Nga Natalia Antonova/ Ndërsa hetimi për t razirat e Kapitolit vazhdon, Rusia shfaqet shumë herë në mendjen e shumë njerëzve – dhe madje ka pretendime se rusët ishin të p ërfshirë drejtpërdrejt në terren. Kjo nuk është për t’u h abitur, dhe jo vetëm për shkak se h etimi për lidhjet e ish-Presidentit Donald Trump me Rusinë mbizotëronte në tituj për kaq gjatë. Sidoqoftë, p roblemi me përpjekjen për të përcaktuar ngjarjet e 6 janarit me Rusinë, ose përpjekja për të portretizuar veprimet e Trump si të drejtuara nga rusët, mund t’i largojë amerikanët nga vlerësimi i d ështimeve të sistemit të tyre dhe t’i drejtojë drejt f ajësimit të një pale të huaj që nuk është në të vërtetë aq e fuqishme sa disa mund të mendojnë.
Padyshim, inteligjenca ruse luajti një rol në zgjedhjet 2016, siç konkludoi dhe Robert Mueller. Por e vërteta është se zgjedhja e një ylli televiziv narcisist me një prirje për të ngurtësuar njerëzit ishte, në fund të fundit, një zgjedhje amerikane. E njëjta gjë vlen edhe për r acizmin performues të pandërprerë të Trump. Në një vend me një histori të n darjes racore aq të thellë sa ajo e Amerikës, a është me të vërtetë një befasi që një njeri që i drejtohet votës së s upremacistëve të bardhë mund të arrijë aq larg sa bëri Trump? Klani i Trump i ngjan d iktatorëve të ndryshëm post-sovjetikë. Shkathtësia a gresive, nihilizmi ligjor, k orrupsioni i zhveshur, mentaliteti i turmës që zëvendësoi diplomacinë me një show të personalizuar të reklamuar mirë – ngjashmëritë ishin mbresëlënëse, transmeton lexo.com.al.
Por Trump nuk kishte kurrë nevojë për të qenë vegël e Presidentit rus Vladimir Putin në mënyrë që të përmbushte dëshirën e Putinit për një SHBA të demoralizuar dhe në kundërshtim me vetveten. E vetmja gjë që Trump duhej të bënte ishte për të qenë vetvetja vetvetja; një njeri i k otë dhe m izor, i papërshtatshëm për shërbim publik. Edhe kur sulmi i Kapitolit shërbeu si shprehja përfundimtare e kotësisë së Trump – siç theksoi Ben Sasse, Trump ishte i kënaqur nga ajo që ndodhi, pasi veprimet e mbështetësve të tij ushqyen egon e tij – disa njerëz këmbëngulnin që Rusia duhej fajësuar.
Për këtë nuk ndihmoi as fakti që një grua e re me emrin Riley June Williams, e cila kishte sulmuar Kapitolin së bashku me tifozët e tjerë të Trump, u tha miqve se po planifikonte t’u shesë rusëve një laptop të vjedhur nga zyra e Nancy Pelosi. Pretendimi dukej si një trillim, ose përndryshe si një lloj plani që do të bënte një i ri që dëshiron të duket si një revolucionar – por natyrshëm e entuziazmoi internetin. Në epokën e hakerave të pakontrolluar rusë, kush mund ta fajësojë internetin për entuziazmin? Gjithsesi, m ania ruse është në fund të fundit një shpërqendrim – një përpjekje për t’u larguar nga dashuria jonë kolektive për komplotet e dyshimta dhe paaftësia jonë për t’u kërkuar llogari njerëzve të pasur, transmeton lexo.com.al.
Përpjekja e dështuar e g rushtit të shtetit të Trump në 6 janar ndoqi të njëjtat modele krejtësisht amerikane si fushata e tij zgjedhore dhe presidenca. Ishte një spektakël për një njeri që i pëlqejnë spektaklet dhe inkurajon mbështetësit e tij të marrin pjesë në to: një p ërplasje midis botës së mediave sociale dhe realitetit të ftohtë e të a shpër të ligjit. Ishte plot njerëz të çuditshëm dhe t radhtarë e kstremistë – duke përfshirë, siç u duk, t radhtarë që punonin nga brenda – një pasqyrim i përsosur i mungesës së besnikërisë së vetë Trump ndaj gjithçkaje përveç egos së tij. Ishte, në shumë mënyra, aq e shëmtuar sa brendësitë e arta, të cilave vetë Trump i pëlqen. Teoritë e k onspiracionit që s ulmuesit ndoqën nuk u lindën në ndonjë komplot të FSB-së ose GRU-së; ato me sa duket u krijuan nga një p ornograf emigrant në Filipine dhe u shpallën nga anëtarët aktualë të Kongresit.
