Nga James Stavridis dhe Elliot Ackerman/ Imagjinoni një k rizë me Kinën që p ërshkallëzohet në një l uftë botërore 10 vjet apo më shumë nga tani. A do të kishin Shtetet e Bashkuara një shans në një k onflikt të tillë? Nëse besoni se l uftërat e ardhshme do të zhvillohen si ato në të kaluarën, në të cilat sofistikimi dhe numri i anijeve, aeroplanëve dhe tankeve tona janë metrika thelbësore e d ominimit, atëherë Shtetet e Bashkuara mbeten në një pozicion të lakmueshëm. Por bota po evoluon shpejt dhe rr ezikshëm. Dhe në l uftë, ajo që është e kaluar është rrallë prolog.
Sot, flota jonë e transportuesve të avionëve mbetet e p akonkurueshme. Por l ufta e transportuesve, veçanërisht e llojit që filloi gati një shekull më parë, është duke u vjetëruar dhe s fiduar nga k ërcënimet nën det. Teknologjitë autonome, të tilla si tufat me kosto të ulët të avionëve dhe dronëve me bazë deti, të shoqëruara me r aketa hipersonike, mund të zhvendosin ekuilibrin e fuqisë në oqeane. Imagjinoni një qiell të mbushur me aeroplanë, ose një oqean të mbushur me anije, në një shkallë që nuk e kemi parë që nga L ufta e Dytë Botërore. Tani, imagjinoni që ato platforma janë krejtësisht pa pilot. Kështu mund të duket e ardhmja e l uftës; domethënë nëse mund ta shohim sadopak. Zhvillimet e shpejta në teknologjinë e fshehjes mund të lejojnë që flota të plota të fshihen në det të hapur, transmeton lexo.com.al.
Një skenar i tillë nuk merr parasysh ndikimin e l uftës kibernetike. S ulmi i fundit ndaj SolarWinds i sponsorizuar nga Rusia h akoi qeverinë tonë dhe më shumë se 400 prej kompanive të Fortune 500 të Shteteve të Bashkuara. Është një d epërtim kaq i gjerë saqë ne ende po përpiqemi të kuptojmë gjerësinë e tij. Specialistët kanë dhënë a larmin e c enueshmërisë në internet për më shumë se një dekadë; shumë politikëbërës supozojnë se për sa kohë që llogaritë e tyre bankare dhe interneti në shtëpi mbrohen me fjalëkalim, infrastruktura jonë e sigurisë kombëtare mbetet e mbrojtur mirë dhe është e p akomprementuar. Megjithatë, ne po shkojmë drejt një l ufte kibernetike “Pearl Harbor” me burime të pamjaftueshme u shtarake dhe civile kushtuar p roblemit.
Të arrish ritmin do të thotë të investosh në aftësi s ulmuese kibernetike, platforma më të vogla, teknologji në dron dhe fshehje dhe inteligjencë artificiale. Nevojat tona për personel do të ndryshojnë në mënyra të shumëfishta: Ne do të duhet të zgjedhim, trajnojmë dhe punësojmë njerëz me një mentalitet të ngjashëm me Forcat Speciale – duke gjetur një numër shumë më të vogël burrash dhe grash elitarë që mund të integrohen me teknologjinë e përparuar duke përdorur përparime bioteknologjike. Dhe ne duhet të pranojmë që sistemet kryesore të a rmëve në të ardhmen do të jenë kryesisht pa pilot dhe shpesh autonome. Ne vazhdojmë të blejmë dhe të ndërtojmë sisteme a rmësh të krijuar për k onflikte me të cilat nuk ka të ngjarë të përballemi përsëri, transmeton lexo.com.al.
Nëse e kemi kuptuar mirë, një treshe e re strategjike e kibernetikës o fensive, forcave elitare dhe automjeteve pa pilot do të shtrihet në zona l uftarake nga poshtë sipërfaqes së oqeanit deri në konstelacionet satelitore lart mbi Tokë. Por ndërsa Pentagoni dhe agjencitë e tjera po ndërmarrin hapa në drejtimin e duhur, ata nuk shkojnë larg sa duhet. Kjo treshe e re nuk është ende qendrore për të ardhmen që shërbimet u shtarake po imagjinojnë sot. Ajo që na duhet më shumë është një imagjinatë aktive; ne duhet të marrim njohuri jo vetëm nga profesionistë të sigurisë, por edhe historianë, shkrimtarë, ekspertë të politikës së jashtme dhe përfaqësues nga artet. Nëse ekzistonte ndonjë h ezitim më parë, p andemia duhet t’u tregojë udhëheqësve tanë rëndësinë e të menduarit jokonvencional kur bëhet fjalë për parashikimin e k ërcënimeve të ardhshme ndaj vendit tonë dhe marrjen e hapave për të shmangur një k rizë para se ajo të arrijë në pragun tonë.
Të mendosh me imagjinatë do të thotë të sugjerosh ide dhe mundësi që disa njerëz mund t’i konsiderojnë a bsurde. Por asnjë ide nuk duhet të jetë jashtë tryezës. Vënia në d yshim e status quo-së duhet të jetë normë. Ne duhet të imagjinojmë rrugën tonë drejt l uftës së ardhshme dhe pastaj të përpiqemi të bëjmë inxhinierinë e kundërt të shkaqeve të saj për ta shmangur atë. Dhe nëse nuk arrijmë ta bëjmë këtë, ne duhet të jemi të përgatitur për të l uftuar dhe për të fituar. Sun Tzu tha, “Fitorja më e madhe është ajo që nuk kërkon b etejë”. Nga kjo rrjedh se arsyeja më e madhe për të bërë një punë të vështirë, punën e çuditshme për të imagjinuar të ardhmen është që ju dhe k undërshtari juaj – përmes një mijë simulimeve virtuale, stërvitjeve dhe ushtrimeve në terren – të keni vlerësuar tashmë tm erret dhe të keni imagjinuar k ostot e një tjetër l uftë. Dhe kështu do ta keni imunizuar veten tuaj kundër k atastrofës së ardhshme, duke arritur me shpresë në një përfundim të ndriçuar të ndërsjellë: Në l uftën moderne globale, askush nuk fiton./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
