The Times
Starmer, 1.73 m i gjatë, hodhi një vështrim lart nga Rama. Rama, 2.01 m i gjatë, hodhi një vështrim poshtë nga Starmer.
Më keq se kaq, kjo ishte paraqitja e parë publike ndonjëherë e dysheve Starmer-Rama, dhe të dy kishin harruar tekstin.
Sir Keir Starmer kishte bërë shumë zhurmë për faktin që ishte kryeministri i parë britanik që kryente një vizitë zyrtare në Shqipëri.
Takimi i tij me kryeministrin shqiptar dhe ish-basketbollistin profesionist Edi Rama ishte takimi i parë ndonjëherë në nivel të lartë midis dy vendeve. Ai gjithashtu nuk e kishte fshehur aspak, natën më parë, se pika kryesore e takimit ishte diskutimi për “zgjidhje migracioni” midis dy vendeve.
Zgjidhjet që kishte në mendje përfshinin “qendra kthimi” në vende të treta, ku azilkërkuesit që kishin shteruar të gjitha rrugët ligjore të apelimit mund të dërgoheshin për të parandaluar vonesa të mëtejshme.
Atëherë pse po qëndronte këtu, të nesërmen në mëngjes, në skenën e një konference për shtyp në Tiranë, duke dëgjuar Edi Ramën të përjashtonte plotësisht çdo mundësi që kjo të ndodhte? Ky nuk ishte skenari që ishte menduar për shfaqjen Starmer-Rama.
Çfarë kishte shkuar keq? A kishte qenë… një truk i natës? Kryeministri po përpiqej të buzëqeshte, por ajri ishte aq i rëndë dhe i thatë. Zëra të çuditshëm — në këtë rast shqiptarë — po thoshin gjëra që ai nuk i kuptonte. Nëse nuk e keni kuptuar ende se çfarë po ndodh këtu, atëherë më vjen natyrshëm të kërkoj falje — ishte një verë mizore, mizore.
Siç dihet mirë, Rama ka bërë tashmë një marrëveshje me Italinë për të pritur një qendër kthimi për azilkërkuesit, por këtu ai po e sqaronte qartë që nuk do të kishte marrëveshje të tjera të ngjashme.
“Kam qenë shumë i qartë që nga dita e parë,” tha Rama. “Ky proces ishte një rast i vetëm me Italinë. Na kanë pyetur disa vende nëse jemi të hapur për këtë, dhe ne kemi thënë jo, sepse jemi besnikë ndaj martesës me Italinë dhe pjesa tjetër është thjesht dashuri.”