Kur protestuesit transmetuan me gëzim video dhe postuan fotografi nga Kapitoli, ata e bënë këtë nga një realitet alternativ i pushtuar nga Trump që është i fiksuar pas TV. Nga pikëpamja ligjore ishte absolutisht një budallallëk, por ishte gjithashtu një shenjë se sa thellësisht e ndajnë varësinë e Trumpit për famën, për tu parë. Fshehja e fytyrave të tyre do të kishte mposhtur pikë së pari faktin që të ishin atje. Ju nuk mund të merrni pëlqime dhe komente nëse përpiqeni të qëndroni të fshehtë dhe sigurisht nuk mund të imitoni idhullin tuaj n arcizist pa vepruar vetë si n arcizist. K ryengritësit nuk besuan se do të përballen me pasoja, sepse Trump i bëri pasojat të parëndësishme për ta – shikoni sa lehtë ai ka dalë vetë nga telashet shumë herë më parë – dhe sepse kështu nuk fillon dot rrëfimi i realitetit të TV-së së pavlerë. Bastisja e shtëpive të tyre më vonë nga FBI nuk ishte në shënimet e prodhimit të askujt. Nuk është mënyra se si duhej të mbaronte historia, me udhëheqësin e tyre që i shiti ata ndërsa ishin përballë gjykatave, transmeton lexo.com.al.
Çfarë mund të jetë më amerikane, më e ngjashme si Great Gatsby? Një person i pasur i pamatur nxit d hunë, dhe për të parafrazuar F. Scott Fitzgerald, “tërhiqet në paratë e tij”. Në kohën që një p eng kupton se është p eng, është tepër vonë. Në të vërtetë, qeveria ruse do të dëshirojë gjithmonë të përfitojë nga t razirat në tokën amerikane. Vendi ka një histori të gjatë të s hfrytëzimit të r acizmit të d hunshëm amerikan. Putini e përdori Trump dhe është i detyruar të vazhdojë të përfitojë nga n darjet që Trump ka inkurajuar. Sulmi i Kapitolit ishte thelbësor për mullirin e p ropaganduesve rusë, edhe nëse ata nuk e n xisnin atë në të vërtetë. Presidenca e Biden është një fillim i ri por nuk do të bëjë që kjo lloj a rmiqësie ruse të zhduket thjesht. Kjo është arsyeja pse një kujdes i ndjeshëm për përpjekjet ruse nuk mund të dëmtojë.
Në të njëjtën kohë, Shtetet e Bashkuara nuk mund të shërohen nga vitet e Trump ndërsa hedhin faj mbi Rusinë sa herë që diçka shkon keq, dhe sigurisht jo nëse amerikanët vazhdojnë të krahasojnë p roblemet tona të brendshme me historinë e paqëndrueshmërisë së Rusisë. Në vend të kësaj, është më e dobishme të mendosh për konvergjencën elitare – Trump filloi t’i ngjante një d iktatori post-sovjetik, sepse nihilistët e pasur dhe të k orruptuar kanë tendencë të kenë vlera dhe pikëpamje të ngjashme për jetën. Ata e vlerësojnë fuqinë për hir të tij dhe e shohin shtetin komb thjesht si një koleksion të gjerë burimesh financiare për ta dhe familjet e tyre për të p laçkitur.
Duke zgjedhur Biden, Shtetet e Bashkuara u angazhuan, të paktën në periudhën afatshkurtër, në një rrugë tjetër. Është një opsion që vendet e tjera nuk kanë pasur fatin ta shijojnë. Por tranzicioni pothuajse paqësor i pushtetit doli të ishte një traditë shumë më e brishtë sesa mendonin amerikanët. Të kërkosh burime të huaja fajësimi në vend që të merresh me a rmiqtë e brendshëm nuk do ta rregullojë atë problem./ForeignPolicy/Lexo.com.al/e.c.
