Nga Hugh Hewitt/ Ne jetojmë në kohë të rre zikshme, jo vetëm për shkak të pandemisë por edhe për shkak të kër cënimit të agr esionit ush tarak nga kombi nga i cili doli virusi dhe Partia Komuniste që mbuloi natyrën vd ekjeprurëse të së mundjes. Njerëzit e arsyeshëm nuk bien dakord se kur Republika Popullore e Kinës dhe udhëheqësi i saj Xi Jinping do të lëvizin ush tarakisht kundër Tajvanit, kombit-ishull demokratik 100 milje nga bregu i territorit kontinental kinez. Disa, si admirali në pension James Stavridis, besojnë se fushata kundër Tajvanit është disa vite larg. Të tjerë, si senatori skifter anti-Kinë Tom Cotton, besojnë se mund të vijë pas Lojërave Olimpike Dimërore të Kinës në fillim të vitit 2022, ashtu si an eksimi nga Vladimir Putin i Krimesë pas Lojërave të Sochi të vitit 2014. Por kurdo që të ndodhi, agre sioni kundër Tajvanit do të paraqesë të njëjtën dilemë për Perëndimin si mi litarizimi nga Hitleri i Rhineland për Aleatët në 1936. Demokracitë perëndimore u stepën 85 vjet më parë, dhe lu fta përfshiu botën menjëherë pas kësaj. Kër cënimi ndoqi kërc ënimin, kërkesa ndoqi kërkesën dhe politika e qetësimit të Gjermanisë dështoi. Ajo që ndodhi më pas ishte një kat astrofë.
Agr esioni i Kinës është rritur së fundmi. Avionët kinezë kanë provuar mbrojtjen ajrore të Tajvanit për javë të tëra; hapi tjetër është ndoshta një ballafaqim në det ose një lëvizje kundër ishujve të jashtëm të Tajvanit. Kurdo që të bëhet pë rshkallëzimi, Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre do të përballen herët a vonë me një zgjedhje të papritur, të pashmangshme: Të mbrojnë Tajvanin ose të pajtohen në heshtje. Shtetet e Bashkuara janë të lidhura nga një kombinim i Aktit të Marrëdhënieve me Tajvanin dhe deklaratave presidenciale për të mbrojtur Tajvanin, por askush nuk e di se çfarë do të thotë kjo më. Kjo duhet të nënkuptojë vendosjen e trupave dhe ar mëve të SHBA-së për të ndihmuar Taipei në zmbrapsjen e çdo përpjekjeje ane ksimi, duke takuar forcën me forcë. Do të thotë gjithashtu të punosh me aleatët tani për të formuar një koalicion të dukshëm dhe të vendosur kundër agr esionit të Pekinit nëpër ngushticën e Tajvanit dhe në të gjithë detet e lira të rajonit. San ksionet ekonomike nuk do të funksionojnë, jo kundër kundërshtarëve të vendosur të çfarëdo lloji, por veçanërisht jo kundër Xi dhe aleatëve të tij të vijës së ash për, transmeton lexo.com.al.
Pekini ka rritur gjithashtu retorikën e tij. Ekipi i Biden e zbuloi këtë muajin e kaluar kur Sekretari i Shtetit Antony Blinken dhe këshilltari i sigurisë kombëtare Jake Sullivan duruan një fjalim ofensiv 16-minutësh nga diplomati i lartë i Kinës në samitin e tyre në Anchorage. Shefi i punëve të jashtme të Partisë Komuniste Kineze Yang Jiechi pasoi një deklaratë më pak agre sive nga Blinken duke përmendur një gjysmë duzine kundër shtimesh të SHBA ndaj politikës së jashtme dhe të brendshme kineze. Por Yang hodhi poshtë delegacionin e SHBA me një përgjigje të gjerë, duke i thënë publikisht botës se ditët e amerikanëve që flisnin me Kinën me një ton perandorak kishin mbaruar. Pasi goditi së pari Shtetet e Bashkuara për problemet e veta të pretenduara të të drejtave të njeriut, Yang theksoi: “Mendoj se pro blemi është se Shtetet e Bashkuara kanë ushtruar juridiksion të gjatë dhe sht ypje dhe kanë mbi-shtrirë sigurinë kombëtare përmes përdorimit të forcës ose hegjemonisë financiare. Kjo ka krijuar pengesa për aktivitetet normale tregtare, dhe SHBA kanë bindur gjithashtu disa vende që të fillojnë su lmet ndaj Kinës”.
Pas kthimit në Uashington, ekipi i ndëshkuar amerikan filloi boksimin në hije. Një zyrtar amerikan u sugjeroi gazetarëve se Shtetet e Bashkuara mund të bojk otojnë Lojërat 2022, por atëherë Departamenti i Shtetit dhe Shtëpia e Bardhë e sqaruan duke dalë në një reagim se kjo nuk po diskutohej. Tani, Presidenti Biden po dërgon një delegacion jozyrtar të ish zyrtarëve në Tajvan: ish-senatori Chris Dodd dhe dy ish-zëvendës sekretarët e shtetit – Richard Armitage dhe James Steinberg. Ky është një mesazh tronditës nga një administratë e hutuar. Ndërsa çdo president amerikan – përfshirë edhe atë të fundit – përqafoi paqartësinë strategjike, disa si Presidenti Donald Trump dërgoi mesazhe shumë më të drejtpërdrejta në lidhje me një Tajvan të lirë përmes figurave të administratës, të tilla si ish nënkryetari Mike Pence, sekretari i shtetit Mike Pompeo, këshilltari i sigurisë kombëtare Robert C. O ‘ Brien, prokurori i përgjithshëm William P. Barr dhe Drejtori i FBI Christopher A. Wray. Shtetet e Bashkuara duhet të mbledhin plotësisht mbetjet e paqartësisë pas su lmit së Yang. Administrata e Biden ka rifilluar marrëdhëniet e saj me Pekinin në këmbën e saj të pasme dhe duhet të pozicionohet dhe ta bëjë atë së shpejti, transmeton lexo.com.al.
Mes këtyre zhvillimeve, buxheti i parë nga Biden shkurtoi aktualisht shpenzimet e mbrojtjes në terma realë. Minimalisht, Kongresi duhet të rrisë shpenzimet e nivelit më të lartë të Marinës në mënyrë të konsiderueshme, nëse dëshiron që parandalimi të ketë sukses. Sapo keni shpenzuar 1.9 trilionë dollarë në stimuj – dhe është absurde ta quash këtë masë “lehtësim për covid” pasi relativisht pak dollarë shkuan në lehtësimin e drejtpërdrejtë të Covidit. Ekipi i Biden po kërkon tani triliona më shumë për “infrastrukturën” që nuk përfshin asgjë për nevoja të tilla të sigurisë kombëtare si zgjerimi i kantiereve për të ndërtuar dhe riparuar nëndetëset ose një klasë të re fregatash ose paratë e nevojshme për të modernizuar pjesën detare të treshes bërt hamore. Përballja me Kinën për Tajvanin po afrohet. Është në dorën e Biden për të komunikuar shumë qartë se Shtetet e Bashkuara do të takojnë forcën me forcë dhe që aleatët tanë të na mbështesin. Kjo nuk është koha për pirueta diplomatike për atë që përbën “paqartësi”. Është një kohë për qartësi. Mungesa e saj dërgon çdo sinjal për të cilin ka nevojë Partia Komuniste Kineze. /TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
