Shkëmbimi i mprehtë që nisi bisedimet e para të nivelit të lartë të administratës Biden me Kinën javën e kaluar, ngacmoi disa n erva në Uashington. Pasi Sekretari i Shtetit Antony Blinken përshkroi r egjimin e Xi Jinping si një “k ërcënim për stabilitetin global” dhe k ritikoi s htypjen e tij në Hong Kong dhe rajonin e Xinjiang, Yang Jiechi i Kinës u përgjigj me një leksion 17-minutësh, ku ndër të tjera, këshilloi Shtetet e Bashkuara të “ndalojnë së përparuari demokracinë e tyre në pjesën tjetër të botës”. Disa persona si nga e majta demokratike ashtu edhe nga e djathta Trumpiste duket se pajtohen me të: Ata kanë këshilluar administratën e re të ndalojë thirrjen ndaj Pekinit për të drejtat e njeriut dhe të përqendrohet në interesa më pragmatike.
Në fakt, fjalimi i z. Blinken dhe lëvizjet e tjera të a shpra hapëse nga ekipi i Biden ishin pikërisht rifillimi që u desh pas trajtimit të h utuar dhe shpesh k ontradiktor të administratës Trump të Kinës. Si President, Donald Trump lëshoi në mënyrë të përsëritur lavdërimetpublike ndaj z. Xi dhe, në takimet private, thuhet se inkurajoi s htypjen e tij në Hong Kong dhe Xinjiang; Presidenti Biden i tha troç d iktatorit në thirrjen e tyre të parë telefonike se z. Xi e kishte g abim që besonte në rënien e Amerikës. Një ditë para diskutimeve të javës së kaluar në Anchorage, administrata sa nksionoi dy duzina zyrtarësh të përfshirë në s htypjen e Hong Kongut. Dhe në një veprim të përbashkët mbresëlënës, Shtetet e Bashkuara u bashkuan të hënën me Britaninë, Kanadanë, Australinë dhe Zelandën e Re në miratimin e s anksioneve të reja, paralelisht me Bashkimin Evropian, kundër atyre të përfshirë në fushatën gje nocidale kundër ujgurëve etnikë të Xinjiang, transmeton lexo.com.al.
Administrata e ka bërë të qartë se k undërshtimi i saj i fo rtë ndaj a buzimeve të të drejtave të njeriut të Kinës dhe l uftës kundër Tajvanit dhe fqinjëve të tjerë nuk përjashton bashkëpunimin për çështje me interes të përbashkët. Ashtu si Presidenti Ronald Reagan etiketoi Bashkimin Sovjetik si një “perandori të së k eqës” ndërsa po arrinte marrëveshjet historike të kontrollit të a rmëve, z. Biden po kërkon gjuhë të përbashkët me z. Xi mbi ndryshimin e klimës, programet b ërthamore të Iranit dhe Koresë së Veriut dhe vendosjen e një paqeje në Afganistan. Një zyrtar i lartë i administratës i tha John Hudson të The Post se pas fishekzja rreve retorike, të dy palët “filluan menjëherë punën” dhe patën “diskutime thelbësore, serioze dhe të drejtpërdrejta”.
Disa vëzhgues hodhën poshtë retorikën nga të dy palët si postura për audiencat e brendshme. Por është më e rëndësishme se kaq. Kina dhe Shtetet e Bashkuara drejtojnë kampe të kundërta në një g arë globale mbi të ardhmen e qeverisjes njerëzore. Z. Xi dëshiron ta bindë botën se “Lindja po rritet, ndërsa Perëndimi është në rënie”, dhe se a utoritarizmi i teknologjisë së lartë të Kinës është modeli më i mirë për shekullin e 21-të. Z. Biden është i vendosur me të drejtë të tregojë se demokracia, me theksin e saj në lirinë e individit, ende mund të m bizotërojë. Është e rëndësishme që Shtetet e Bashkuara të tregojnë në vitet e ardhshme që sistemi i tyre politik funksionon ende brenda vendit. Por është gjithashtu jetike të edukohet bota për atë që f shihet pas regjimit të z. Xi: k ampet e p ërqendrimit, çrr ënjosja e kulturave të pakicave dhe h eshtja e të gjithë zërave k ritikë, transmeton lexo.com.al.
Kr itikat dhe s anksionet e SHBA nuk ka gjasa të sjellin ndonjë ndryshim nga ana e Kinës në afat të shkurtër. Por me kalimin e kohës, r egjimi, si Bashkimi Sovjetik para tij, ka të ngjarë të gjendet nën mbrojtje. Shumica e njerëzve do të dëshironin të përfitonin nga prosperiteti në rritje të shpejtë që ata shohin tek Kina. Por askush nuk dëshiron të jetojë në një k amp p ërqendrimi./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
