bazuar në modelet që janë zhvilluar, Toka ishte një planet i ftohtë, i mbuluar pothuajse tërësisht nga uji. Me pak fjalë, planeti ynë kishte pamjen e një bote aliene.
Toka ka marrë goditje të shumta dhe kritike nga trupat yjor. Është vlerësuar se planeti ynë u godit 16 herë midis 3.5 miliardë dhe 2.4 miliardë vjet më parë dhe një nga këto përplasje çoi në krijimin e Hënës.
