Media izraelite dhe klasa politike kanë qenë të t urbulluara për vonesën në komunikim midis Kryeministrit Benjamin Netanyahu dhe Presidentit Biden. Gjatë katër javëve të para të administratës së re të SHBA, z. Biden foli në telefon me udhëheqësit e pothuajse çdo aleati të madh të SHBA, së bashku me ata të Rusisë dhe Kinës. Por ai nuk e telefonoi z. Netanyahu deri të mërkurën. Megjithëse Shtëpia e Bardhë thotë se vonesa nuk ishte “e qëllimshme”, izraelitët nuk e besojnë këtë: “është një shenjë e qartë e pakënaqësisë” (së z. Biden), tha Dani Dayan, një k undërshtar i Netanyahut që shërbeu si konsull i përgjithshëm izraelit në New York.
Nëse po, Presidenti i ri kishte disa arsye. Z. Netanyahu ka një histori të gjatë të aleancës me republikanët e SHBA dhe të ndihmës ndaj kandidatëve presidencialë të partisë republikane. Ndërsa Presidenti i atëhershëm Donald Trump filloi fushatën e tij të rizgjedhjes vitin e kaluar, udhëheqësi izraelit udhëtoi në Uashington për të mbështetur planin e paqes së Lindjes së Mesme që do të lindte së shpejti nga z. Trump dhe e quajti atë “mikun më të madh që Izraeli ka pasur ndonjëherë në Shtëpinë e Bardhë”, transmeton lexo.com.al.
Më konkretisht, në një përpjekje të dukshme për të paraparë politikat e mundshme të administratës së Biden, z. Netanyahu miratoi ndërtimin e qindra njësive të reja strehimi në Bregun Perëndimor gjatë tranzicionit dhe mbajti një fjalim duke hedhur poshtë planin e z. Biden për t’u bashkuar me një marrëveshje ndërkombëtare që k ufizon programin b ërthamor të Iranit. Në një intervistë në televizionin izraelit të hënën, Kryeministri veteran, i cili përballet me zgjedhjet në muajin tjetër, tha se ai dhe z. Biden kishin “m osmarrëveshje në lidhje me Iranin, për çështjen palestineze” dhe e paraqiti veten si më të ngjarë t’i “k undërvihej” Presidentit të ri të SHBA-së sesa rivali i tij udhëheqës liberal.
Padyshim që reagimi në Izrael është e e kzagjeruar: Presidenti Biden e ka njohur z. Netanyahu për dekada dhe me siguri do të vazhdojë marrëdhëniet me të. Por, g oditja nga largësia nga lideri izraelit është një veprim i mençur. Në terma afatshkurtër, ai duhet të sigurojë që izraelitët, të cilët janë të d etyruar të votojnë për herë të katërt në dy vjet, të kenë një kuptim të qartë për gjendjen e d obët të marrëdhënieve midis z. Netanyahu dhe partisë që tani kontrollon tek dy dhomat e Kongresit si dhe tek Shtëpia e Bardhë. Në një sondazh të vitit 2019, vlerësimi i z. Netanyahu midis demokratëve të SHBA ishte 14 për qind, dhe ndoshta ka rënë që prej asaj kohe. Z. Biden do të kishte gjithashtu të drejtë të shmangte g abimin e Presidentit Barak Obama, i cili mendoi se mund të punonte me z. Netanyahu për të zgjidhur k onfliktin izraelo-palestinez dhe vazhdoi për shumë kohë pasi u bë e qartë se përpjekja ishte e k otë. Sekretari i Shtetit i z. Biden, Antony Blinken, ka vendosur me të drejtë qëllimin më modest të ruajtjes së mundësisë së shtetësisë palestineze për ditën kur izraelitët dhe palestinezët të kenë udhëheqës më të mirë, transmeton lexo.com.al.
Ndërkohë, z. Biden nuk duhet ta lejojë z. Netanyahu të pengojë shpresën e tij për të ringjallur dhe zgjeruar marrëveshjen b ërthamore të Iranit. Izraeli k ëmbëngul se Shtetet e Bashkuara duhet të mbajnë “s anksione s hkatërruese” dhe “një k ërcënim u shtarak të besueshëm” kundër Teheranit, siç e deklaroi këtë javë Ambasadori i tij në Shtetet e Bashkuara, Gilad Erdan. Por ndjekja trevjeçare e administratës Trump të kësaj strategjie arriti vetëm në kthimin e Teheranit prag prodhimit të a rmëve b ërthamore. Mund të ndodhë që vetë Irani do ta bëjë të pamundur që z. Biden të ribashkohet me marrëveshjen. Por ai nuk duhet ta lejojë z. Netanyahu të qëndrojë në rrugën e tij./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
