Plani i Donald Trump që SHBA të marrë përsipër dhe të zotërojë Gazën, duke rivendosur popullsinë e saj nuk do të ndodhë. BBC shkruan se ky plan kërkon bashkëpunimin e shteteve arabe që e kanë refuzuar. Ato përfshijnë Jordaninë dhe Egjiptin vede që Trump dëshiron të marrë në palestinezët e Gazës dhe Arabinë Saudite, e cila mund të pritet të paguajë faturën. Aleatët perëndimorë të SHBA-së dhe Izraelit janë gjithashtu kundër kësaj ideje. Disa ndoshta shumë palestinezë në Gaza mund të tundohen të largohen nëse do të kishin mundësi.
Por edhe nëse një milion do të largoheshin, deri në 1.2 milionë të tjerë do të ishin ende atje. Me sa duket, Shtetet e Bashkuara pronarët e rinj të “Rivierës së Lindjes së Mesme” të Trump-it do të duhet të përdorin forcën për t’i larguar ato. Pas ndërhyrjes katastrofike të Amerikës në Irak në 2003, kjo do të ishte thellësisht e papëlqyeshme në SHBA. Do të ishte fundi përfundimtar i çdo shprese të vazhdueshme se një zgjidhje me dy shtete ishte e mundur. Kjo është aspirata që një konflikt më shumë se një shekullor të mund të përfundonte me krijimin e një Palestine të pavarur përkrah Izraelit.
Qeveria Netanyahu është me vendosmëri kundër kësaj ideje dhe gjatë viteve të bisedimeve të dështuara të paqes, “dy shtete për dy popuj” u bë një slogan bosh. Por ajo ka qenë një pikë qendrore e politikës së jashtme të SHBA-së që nga fillimi i viteve 1990. Plani i Trump do të shkelte gjithashtu ligjin ndërkombëtar. Pohimet tashmë të paqarta të Amerikës se ajo beson në një rend ndërkombëtar të bazuar në rregulla do të shpërbëheshin. Ambiciet territoriale të Rusisë në Ukrainë dhe të Kinës në Tajvan do të jenë me turbocharged.
Çfarë do të thotë për rajonin?
Pse të shqetësoheni për të gjitha këto nëse nuk do të ndodhë të paktën jo në mënyrën se si Trump njoftoi në Uashington, i parë nga një Benjamin Netanyahu i qeshur dhe i kënaqur qartë? Përgjigja është se komentet e Trump, sado të çuditshme, do të kenë pasoja. Ai është presidenti i Shteteve të Bashkuara, njeriu më i fuqishëm në botë nuk është më një prezantues i realitetit televiziv dhe shpresëdhënës politik që përpiqet të rrëmbejë titujt kryesorë.
Një burim i lartë arab tha se mund të ishte “gjuri i vdekjes”. Mungesa e një plani për qeverisjen e ardhshme të Gazës është tashmë një gabim në marrëveshje. Tani Trump ka ofruar një të tillë, dhe edhe nëse nuk realizohet, ai shtyp butona shumë të mëdhenj në mendjet e palestinezëve dhe izraelitëve.
Udhëheqësit e tyre janë pjesë e qeverisë së Netanyahut dhe e mbajnë atë në pushtet dhe ata janë të kënaqur. Ata duan që lufta në Gaza të rifillojë me objektivin afatgjatë për të larguar palestinezët dhe për t’i zëvendësuar ata me hebrenj. Ministri i financave Bezalel Smotrich tha se Trump kishte dhënë përgjigjen për të ardhmen e Gazës pas sulmeve të 7 tetorit.
Deklarata e tij thoshte se “kushdo që kreu masakrën më të tmerrshme në tokën tonë do ta gjejë veten duke humbur tokën e tij përgjithmonë. Tani ne do të veprojmë për të varrosur përfundimisht, me ndihmën e Zotit, idenë e rrezikshme të një shteti palestinez.”
Udhëheqësit e opozitës centriste në Izrael kanë qenë më pak të paqartë, ndoshta nga frika e telasheve përpara, por i kanë ofruar një mirëseardhje të sjellshme planit. Hamasi dhe grupet e tjera të armatosura palestineze mund të ndjejnë nevojën t’i përgjigjen Trumpit me një lloj shfaqjeje force kundër Izraelit.
Më shumë se 700,000 palestinezë u larguan ose u detyruan të largoheshin nga shtëpitë e tyre nga forcat izraelite. Të gjithë, përveç një pakice, nuk u lejuan kurrë të ktheheshin dhe Izraeli miratoi ligje që ende përdor për të konfiskuar pronat e tyre. Tani frika do të jetë se do të ndodhë përsëri.
Shumë palestinezë tashmë besonin se Izraeli po përdorte luftën kundër Hamasit për të shkatërruar Gazën dhe për të dëbuar popullsinë. Është pjesë e akuzës së tyre se Izraeli po kryen gjenocid dhe tani ata mund të besojnë se Donald Trump po shton peshën e tij në planet e Izraelit.
Vetëm për shkak se Trump thotë diçka, kjo nuk e bën atë të vërtetë apo të sigurt. Deklaratat e tij shpesh janë më shumë si hapje e lojërave në një negociatë të pasurive të paluajtshme sesa shprehje e politikës së vendosur të Shteteve të Bashkuara. Ndoshta Trump po përhap një farë konfuzioni ndërsa punon në një plan tjetër. Thuhet se ai dëshiron të marrë çmimin Nobel për paqe.
Paqebërësit e Lindjes së Mesme, edhe kur nuk ia dalin përfundimisht, kanë një histori të fortë për ta fituar atë. Ndërsa bota po përtypte njoftimin e tij për Gazën, ai postoi në platformën e tij “Truth Social” dëshirën e tij për një “marrëveshje paqeje bërthamore të verifikuar” me Iranin. Regjimi iranian mohon se dëshiron armë bërthamore, por ka pasur një debat të hapur në Teheran nëse ata janë tani aq të kërcënuar sa kanë nevojë për parandalimin përfundimtar.
Për shumë vite Netanyahu ka kërkuar që SHBA, me ndihmën e Izraelit, të shkatërrojë vendet bërthamore të Iranit. Bërja e një marrëveshjeje me Iranin nuk ishte kurrë pjesë e planit të tij. Gjatë mandatit të parë të Trump, Netanyahu zhvilloi një fushatë të gjatë dhe të suksesshme për ta bindur atë që të tërhiqte SHBA-në nga marrëveshja bërthamore e nënshkruar nga administrata e Barack Obamës me Iranin.
Nëse Trump donte t’i hidhte diçka të djathtës izraelite për t’i mbajtur ata të lumtur, ndërsa ai bën uvertura me iranianët, ai ia ka dalë. Por ai gjithashtu ka krijuar pasiguri dhe ka injektuar më shumë paqëndrueshmëri në rajonin më të trazuar të botës./BBC
