Nga Petro Koçi
Nevoja uleritese e opozites per tu ringjallur eshte shpalosur keto dite me nje blasfemi po aq uleritese.
E kryqezuan Jezu Krishtin moralisht duke e krahasuar me nje djall politik qe i ka bere shtetit dhe shoqerise te zeza spektakolare.
Njeriu qe udhehoqi pergjakjen e zgjedhjeve te 26 Majit 96, ideatori i shkaterrimit te institucioneve ne 97 en, autori i sulmit mbi shtetin ne 14 Shtator 98, vrasesi me snajper politik i 4 deshmoreve ne 21 Janar 2011, lideri i sulmit mbi seline e PD u shpall Krishti i opozites.
Nje fyerje e paperballueshme per cdo besimtar te demokracise.
Por nuk eshte vetem kaq. Ne vetvete kjo thirrme blasfemike deshmon nevojen uleritese te opozites per tu ringritur, per tu reformuar e per tu rinovuar, per tu modernizuar.
Eshte nje ulerime instiktive per ndryshim, per te kapercyer krizen e brendshme morale, politike dhe ligjore. Por mbetet thjesht nje ulerime si viktime e nje iluzioni te pariparueshem mendor.
Fatkeqesisht rinimi politik i kesaj opozite po konceptohet si rindertim azileje.
Imagjinoni cfare perspektive “madheshtore” po gatuhet ne mendjet e besnikeve dhe pengjeve te se kaluares qe smund te kthehet me.
Prandaj them se ky zevendesimi konceptual i Krishtit me Djallin eshte nje martese e nevojes uleritese per sherim me nje iluzion mendor patologjik te pasherueshem per momentin.
Nje gje eshte e sigurt; shqiptaret nuk e pranojne prapakthimin!
