k janë të sigurt nëse e mbështesin luftën (19 përqind) ose nuk pranojnë t’i përgjigjen pyetjes (katër për qind).
Kjo do të thotë se vetëm pak më shumë se gjysma e mbështetësve të Putinit, 54 për qind mendojnë se Rusia duhet të vazhdojë luftën që Putini ka mbrojtur që nga pushtimi i Rusisë në shkurt 2022.
Në tetor 2023, vetëm 43 përqind e rusëve thanë se mbështesin vazhdimin e asaj që Kremlini i referohet si “operacioni i tij special ushtarak”. Kur u pyetën të identifikonin pozicionin e tyre për luftën, një e treta e të anketuarve zgjodhën të përgjigjeshin me jo, dhe gati një e katërta nuk pranuan të jepnin një opinion.
Këto shifra me siguri janë të njohura për Kremlinin, i cili kryen sondazhet e veta dhe lejon që të funksionojnë edhe sondazhet e pavarura. Për shkak se është më e lehtë të qeverisësh si një autokrat popullor sesa një jopopullor, Putin ndjek nga afër opinionin publik, raporton abcnews.al.
Kremlini punon pa u lodhur për të formuar këto opinione, por përpjekjet e tij për të nxitur mbështetjen për vetë Putinin kanë qenë më të suksesshme sesa përpjekjet e tij për të rritur mbështetjen për luftën.
Këto gjetje janë një lajm i mirë dhe i keq për Ukrainën dhe aleatët e saj. Zvogëlimi i mbështetjes për luftën midis qytetarëve rusë, në vetvete nuk do ta detyrojë Putinin t’i japë fund sulmit të tij ndaj vendit. Duke pasur parasysh shtypjen e gjerë të shoqërisë civile nga Kremlini dhe mospajtimin publik, ai mund të vazhdojë të bëjë luftë pa mbështetje të fortë popullore për të.
Megjithatë, mungesa e entuziazmit popullor mund ta komplikojë këtë përpjekje. Putinit do t’i duhet të mbështetet më shumë në shtypjen për të parandaluar opozitën.
Mungesa e entuziazmit popullor për vazhdimin e luftës gjithashtu e bën më të vështirë rekrutimin e ushtarëve dhe ruajtjen e moralit dhe rrit koston e blerjes së mbështetjes publike.
Në një fjalim televiziv pas sulmit terrorist të 22 marsit në një sallë koncertesh në Moskë, Putin bëri një thirrje për unitet, ndërsa pretendoi përfshirjen e Ukrainës në sulm.
Fitorja në zgjedhje ishte e lehtë, por sfidat që do të përballet janë të ashpra.
Në disa aspekte, sondazhi më i fundit i RES ofron një pamje të kthjellët të mbështetjes publike për regjimin e Putinit. Ndryshe nga shpresat e disa vëzhguesve se rënia e mbështetjes për luftën mund të shkaktojë kolapsin e sundimit të Putinit, gjetjet sugjerojnë se nuk është aq e thjeshtë.
E udhëhequr nga një ekip studiuesish të mbështetur nga Fondacioni Kombëtar i Shkencës, RES ka kontribuar në kuptimin e evolucionit të opinionit publik rus dhe sjelljes së votimit për gati tre dekada.
Në sondazhet kombëtare të kryera rreth çdo zgjedhjeje presidenciale ruse në të cilën Putin është paraqitur si kandidat, ekipi ka zbuluar se mbështetja e tij është shumëdimensionale.
Zgjedhjet e këtij muaji e mbështesin këtë model. Udhëheqësi rus vazhdon të bazohet në një bazë të gjerë mes rusëve të zakonshëm, mbështetje e ndërtuar gjatë gati një çerek shekulli që mund ta mbështesë atë edhe nëse shumë prej këtyre mbështetësve ndihen keq nga vetë lufta.
Thirrja e Putinit gjithashtu vazhdon të mbështetet në menaxhimin e tij të ekonomisë së vendit, imazhin e ti dhe gjithnjë e më shumë, vlerat konservatore që rezonojnë me shumë qytetarë rusë, raporton abcnews.al.
Por ka një tension në përpjekjet e Kremlinit për të minimizuar luftën dhe për të promovuar një ndjenjë normaliteti.
Në momente të ndryshme, duke përfshirë nisjen e fushatës së rizgjedhjes së Putinit në dhjetor 2023, ai ka theksuar se lufta e Rusisë, në Ukrainë dhe kundër Perëndimit është një luftë ekzistenciale dhe se çdo rus duhet të bëjë pjesën e tij. Një tjetër moment i tillë ishte kur Putin urdhëroi “mobilizimin e pjesshëm” në vjeshtën e vitit 2022, duke thirrur qindra mijëra rusë për të luftuar. Lëvizje të tilla kundërshtojnë mesazhet e tjera të Kremlinit që synojnë të minimizojnë luftën.
Midis mbështetësve të Putinit, kundërshtimi ndaj luftës është veçanërisht i përqendruar në grupe që kanë më shumë gjasa të rekrutohen për shërbimin ushtarak dhe të përballen me rrethana të pasigurta ekonomikisht.
Në rajonet e largëta etnike në Siberi si Buryatia, Altai dhe Zabaykalskii Krai, ku shkalla e vdekjeve mes burrave të moshës ushtarake ka qenë ndër më të lartat e Rusisë, deri në dy të tretat e mbështetësve të Putinit janë plotësisht kundër vazhdimit të luftës. Mesatarisht, në këto rajone dhe në republikat e tjera etnike, si Chuvashia dhe Udmurtia, afërsisht gjysma e të gjithë mbështetësve të Putinit shprehin ndjenja kundër luftës.
