Presidenti Biden e bëri të qartë javën e kaluar se përpjekja e tij për të ringjallur marrëdhëniet e SHBA me aleatët tradicionalë në Evropë nuk është thjesht çështje e rivendosjes së një status quo-je të p rishur nga Donald Trump. “Ne jemi,” tha ai në një fjalim në Konferencën e Sigurisë së Mynihut, “në mes të d ebatit themelor për të ardhmen dhe drejtimin e botës sonë”, një g arë midis demokracisë dhe a utokracisë. “Misioni nxitës” i demokracive, argumentoi ai, duhet të jetë për të mb izotëruar në këtë l uftë me Rusinë, Kinën dhe d iktaturat e tjera. Kjo do të kërkojë një partneritet të ngushtë. Siç z. Biden pranoi në heshtje, ndërtimi i koalicionit demokratik transatlantik mund të mos jetë i lehtë.
Bashkimi Evropian përfundoi kohët e fundit një marrëveshje të madhe tregtare me Kinën, pavarësisht nga sinjalet nga administrata e ardhshme e Biden që të qëndronte jashtë saj. Franca është në mesin e disa qeverive që s htyn për detente sesa për k onfrontim të mëtejshëm me r egjimin e Vladimir Putin. Megjithëse ata e kanë mirëpritur deklaratën e z. Biden se administrata e tij është “e vendosur të ribashkohet me Evropën”, shumë evropianë kanë qartësisht d yshime nëse politikat e “Amerika e Para” të z. Trump janë z hdukur për mirë, transmeton lexo.com.al.
Në fund, z. Putin dhe s undimtari kinez Xi Jinping mund të çojnë përpara kauzën e z. Biden. Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov doli nga rruga e tij për të k undërshtuar dhe p oshtëruar shefin e politikës së jashtme të Bashkimit Evropian kur zyrtari i BE vizitoi Moskën këtë muaj. Dhe k ritikat e a shpra të marrëveshjes BE-Kinë në dritën e s htypjeve të fundit të Pekinit ndaj Hong Kongut dhe pakicës Ujgure mund të kenë n xitur deklaratën e Kancelares gjermane Angela Merkel në Mynih se “si partnerë transatlantikë dhe demokraci, ne duhet të bëjmë diçka për t’iu k undërvënë ndikimit global” të Kinës.
Tani për tani, administrata e Biden meriton meritë për përputhjen e re torikës së saj me disa lëvizje të afta të hapjes me evropianët. Javën e kaluar, administrata hoqi dorë nga përpjekja vetë-s hkatërruese e administratës Trump për të d etyruar në mënyrë të njëanshme rivendosjen e s anksioneve të OKB-së mbi Iranin – një gamë e r efuzuar nga Britania, Franca dhe të gjithë, përveç një anëtari tjetër të Këshillit të Sigurimit. Sekretari i Shtetit Antony Blinken pranoi më pas ofertën e BE për të mbajtur diskutime për rivendosjen e marrëveshjes ndërkombëtare të 2015 që k ufizon programin b ërthamor të Iranit, të cilin administrata Trump e hodhi poshtë. Veprimet paralele patën efektin e vënies së Iranit nën mbrojtje; ajo u përgjigj duke u larguar nga një k ërcënim për t’i dhënë fund bashkëpunimit me inspektorët bërthamorë të OKB, transmeton lexo.com.al.
Departamenti i Shtetit kaloi gjithashtu në heshtje javën e kaluar për zbatimin e s anksioneve ndaj kompanive shtesë që ndërtojnë tubacionin Nord Stream 2 midis Rusisë dhe Gjermanisë, objekt i një g rindjeje të konsiderueshme midis administratës Trump dhe Berlinit. Z. Biden e ka quajtur me të drejtë tubacionin një “marrëveshje të k eqe” për shkak të potencialit të tij për rritjen e levave ruse mbi Evropë dhe për d obësimin e Ukrainës, e cila aktualisht përfiton nga tranziti i gazit rus nëpër territorin e saj.
Por, përpjekja për të v rarë projektin kur është 90 për qind i plotë rr ezikon prishjen e marrëdhënieve me kombin më të fuqishëm të Evropës, i cili duhet të jetë në qendër të çdo aleance demokratike për të l uftuar a utokracinë. Z. Blinken thuhet se po kërkon mënyra për të zbutur p roblemin e tubacionit, ndoshta përmes garancive për Ukrainën. Kjo është një qasje që me të drejtë e mban administratën e re të përqendruar në s fidën më të madhe që përshkroi z. Biden./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
