Nga Paul Krugman/ Më ndaloni nëse e ke dëgjuar këtë më parë: Një President i ri demokrat ka trashëguar një komb në k rizë. Nisma e tij e parë e madhe politike është një projekt-ligj lehtësues afatshkurtër që synon të tregojë rrugën për të dalë nga kjo k rizë. Ai pason atë projektligj me propozime për të adresuar p roblemet afatgjata dhe, nëse është e mundur, për të ndryshuar shoqërinë amerikane për mirë. Partia e tij mban shumicën në Dhomën dhe Senatin, por të dy iniciativat e tij përballen me kundërshtim të ashpër nga republikanët. Unë mund të përshkruaj këtu qoftë muajt e parë të administratës Obama ose të administratës Biden. Por ka një ndryshim të madh midis tyre: Edhe pse Barack Obama filloi presidencën e tij me vlerësime të larta personale të miratimit publik, politikat e tij kurrë nuk patën mbështetje të fortë publike. Miratimi i publikut për politikat e Joe Biden, përkundrazi, është pothuajse jashtëzakonisht i lartë. Pse? Për të kuptuar se çfarë po them, krahasoni sondazhet mbi Aktin e Kujdesit të Përballueshëm – Obamacare (A.C.A.) – me sondazhet për Planin Amerikan të Punëve të Biden.
A.C.A. e famshme kishte miratim neto n egativ përgjatë viteve të Obamës. Imazhi i saj nuk u përmirësua derisa administrata e Trump u përpoq ta shfuqizonte atë, dhe madje edhe atëherë u përball me mosmiratim dë rrmues nga votuesit republikanë. Nga ana tjetër, amerikanët miratojnë planin e vendeve të punës me marzhe të mëdha dhe ndërsa republikanët e zgjedhur janë të vendosur kundër propozimit të Biden, votuesit republikanë e mbështesin atë. Cili është sekreti i suksesit të Biden? Pjesë e përgjigjes, sigurisht, është politika e identitetit. Le të jemi të qartë këtu: Versioni modern i “only Nixon could go to China” mund të jetë “only an old white guy can sell a new New Deal”. Një faktor tjetër që funksionon në favor të Biden është mbyllja e mendjeve të republikanëve profesionistë. Edhe para se teoritë e kon spiracionit të merrnin kontrollin, politikanët republikanë po jetonin në një flluskë mendore; në shumë mënyra, partia moderne republikane është më shumë si një kult sesa një parti normale politike, transmeton lexo.com.al.
Dhe në këtë pikë republikanët duken aq thellë në kult sa që kanë harruar se si të flasin me të huajt. Kur ata d enoncojnë çdo ide progresive si socializëm, deklarojnë çdo politikan të qendrës së majtë një marksist, shajnë “krijuesit e vendeve të punës” dhe këmbëngulin të quajnë rivalin e tyre “Democrat Party”, ata po flasin me veten e tyre dhe nuk bindin askënd. Nëse doni të shihni shurdhësinë e tonit republikan në veprim, shikoni s ulmin e fundit të senatores Marsha Blackburn ndaj planit të vendeve të punës. Nuk ka të bëjë në të vërtetë me infrastrukturën, proklamoi ajo; pse duhet të shpenzohen qindra miliarda në kujdesin për të moshuarit. Me sa duket ajo ka menduar që votuesit do ta shihnin ndihmën e të moshuarve si një gjë të k eqe. Biden, pra, përfiton nga të paturit e një personi që nuk k ërcënon dhe një opozitë që ka harruar se si të bëjë argumente bindëse të politikave. Por popullariteti i Bidenomics pasqyron gjithashtu efektivitetin e një partie që është shumë më komode me lëkurën e vet sesa ishte një duzinë vjet më parë.
Ndryshe nga republikanët, demokratët janë anëtarë të një partie politike normale – në thelb një parti e butë e qendrës së majtë që duket shumë si homologët e saj në të gjithë botën e lirë. Në të kaluarën, megjithatë, demokratët dukej se kishin frikë të përqafonin këtë identitet. Një gjë e habitshme për vitet e Obamës, në retrospektivë, ishte respektimi i demokratëve ndaj njerëzve që nuk ndanin qëllimet e tyre. Administrata e Obamës përputhej me bankierët të cilët paralajmëruan se çdo gjë me tingëllim populist do të m inonte besimin dhe do të çonte në deficit duke kërkuar kursime fiskale. Ajo humbi muaj në një përpjekje të d ënuar për të marrë mbështetjen republikane për reformën shëndetësore. Kjo u pasua nga mosbesimi, një ngurrim për të bërë gjëra të thjeshta, popullore si dhënia e parave njerëzve dhe taksimi i korporatave. Në vend të kësaj, ekipi Obama tentoi të favorizonte politika delikate që shumica e amerikanëve as nuk i vunë re. Tani përshtatja është zhdukur. Padyshim që Wall Street ka shumë më pak ndikim kësaj here; Këshilltarët ekonomikë të Biden besojnë dukshëm se nëse ndërtoni një ekonomi më të mirë, besimi do të kujdeset për veten e saj. Obsesioni me kompromisin dypartiak është zhdukur gjithashtu, i zëvendësuar me një vlerësim realist të mosbesimit republikan, i cili ka bërë gjithashtu që administrata e re të mos interesohet për pikat e bisedimit të republikanëve, transmeton lexo.com.al.
Dhe mungesa e vetbesimit është avulluar. Biden nuk po përparon vetëm me hapa të mëdha, ai po përparon edhe dukshëm, me politika shumë të dukshme sesa lëvizje simbolike. Për më tepër, këto politika të drejtpërdrejta përfshijnë bërjen e gjërave popullore. Për shembull, votuesit u kanë thënë vazhdimisht sondazheve se korporatat paguajnë shumë pak taksa; Ekipi i Biden, mbështetur nga dështimi i uljes së taksave të Trump, është i gatshëm t’i japë publikut atë që dëshiron. Pra, 2021 e Biden nuk ngjason aspak si 2009 e Obamës dhe republikanët nuk duket se e dinë se çfarë i goditi ata. Sigurisht, sondazhet mund të ndryshojnë. Mbështetja publike për stimulimin e Obamës, kurrë shumë e fortë, u zhyt përballë një rigjenerimi të ngadaltë ekonomik. Votuesit mund të ac arohen edhe në Bidenomics, nëse ekonomia zh gënjen. Por të gjitha indikacionet janë se po shkojmë drejt një bumi ekonomik, ndërsa PBP-ja po rritet me shpejtësinë e saj më të madhe që nga viti 1984. Nëse kjo ndodh, politikat e Biden mund të bëhen edhe më të popullarizuara se sa janë tani. Se si do të përkthehet e gjithë kjo në vota, mbetet të shihet. Por indikacionet e hershme janë se Biden ka arritur atë që Obama kurrë nuk e bëri: gjetjen e një mënyre për t’i bërë politikat progresive me të vërtetë popullore./NYT/Lexo.com.al/e.c.