Në mënyrë të ngjashme, mbështetësit më pak të arsimuar të Putinit kanë më shumë gjasa të kundërshtojnë vazhdimin e luftës sesa homologët e tyre me diploma.
Përballë kësaj ambivalence ndaj luftës pikërisht në rajonet ku ushtria ruse ka përqendruar përpjekjet e saj për rekrutim, Kremlini nuk ka marrë asnjë shans. Pasi lejuan fillimisht kandidatin e opozitës kundër luftës Boris Nadezhdin të regjistrohej për zgjedhjet presidenciale, autoritetet ruse e skualifikuan atë me arsyetimin se firmat që ai kishte mbledhur ishin të pavlefshme.
Kërcënimi nga brenda
Që Putini të ruajë bazën e tij të mbështetjes, një fitore elektorale është më pak e rëndësishme se ajo që vjen më pas. Një valë e re mobilizimi është politika e mundshme më e kundërshtuar në horizont. Edhe shumë mbështetës të luftës nuk duken të interesuar të bëjnë sakrifica personale për të çuar përpara përpjekjet.
Në një sondazh të kohëve të fundit, shtatë nga dhjetë të anketuarit që mbështesin luftën thanë se ishin kundër një mobilizimi të ri. Në një skenar hipotetik zgjedhor, mbështetja për një kandidat ra me 25% kur të anketuarve iu tha se kandidati mbronte rekrutim masiv.
Edhe mbështetësit e Putinit ulën mbështetjen e tyre për këtë kandidat hipotetik me 16%.
Për momentin, qëndrimi zyrtar i Kremlinit është se nuk nevojitet asnjë mobilizim i ri. Rusia ka rekrutuar mjaft ushtarë me kontrata fitimprurëse gjatë vitit të kaluar për të kryer një rotacion të kufizuar dhe për të parandaluar kërkesën për më shumë trupa.
Strategjia e Kremlinit për shmangien e një mobilizimi të ri duket se është vendosja e barrës kryesore luftarake mbi grupet e margjinalizuara politikisht, pakicat etnike, të varfërit rurale dhe të dënuarit dhe të paguajë paga dhe shpërblime të mëdha për ata që dalin vullnetarë për të luftuar, raporton abcnews.al.
Në të njëjtën kohë, Kremlini u ka kërkuar grave dhe nënave të ushtarëve në front të jenë të duruar, duke premtuar përfitime të reja për veteranët e luftës që kthehen në shtëpi.
Putini ka siguruar besnikët, mbështetës të luftës dhe ata që kanë shërbyer, se ata janë “elita e vërtetë” dhe se do të shpërblehen në fund.
Vetëm koha do të tregojë nëse ai do të mbajë premtimin e tij për t’i vendosur dhe promovuar ato në kompanitë shtetërore, arsim, shoqata publike dhe qeveri, një premtim që ai bëri në fjalimin e tij vjetor në shkurt.
Nëse do të kishte më pak rusë vullnetarë, kjo do të rriste presionin për mobilizim më të gjerë, një opsion që Putini po përpiqet qartë ta shmangë.
Një ekonomi në stanjacion do ta komplikonte këtë sfidë, duke reduktuar hapësirën e tij për të manovruar dhe duke e bërë më të mundshme që ai të zgjidhte në mënyrë efektive midis luftës dhe mbështetësve të tij kryesorë.
Edhe pse analistët perëndimorë kanë sugjeruar në vlerësimet e fundit se Rusia mund të jetë duke fituar mbi Ukrainën, kjo situatë mund të ndryshojë.
Perëndimi duhet t’i japë Ukrainës mbështetjen ushtarake që i nevojitet. Në të njëjtën kohë, vendet perëndimore duhet t’i dërgojnë audiencës ruse një mesazh se kostot ekonomike dhe ushtarake të vazhdimit të luftës në Ukrainë janë më të mëdha se përfitimet.
Duke bërë këtë, Perëndimi mund të shfrytëzojë faktin se lodhja nga lufta është tani një problem për vetë Moskën dhe se pakënaqësia popullore për vazhdimin e ofensivës është reale, madje edhe mes vetë mbështetësve të Putinit.
Përpjekje të tilla për të përfituar nga kundërshtimi rus ndaj luftës nuk do ta largojnë automatikisht Putinin nga detyra.
Është e vështirë të rrëzosh një autokrat, veçanërisht në kohë lufte, madje edhe autokratët që humbin luftërat shpesh qëndrojnë në pushtet.
Diktatori irakian Saddam Hussein i mbijetoi luftërave shkatërruese kundër Iranit dhe Kuvajtit. Por mosmarrëveshja midis bazës së liderit rus duhet të shqetësojë Kremlinin.
Pas vdekjes së Aleksei Navalny në shkurt, mund të duket se regjimi i ka eliminuar të gjitha burimet e mundshme të opozitës. Por kërcënimi më i madh i Putinit tani mund të vijë nga vetë mbështetësit e tij aktualë.
Politikat e Putinit nuk kanë ndjekur gjithmonë opinionin publik, por ai në përgjithësi ka shmangur marrjen e hapave , të tilla si rritja e moshës së pensionit që janë gjerësisht jopopullore dhe mobilizimi ushtarak sigurisht që bie në këtë kategori, raporton abcnews.al.
Për më tepër, pavarësisht nga përpjekjet më të mira të Kremlinit, edhe mbështetësit e vendosur të Putinit janë kryesisht ambivalentë për luftën.
Fakti që Kremlini i kushton kaq shumë energji për të zhdukur edhe forma të parëndësishme të aktivitetit antiluftë, sugjeron se ai është plotësisht i vetëdijshëm për rrezikun që paraqet një pakënaqësi e tillë, një rrezik që as një fitore dërrmuese elektorale nuk mund ta fshehë.
