Nga Kathleen Parker/ Brohorisni të gjithë: Castro-t e l igë janë larguar përfundimisht. Me pensionimin zyrtar të hënën të Raúl Castro si kreu i Partisë Komuniste të Kubës, vëllai i fundit r evolucionar ka hequr dorë nga kontrolli i shtetit-ishull to vogël dhe të f rikshëm. Partia Komuniste mbetet në vend. Presidenti dhe shefi i ri i partisë, Miguel Díaz-Canel, zotohet për vazhdim dhe unitet. Por fundi zyrtar i sundimit 62-vjeçar të familjes Castro sjell një dritë shprese se gjërat mund të ndryshojnë. Por asgjë shumë shpejt. Ekonomia e Kubës, falë në masë të madhe e mbargos së kahershme të SHBA, ka qenë prej kohësh një rr ëmujë e vërtetë. Por pandemia e ka bërë jetën në Kubë edhe më s fiduese. Produkti i brendshëm bruto ra 11 për qind vitin e kaluar. Produkte themelore, përfshirë ushqimin, artikujt për tualetin, pastruesit dhe ilaçet, i nënshtrohen mungesave të vazhdueshme, megjithëse uria e përhapur u eliminua shumë kohë më parë.
Díaz-Canel, 61 vjeç, lindi një vit pas r evolucionit. Si një udhëheqës në rritje në Partinë Komuniste, ai mbikëqyri disa reforma modeste të tregut të lirë. A do të ndryshojë drejtimi i Kubës me një udhëheqës të ri të partisë? Kjo duket e pamundur. Megjithatë, largimi i Castro-ve pas më shumë se gjashtë dekadash u jep Uashingtonit dhe Havanas një shans për të rishikuar marrëdhënien e tyre të d ështuar. Është domethënëse se largimi i Raúl mori vetëm një mbulim modest këtu në shtëpi; edhe 10 vjet më parë, ne mund të kemi dëgjuar për pak më shumë, transmeton lexo.com.al.
Por shumica e njerëzve të gjallë sot, si në Kubë dhe gjetkë, kanë lindur shumë kohë pas r evolucionit të vitit 1959 që përmbysi qeverinë e mbështetur nga SHBA-së të Fulgencio Batista dhe vuri Fidelin, r ebelin e ri, në krye. Lideri i dyzuar nuk ishte një komunist kur ai shkëmbeu p ushkën e tij për një mikrofon, por mbështetja e hershme financiare e Bashkimit Sovjetik e bindi atë për fuqinë bashkuese të kontrollit të shtetit. Trashëgimia e Fidelit, e vazhduar nga vëllai Raúl me disa modifikime të vogla, ka nënkuptuar m jerim të vazhdueshëm për 11 milion njerëzit e ishullit. Këto ditë, k ufizimet e Covid-19 kanë p ërkeqësuar rrethanat që mund të përshkruhen vetëm si të t merrshme.
Është e lehtë të romantizosh Kubën. Turistët e duan arkitekturën shumëngjyrëshe ndonëse nën s hkatërrim, pamjen e Fords dhe Chevys të viteve 1950 duke u shfaqur përgjatë rrugëve të Havanës, duke pirë një pije në barin e preferuar të Ernest Hemingway dhe duke vizituar anijen e tij të peshkimit 38 metra, Pilar dhe Finca Vigia (Lookout Farm), tashmë një muze. Por vetëm hotelet turistikë dhe zyrat qeveritare kanë ajër të kondicionuar, duke marrë energji elektrike të besueshme. Në kontrast me këto imazhe është një industri në zhvillim e bioteknologjisë e nxitur nga bll okada, si dhe një sistem mjekësor shembullor shtetëror. Jo vetëm që Kuba i ka mbajtur infeksionet me Covid jashtëzakonisht të ulëta, por studiuesit kubanë po zhvillojnë gjithashtu pesë vaksina, dy prej të cilave duken premtuese. Kuba thotë se ka në plan të eksportojë vaksinën e saj falas në Amerikën e Jugut dhe Amerikën Qendrore, transmeton lexo.com.al.
Ndërkohë, çdo qytetar kuban merr një kontroll vjetor mjekësor, të kërkuar apo jo, ndërsa shteti mban profile shëndetësore, duke kategorizuar njerëzit sipas të moshuarve të shëndetshëm, jo aq të shëndetshëm (një në pesë është mbi 60 vjeç) ose të predispozuar për sëmundje për shkak të mbipeshës, diabetit etj. Pra, po, një sistem i drejtuar nga shteti i përqendruar në parandalim mund të mburret me rezultate të lakmueshme shëndetësore, por çmimi është një humbje e privatësisë dhe lirisë, e cila nuk është aspak zgjidhje.
Me Raúl që po tërhiqet në moshën 89 vjeçare, tani do të ishte një kohë e mirë për Presidentin Biden që t’i kërkojë Kongresit të heqë e mbargon një herë e përgjithmonë, të lejojë zgjerimin e turizmit dhe dërgesave të parave dhe rivendosjen e marrëdhënieve më zyrtare diplomatike. Kjo do t’i jepte fund g rindjes absurde të gjatë midis Shteteve të Bashkuara – një superfuqi, në fund të fundit – dhe kombit të vogël të rrethuar që ndodhet 90 milje nga Key West. Me siguri, qeni i madh mund ta lejojë qenin e vogël të hajë. E mbargo është një f arsë e plakur e përjetësuar në frymën e një folie à deux – një çrregullim i përbashkët m ashtrues, transmeton lexo.com.al.
Fidel, i cili thuhet se zotëronte shumë shtëpi, një jaht dhe një ishull privat ku argëtoi mysafirë të panumërt, nuk ka ndarë kurrë fatin e bashkatdhetarëve të tij. Si çdo d iktator tjetër, ai jetoi një jetë të madhe në kurriz të të s htypurve dhe përdori e mbargon si një justifikim për politikat e tij thelbësisht të d ështuara. Ndërkohë, Shtetet e Bashkuara i janë bashkuar e mbargos kryesisht nga zakoni. Ajo u ka dhënë amerikanëve kubanë të vijës së as hpër disa masa h akmarrjeje ndaj r egjimit që d ëboi kapitalistët dhe pronarët e tokave nga Kuba, dhe u mundësoi Shteteve të Bashkuara të ankoheshin për shpërfilljen e qeverisë kubane për liritë themelore. Por nuk ka ndryshuar asgjë. Dy breza pas r evolucionit, është një kohë e përshtatshme për t’i dhënë fund çm endurisë. Hapni portat, pë rmbytni Kubën me mallra dhe vullnet të mirë të SHBA-së dhe besoni se liria do të flasë vetë./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
