Grupi i mbrojtjes së kryetarit të Bashkisë Erion Veliaj I ka kërkuar Gjykatës së Apelit në Tiranë të konsideroj të paligjshëm masën e arrestit duke i atribuar personit nën hetim Erion Veliaj, veprën e “Korrupsionit pasiv i funksionarëve të lartë shtetëror ose i të zgjedhurve vendorë”.
Prezumohet që z. Erion Veliaj ka favorizuar persona juridikë dhe administratorë të tyre që po hetohen për nenin 245 të Kodit Penal, pasi paskan përfituar padrejtësisht fonde apo punë publike nga Bashkia Tiranë, por ka një mungesë totale të provueshmërisë së këtij fakti penal të pretenduar, duke ia atribuar këtë akuzë në nivel aludimesh, të pamjaftueshme edhe për standartin që kërkohet në lëndë mase sigurimi, atë të dyshimit të arsyeshëm, i cili rezulton të jetë i pabazuar në prova. Të hetuarit mohojnë çdo element kundërligjshmërie përgjatë aktivitetit të tyre lidhur me Bashkinë Tiranë dhe në tërësi vepra penale e parashikuar nga neni 260 i Kodit Penal nuk formësohet në asnjë prej elementeve të saj.
Në të njëjtën nivel paprovueshmërie rezulton edhe fakti tjetër që z. Veliaj i atribuohet, firmosja e disa urdhrave të shpenzimeve për projekte artistiko-kulturore të financuara nga Bashkia Tiranë, ku përfitues paraqiten disa OJF apo shoqërive me përgjegjësi të kufizuar që organi i akuzës i paraqet si të zotëruara në mënyrë indirekte nga znj. Xoxa dhe familjarë të saj.
Sqarojmë Gjykatën e Apelit se për këtë fushë të aktivitetit të Bashkisë Tiranë, aktiviteteve kulturore, artistike, rinore e sportive, prej vitit 2016 e në vijim, Këshilli Bashkiak si organ përfaqësues i Bashkisë Tiranë, ka vendosur që të miratojë ngritjen e një Këshilli Artistik-Kulturor, në përbërje të të cilit janë 9 anëtarë emra të shquar të jetës artistike, kulturore e sportive të vendit. Është pikërisht ky këshill organi kolegjial që vendos për miratimin e projektit konkret që do të financohet nga Bashkia Tiranë.
Ajo që vlen për t’u theksuar është roli i z. Erion Veliaj, i cili prej vitit 2018 sipas urdhrit Nr.31086 datë 15.08.2018 “Për delegimin e kompetencave”, ka urdhëruar delegimin e kompetencave të tij tek zëvendëskryetari i Bashkisë për çështjet që lidhen me nënshkrimin e urdhrave për mbështetjen financiare të projekteve artistiko-kulturore të Këshillit Artistiko-Kulturor, për firmosjen e kontratave apo akteve të nevojshme me subjektet apo organizatorët që realizojnë projekte të tilla etj. Pra shumë vite më parë nga data e fakteve objekt hetimi, z. Veliaj ka ndërmarrë hapa konkrete për të deleguar këtë sferë veprimtarie të Bashkisë Tiranë tek një organ kolegjial apo zvkryetari i bashkisë. Dijenia e tij për përfituesit e këtyre projekteve duhet të provohet, jo të prezumohet.
Organi i akuzës dhe Gjykata e Posaçme nuk kanë treguar asnjë kujdes për të “kuptuar’ sesi arrihet deri në momentin e nënshkrimit të urdhrit të shpenzimit nga z. Veliaj. OJF-të që kanë përfituar pagesa nga Bashkia Tiranë fillimisht paraqesin një projekt të propozuar prej tyre, aplikim i cili shoqërohet me një preventiv të punëve që do të kryhen. Ky projekt duhet të miratohet me vendim nga Këshilli Artistiko-Kulturor i Bashkisë Tiranë, më pas zëvendëskryetari i Bashkisë, nënshkruan akt-marrëveshjen me OJF-në aplikuese, e cila lëshon faturën tatimore në zbatim të sa më sipër, situacion për kryerjen e punimeve etj. Këto punë e projekte janë kryer realisht, faturat pasqyrojnë shpenzime dhe vlera konkrete të kaluara në rrugë bankare, të cilat nuk mund të serviren si vlera që përbëjnë përfitim të parregullt.
Vetëm pas kryerjes së këtyre procedurave që zgjasin disa muaj, nga tre nëpunës të rolit regjistrues, zbatues dhe një nëpunës thesari, hartohet urdhri i shpenzimit për projektin kulturor konkret të financuar nga Bashkia Tiranë, bashkalidhur gjithë dokumentacioni i sipërcituar, e në vijim ky urdhër shpenzimi i paraqitet për nënshkrim z. Erjon Veliaj, i cili ka për detyrë funksionale nënshkrimin e akteve të tilla, në cilësinë e organit ekzekutiv të njësisë vendore. Asnjë kujdes nuk ka treguar organi i akuzës apo Gjykata në sqarimin e këtyre momenteve, veçanërisht në qelizat e urdhrit të shpenzimit ku pasqyrohen të dhënat për kreditorin përfitues, ku përveç emrave të OJF-ve përfituese, nuk ka asnjë detaj mbi zotëruesit e tyre. Edhe në këtë drejtim, z. Veliaj i është atribuar një fakt penal nën doza të thella paragjykimi, pa asnjë provë që e implikon atë në veprimtari korruptive.
Ndaj vlerësojmë se edhe fakti penal që referon tek neni 287 i Kodit Penal i atribuohet padrejtësisht z. Veliaj, me qëllim rëndimin e pozitës së tij në një procedim penal ku ai, në thelb nuk mund të ngarkohet me përgjegjësi penale, për shkak se vepra penale nga e cila dyshohet se gjererohen të ardhura (neni 260 i Kodit Penal), mbetet në një nivel paprovueshmërie totale. Neni 287 i Kodit Penal nuk është një vepër penale formale e nuk mund t’i atribuohet asnjë personi bazuar në prezumime, pasi organi i akuzës i ka patur të gjitha mundësi që përgjatë këtij afati kohor Korrik 2023 – Shkurt 2025, të administronte të dhëna shkresore e të servirte provueshmërinë e faktit penal mbi një bazë shkencore, siç mund të ishte kryerja e një akti ekspertimi kontabël, e më pas të konkludonte nëse ka të dhëna për pastrim të produkteve të veprës penale apo jo.
